«Ժան Բերո»–ի խմբագրումների տարբերություն

}}</ref>:

Փարիզում Ժան Բերոն սովորել է Բոնապարտի լիցեյում (ներկայումս [[Կոնդորսի լիցեյ]]), որից հետո ցանկացել է խորանալ իրավագիտության բնագավառում, որպեսզի դառնա փաստաբան: Սակայն [[Ֆրանս-պրուսական պատերազմ]]ից հետո նա փոխեց իր մտադրությունը և որոշեց ստանալ գեղարվեստական կրթություն: 1871 թվականից հետո երկու տարի Բեդրոն սովորեց [[Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց (Փարիզ)|Գեղեցիկ արվեստների դպրոցում]] ({{lang-en|École Beaux-Arts}}), որտեղ հաճախում է հայտնի դիմանկարիչ [[Լեոն Ժոզեֆ Ֆլորանտեն Բոննա|Լեոն Բոննա]]յի ({{lang-fr|Léon Bonnat}}, 1833-1922<ref name="nationalgalleryGroveB" /><ref name="GroveBnationalgallery" />) նկարչության դասարան: Ավելի ուշ, 1882 թվականից, Լեոն Բորնի արվեստանոցում սովորել է նաև մեկ այլ ֆրանսիացի հայտնի [[Իմպրեսիոնիզմ|իմպրեսիոնիստ]]` [[Անրի դը Տուլուզ-Լոտրեկ]]ը<ref name="ИИRevald">

{{книга |автор = Ревальд Дж. |заглавие = История импрессионизма |место = М. |издательство = Искусство |год = 1959 |тираж = 20000}}</ref>:

1887 թվականին Ժան Բերոն դառնում է ասպետ<ref name="Rosenstiel">{{cite web|url=http://www.felixr.com/artist.asp?A=859|title=''Béraud, Jean''|date=2010 год|publisher=Felix Rosenstiel´s Widow & Son Ltd|lang=en|accessdate=2010-06-17|archiveurl=https://www.webcitation.org/6540TGvRJ?url=http://www.felixr.com/prints-and-posters/page-not-found|archivedate=2012-01-29}}</ref><ref name="DeNunzio">{{cite web|url=http://www.denunzio.com/search/results.asp?fk_artist=4363|title=DeNunzio Fine Art collection: Jean Beraud biography|publisher=DeNunzio Inc.|lang=en|accessdate=2010-06-17}}</ref>, 1894 թվականին<ref name="Spiritus">[http://www.spiritus-temporis.com/jean-beraud/ Jean Béraud: Biography at www.spiritus-temporis.com]</ref>` [[Պատվավոր Լեգեոնի շքանշան]]ի սպա:

1889 թվականին պարգևատրվում է Ֆրանսիացի նկարիչների ընկերության ոսկե մեդալով և նույն տարում Փարիզում անցկացված [[Համաշխարհային ցուցահանդես]]ի ոսկե մեդալով<ref name="artnet">{{cite web|url=http://www.artnet.com/artist/18980/jean-beraud.html|title=Jean Béraud (French, 1849-1936) on artnet|publisher=artnet.com|lang=en|accessdate=2010-06-17|archiveurl=https://www.webcitation.org/6540UC8yO?url=http://www.artnet.com/artists/jean-b%C3%A9raud/|archivedate=2012-01-29}}</ref><ref name="Green">[http://www.richard-green.com/DesktopDefault.aspx?tabid=45&tabindex=44&artistid=771 Jean Beraud. Richard Green Fine Paintings. Est.1955]</ref>:

Բեդրոն եղել է գրող [[Մարսել Պրուստ]]ի (1871-1922) տարիքով ավագ ընկերը: 1897 թվականի փետրվարին Պրուստը Բեդրոյին հրավիրում է դառնալ բանաստեղծ, վիպասան և քննադատ [[Ժան Լորեն]]ի հետ իր մենամարտի մարտավկան, որը տեղի է ունեցել Փարիզի հարավ արևմտյան արվարձանում, [[Մեդոն]]ում: Երիտասարդ տարիներին նկարչի հետ ընկերություն արած անձանց թվում հիշատակվում է փարիզցի դերասան [[Բենուա Կոնստան Կոկլեն|Կոկլեն-ավագի]] (1841-1909) անունը<ref name="Offenstadt"/><ref name="Пруст">{{книга

