«Խոտաբույսեր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Grass summer.jpg|300px|մինի]]
'''Խոտաբույսեր''', բարձրակարգ բույսերի կենսական ձև: Խոտաբույսերը ունեն [[ցողուն]] և [[
== Հիմնական բնութագրիչներ ==
[[Պատկեր:Трава (2015).JPG|մինի]]
Այս կենսաձևի գլխավոր բնութագրիչը վերգետնյա ձմեռող բազմամյա մասերի բացակայությունն է: Այս առանձնահատկությունը, անշուշտ, ավելի վերաբերում է հյուսիսային եղանակային կլիմային հարմարված բույսերին: Հարավային անապատներում կամ արևադարձներում այս հատկությունը մեծ վերապահումներով է կիրառվում: Այսպես, արևադարձներում, ուր չկա ձմեռ, չկան չոր սեզոններ, խոտաբույսերը կարող են ունենալ բազմամյա վերգետնյա մասեր և մեծ չափերի հասնել: Խոտաբույսերի ճիշտ տարբերակման համար կենսաբանները կիրառում են այլ հատկանիշներ՝ վերգետնյա փայտացած մասերի բացակայություն, դրանց հյութալիություն, փափկություն (շատ պարենքիմա), թույլ արտահայտված կամբիումի շերտ և երկրորդային հաստացման հնարավորության բացակայություն, խիստ պարենքիմացված փոխադրող համակարգ և այլն: Այնուամենայնիվ, բոլոր այս հատկանիշները ոչ միշտ են աշխատում: Այսպես, ցողունի փայտացումը այս կամ այն չափով հատկանշական է շատ խոտաբույսերի համար, ծառերի և թփուտների մոտ հանդիպում են փափուկ ցողունով, գրեթե խոտային ձևեր: Գործը բարդացնում է և այն, որ խոտային և փայտացողուն բույսերի միջև գոյություն ունեն անցումային ձևեր: Խոտաբույսերը առաջացնում են [[արմատային
Բազմամյա խոտաբույսերի մոտ գետնի վրա սողացող ընձյուղները կամ ստորգետնյա ընձյուղները ապրում են մի քանի տարի, իսկ [[վերգետնյա ընձյուղներ]]ը՝ մեկ տարի: Վերգետնյա ընձյուղները չեն փայտանում և ոչնչանում են ամբողջովին, նոր ընձյուղներն առաջանում են վեգետատիվ բողբոջներից:Միամյա խոտաբույսերը ամբողջովին ոչնչանում են վեգետատիվ շրջանի վերջում կամ ծաղկումից և պտղակալումից հետո, հետո նորից ծլում են սերմերից<ref>Levine, Carol. 1995. ''A guide to wildflowers in winter: herbaceous plants of northeastern North America''. New Haven: Yale University Press. page 1.</ref>: Միամյաները մեկ վեգետատիվ շրջանում անցնում են իրենց կենսական ցիկլը՝ ծլում են սերմերից, ծաղկում են, պտղակալում են և ոչնչանում: Վաղ գարնանայինների մոտ սերմերը ծլում են գարնանը, ամռանը պտղակալումից հետո բույսերը ոչնչանում են: Ձմեռող միամյաների սերմերը ծլում են աշնանը, բույսերը ձմեռում են նոր ծլած մերձարմատային տերևներով կարճացած ընձյուղով, հաջորդ տարի ծաղկում են, պտղակալում են, ապա ոչնչանում:
Երկամյա խոտաբույսերը ապրում են երկու տարի: Առաջին տարում զարգանում են վեգետատիվ օրգանները, երկրորդ տարում ձևավորվում է ծաղկային ընձյուղը: Ծաղկումից և պտղակալումից հետո երկամյաները ոչնչանում են: Երկամյաները ցողունի հիմքում առաջին տարվա տերևների առկայությամբ տարբերվում են միամյաներից, իսկ կոճղարմատների, պալարների, սոխուկների բացակայությամբ տարբերվում են բազմամյաներից:
Երկամյա և բազմամյա խոտաբույսերի [[ցողուն]]ները վեգետացիոն շրջանի վերջում ոչնչանում են, ստորգետնյա կամ գետնամերձ մասերը ձմեռում են: Նոր ցողունները, [[կաուդեքս]]<nowiki/>ը( ցողունի գետնամերձ հաստացած մասը), ընձյուղի ստորգետնյա ձևափոխությունները՝ [[սոխուկներ]]ը, [[պալարներ]]ը [[արմատապալարներ]]ը, [[ստոլոններ]]ը, ձևավորվում են ստորգետնյա կամ գետնամերձ մասերի կենդանի հյուսվածքներից: Երկամյա խոտաբույսեր են ցանովի գազարը, վայրի գազարը, [[
== Խոտաբույսերի դասակարգում ==
Խոտաբույսերն իրենց հերթին բաժանվում են.
* Միամյաներ, որոնք լիովին ոչնչանում են վեգետացիայից և պտղակալումից հետո: Բազմացումը կատարվում է սերմերով: Օրինակ` [[թելուկ սպիտակ]] (''Chenopodium album''), [[սամիթ]] (''Anethum graveolens''), [[դաշտային
* Երկամյաներ, որոնք կյանքի առաջին տարում ձևավորում են վեգետատիվ օրգաններ, իսկ երկրորդ տարում՝ պտղակալում և սերմակալում են, ապա ոչնչանում: Օրինակ՝ [[սպիտակագլուխ կաղամբ]], [[կարմիր
* Բազմամյաներ, որոնք ապրում են մի քանի տարի և սերմակալում են յուրաքանչյուր վեգետացիայի վերջում: Օրինակ՝ [[երկտուն եղինջ]], [[մաղադանոս]], [[առվույտ ցանովի]] և այլն:
Տող 24.
Խոտաբույսերի չափերը սկսվում են մի քանի միլիմետրից և հասնում են մինչև մի քանի մետրի: Սիխոտե-Ալին լեռներում խոտածածկը բարձրանում է մինչև 3-3,5 մետր: Կան և յուրահատուկ հսկա խոտաբույսեր:
[[Բանան
== Նշանակություն և օգտագործում ==
Տող 38.
{{Արտաքին հղումներ}}
[[Կատեգորիա:Բույսեր]]
|