«Խուլհամրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 3.
Լսելու բնականոն ունակություն ունեցող երեխան ինքնուրույն տիրապետում է խոսքին։ Եթե [[երեխա]]ն ծնվում է խուլ կամ զրկվում է լսողությունից մինչև 1 տարեկանը, խոսքին ինքնուրույն տիրապետելը դառնում է անհնար։ Լինում են դեպքեր, երբ [[խլություն]]ն առաջանում է 2—3, երբեմն 4—5 տարեկանում, և խոսելու ունակությունը, որը զարգացած էր, սակայն բավարար չափով դեռևս ամրապնդված չէր, կորչում է։ Խուլհամրության դեպքում խոսքի ապարատում հնչյունների կազմավորմանը խոչընդոտող փոփոխություններ չեն առաջանում։ Բուժումը քիչ արդյունավետ է։ Կարևոր են բնածին և վաղ մանկական հասակում առաջացած խլությունը կանխող միջոցները։
Խուլհամրության հետևանքները կարելի է հաղթահարել հատուկ ուսուցման և դաս տիարակության շնորհիվ։ Բանավոր խոսքին չտիրապևոող խուլհամրերն իրար հասկանում են [[միմիկա]]յի և իմաստավոր շարժումների ([[ժեստեր]]) միջոցով՝ միմիկա-ժեստիկուլյատոր խոսքով։ Վերջինս չի կարող լրիվ փոխարինել բանավոր խոսքին, սակայն կարելի է կոմպենսացնել գրավոր խոսքի միջոցով։
{{Բժշկություն-անավարտ}}
| |||