}}</ref><ref name="Offenstadt"/>:

[[19-րդ դար]]ի վերջին Բերոն ավելի քիչ ժամանակ էր հատկացնում սեփական գեղանկարչությանը, ակտիվորեն մասնակցելով բազմաթիվ ցուցահանդեսային կոմիտեներում և ժյուրիներում, կազմակերպելով ցուցահանդեսներ Գեղեցիկ արվեստի կազմակերպությունում, որի փոխնախագահն ու համահիմնադիրն էր<ref>[http://www.artnet.com/artist/18980/jean-beraud.html Жан Беро. Биографическая справка на www.artnet.com]</ref><ref>{{cite web|url=http://www.artcyclopedia.com/artists/beraud_jean.html|title=Jean Béraud. Биографическая справка|publisher=www.artcyclopedia.com|lang=en|accessdate=2010-06-15}}</ref>:

Ավարտելով ուսումը Գեղեցիկ արվեստի դպրոցում, Բերոն բացում է սեփական արվեստանոցը [[Մոնմարտր]]ի նկարիչների թաղամասում: 1873 թվականից (այլ տվյալներով, 1872<ref name="Spiritus" />)) մինչև 1889 թվականը<ref name="Spiritus" /><ref name="Spiritus" /> նրա աշխատանքները պարբերաբար ցուցադրվել են [[Փարիզյան սալոն]]ում: Լինելով Բոննի աշակերտը, Բերոն իր նկարչի կարիերան սկսում է որպես դիմանկարիչ: [[Լեդա]]յի կերպարը (1875) պատկանում է դիցաբանական թեմատիկային, բայց նկարիչը 1876 թվականին ճեղքում է իրականացնում մեկ այլ բնագավառում: Նրան ճանաչում է բերում, 1876 թվականին սրահում ցուցադրված «Վերադարձ թաղումից» («{{lang-fr|Le Retour de l’enterrement»}}) նկարը<ref name="Spiritus" />: Կտավի վրա պատկերված է մարդկանց մի խումբ, որոնք հուղարկավորությունից հետո համակված են տխրությամբ: Տղամարդկանցից մեկը սիգար է ծխում, մյուսները զրուցում են: Այս փողոցային տեսարանը հիմք դրեց համանման մոտիվներով բազմաթիվ աշխատանքների շարքի:

1890 թվականին Բերոն առաջին անգամ անդրադառնում է կրոնական թեմատիկային<ref name="nationalgallery"/>: Այդ շարքի նկարները հիշեցնում են [[17-րդ դար]]ի նիդերլանդական գեղանկարչությունը: 1891 թվականին Փարիզյան սալոնում Բերոն ցուցադրում է իր «Մագդալինան փարիսեցիների տանը» նկարը<ref name="Mellor">{{книга|автор=Powell, Anthony.|заглавие=Some poets, artists and «A reference for Mellors»|издательство=Timewell Press|год=2005|pages=210|allpages=400|isbn=1857252101}}</ref>: Դասական բիբլիական տեսարանները և նկարներում ժամանակակից հագուստ հագած անձինք այդ պահին սկանդալային քննադատությունների տեղիք տվեցին: Փրկչին շրջապատող անձանց շրջանում ժամանակակիցները ճանաչեցին [[Էռնեստ Ռենան]]ին, «[[Հիսուսի կյանքը (Ռենան)|Հիսուսի կյանքը]]» մենագրության այդ տարիների սկանդալային հեղինակին, իսկ Մագդալինայի համար կեցվածք էր ընդունել կուրտիզանուհի [[Լիանա դե Պուժի]]ն<ref name="Mellor"/>:

Բերոն դասվում է, այսպես կոչված, սրահային գեղանկարիչների շարքին: Սրահային գեղանկարչության հիմքում ընկած են ակադեմիական յուրահատկությունները` «Նկարի կատարելությունը, գծերի նրբագեղությունը, գույների նուրբ մշակումը, խնամքով մանրամասնումը, «վեհացած» և հասկանալի սյուժեն, իսկ գլխավորը կանոնների բանական կշռադատված համակարգն է և այս կամ այն օբյեկտի պատկերման մոտեցման հրամայականը»<ref name="kalm">{{книга|автор= Калмыкова В. В., Тёмкин В. А. |заглавие=История мировой живописи. XIX век. Ориентализм и Салон|издательство=Ярославский полиграфкомбинат|том=23 |год=2009|серия=История мировой живописи|страниц=128|isbn=978-5-7793-1658-3}}</ref>: Գեղանկարչից պահանջվում է արդյունավետ կոմպոզիցիա և հմտություն, ինչպես նաև ինչ որ իդեալ պատկերելու ձգտում:

