«Եվգենի Ռազին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ
Տող 8.
1917 թվականից - ՌԿԿ(բ) անդամ է, Ռուսաստանի Քաղաքացիական պատերազմի մասնակից՝ 1918 թվականից, եղել է գումարտակի հրամանատար և հրաձգային գնդի կոմիսար։ 1924 թվականին ավարտել է ԲԳԿԲ-ի Ռազմական Ակադեմիան, նշանակվել է հրաձգային [[զորագունդ|զորագնդի]] հրամանատար, իսկ 1936 թվականին՝ ուղարկվել է Կարմիր պրոֆեսուրայի ինստիտուտ ({{lang-ru|Институт красной профессуры}}), 1929 թվականից՝ դասախոսական աշխատանքի զանազան ռազմաուսումնական հաստատություններում։ Ղեկավարել է Ռազմական արվեստի պատմության ամբիոնը Մ.Վ.Ֆրունզեի անվան Ռազմական Ակադեմիայում 1936-1942 թթ. և 1949-1957 թթ., մինչև 1940 թ.՝ դոցենտ, ապա՝ պրոֆեսոր։ Հեղինակ է մի շարք գրքերի՝ նվիրված [[ռազմական արվեստ (ռազմարվեստ)|ռազմարվեստի]] պատմությանը՝ հնագույն ժամանակներից մինչև XX դարի սկիզբը։
 
1939 թվականին դոցենտ, գնդապետ Ե.Ա.Ռազինը «Ռազմհրատ» ({{lang-ru|Военное издательство}}) բերեց իր քառահատոր «Ռազմարվեստի պատմությունը հնագույն ժամանակներից մինչև 1914-1918 թվականների առաջին իմպերիալիստական պատերազմը» ({{lang-ru|«История военного искусства с древнейших времён до первой империалистической войны 1914-1918 годов»}}) աշխատությունը։ Նույն տարում լույս տեսան նրա հեղինակած «Ռազմարվեստի պատմության» ({{lang-ru|«История военного искусства»}}) երկու հատորները, որոնք միանգամից շատ բարձր գնահատվեցին։ Գիրքը դարձավ ռազմական պատմության ուսումնական ձեռնարկ և մինչև այսօր էլ համարվում է [[ռազմական գործ]]ի պատմության դասական երկերից մեկը։
 
Գնդապետ Ե.Ա.Ռազինի գիրքը ենթարկվեց քննադատության։ Սակայն այդ քննադատությանը դիմադրություն ցուցաբերեցին Կարմի բանակի այն ժամանակվա ղեկավարները։ Գնդապետ Ռազինի գլխավոր պաշտպաններից մեկը դարձավ Խորհրդային Միության պաշտպանության ժողովրդական կոմիսար Խորհրդային Միության մարշալ Ս.Կ.Տիմոշենկոն ({{lang-ru|С. К. Тимошенко}}), որը կազմավորեց հանձնաժողով մարշալ Բ. Մ. Շապոշնիկովի ({{lang-ru|[[Բորիս Շապոշնիկով|Б. М. Шапошников]]}}) գլխավորությամբ՝ «Ռազմարվեստի պատմություն» գիրքն ուսումնասիրելու համար։ Հանձնաժողովի մեջ մտան հայտնի պատմաբաններ և ռազմական գործիչներ։ Արդյունքում գնդապետ Ռազինի գիրքը որոշ խմբագրությունների ենթարկվեց, և 1941 թվականին լույս տեսավ երկրորդ հրատարակությունը։ <div><br>Նախապատերազմյան տարիներին գնդապետ Ռազինը ԽՍՀՄ «Ռազմապատմական հանդեսի» ({{lang-ru|«Военно-исторический журнал»}}) խմբագրակազմի անդամն էր։</div>1941-1945 թթ. գերմանա-խորհրդային պատերազմի ժամանակ 1941-1944 թթ. գվարդիայի [[գնդապետ]]<ref name="autogenerated20130619-2">Общедоступный электронный банк документов «Подвиг Народа в Великой Отечественной войне 1941-1945 годов»</ref> Ռազինը ծառայում է ԽՍՀՄ Զինված ուժերի Գերագույն շտաբի ռազմապատմական բաժնում, իսկ 1944 թ. դեկտեմբերից՝ 1944 թվականի դեկտեմբերից՝ պատերազմի փորձի ուսումնասիրման բաժնի պետ<ref name="autogenerated20130619-1"/> ՝ 2-րդ Բելառուսական ռազմաճակատի և 1-ին Ուկրաինական ռազմաճակատի 4-րդ գվարդիական տանկային բանակի 4-րդ գվարդիական տանկային դիվիզիայի շտաբներում։ Կելցե-Խմելնիցկյան օպերացիայի ժամանակ գործուղվել է զորքեր (10-րդ գվարդիական տանկային կորպուս և 93-րդ առանձին բրիգադ)<ref name="autogenerated20130619-1"/>: Ուներ մեկ վիրավորում և մեկ կոնտուզիա<ref name="autogenerated20130619-1"/>:
Տող 39.
 
{{DEFAULTSORT:Ռազին, Եվգենի}}
 
[[Կատեգորիա:Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակիցներ]]
[[Կատեգորիա:20-րդ դարի պատմաբաններ]]