Ֆրանսիայում Բերոն մասայականություն էր վայելում<ref>{{статья|автор=Cooke, Victoria.|заглавие=Femme, femme, femme: Paintings of Women in French Society from Daumier to Picasso from the Museums of France|ссылка=http://www.noma.org/aqissues/JanFebMar07.pdf|издание=Arts Quarterly|год=2007|выпуск=1|том=XXIV|страницы=6}}</ref>, մասնավորապես [[Գի դը Մոպասան]]ը նրան անվանեց «Հիանալի մոգոնող» ({{lang-fr|le plus charmant des fantaisistes}})<ref>{{статья|автор=Guillemin, Alain.|заглавие=Quelle volupté que la peinture|ссылка=http://enquete.revues.org/document178.html|издание=Enquête|год=1993|issn=1953-809X}}</ref>: Սակայն, նրա ստեղծագործությունը կատարելապես անտեսվում է այդ ժամանակաշրջանի արվեստագետների կողմից<ref>{{cite web|url=http://www.19thc-artworldwide.org/index.php/spring07/138-the-troubled-republic-visual-culture-and-social-debate-in-france-18891900-by-richard-thomson|title=Rachel Esner reviews The Troubled Republic: Visual Culture and Social Debate in France, 1889–1900 by Richard Thomson|last=Esner|first=Rachel.|publisher=Nineteenth-Century Art Worldwide|lang=en|accessdate=2010-06-15|archiveurl=https://www.webcitation.org/6540V2hFI?url=http://www.19thc-artworldwide.org/index.php/spring07/138-the-troubled-republic-visual-culture-and-social-debate-in-france-18891900-by-richard-thomson|archivedate=2012-01-29}}</ref>: Ռուս նկարիչները Բերոյի աշխատանքներն ընդունում էին հեգնանքով, եթե ոչ ծաղրանքով, դրանցում տեսնելով ցածրարվեստ գործերի մարմնավորում, կեղծավորություն և ակնհայտ առևտրական ուղղվածություն, ներողամտություն, նրանց կարծիքով, ցածր քաղքենիական ճաշակ: Այսպես թե այնպես, ոչ [[Պուշկինի անվան կերպարվեստի թանգարան (Մոսկվա)|Պուշկինի թանգարանի]], ոչ էլ [[Էրմիտաժ (Սանկտ Պետերբուրգ)|Էրմիտաժի]], 19-20-րդ դարերի ֆրանսիական գեղանկարչության ռուսական երկու խոշոր հավաքածուներում չկան Բերոյի աշխատանքները: [[Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան|Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտարանում]] և [[Սովետական մեծ հանրագիտարան]]ում նույնպես չկան նրան նվիրված հոդվածներ:

}}. — с. 427—428.</ref>:|}}

Ֆրանսիայում Ժան Բերոն ներկայացված է փարիզյան թանգարաններում [[Օրսե թանգարան|Օրսում]] (8 աշխատանք) և Կարնավալեում, Ավգուստինցիների թուլուզյան թանգարանում, Գեղեցիկ արվեստի թանգարանում [[Նիս]]ում, [[Իլ դը Ֆրանս (երկրամաս)|Իլ դը Ֆրանսում]] և այլ թանգարաններում, [[Անգլիա]]յում, մեկ աշխատանք` [[Լոնդոնի ազգային պատկերասրահ]]ում: Բելգիայում մեկ աշխատանք, նրբագեղ արվեստի թանգարանում ({{lang-nl|Museum voor Schone Kunsten}}) [[Գենտ]] քաղաքում: ԱՄՆ-ում մեկ աշխատանք, նյույորքյան [[Մետրոպոլիտեն թանգարան (Նյու Յորք)|Մետրոպոլիտեն թանգարանում]] և մեկը Ուոլստերի արվեստի թանգարանում, Մերիլենդում: