«Խտացնող միջուկներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Խտացնող միջուկներ կարող են համարվել [[Քամի|քամու]] միջոցով վեր բարձրացած աղի մասնիկները, այրման մնացորդները, [[գիգրոսկոպիկ գազեր]]ը, հրաբխի ժայթքման ժամանակ մթնոլորտ արտանետված գիգրոսկոպիկ մասնիկները [[տիեզերական փոշի]]ն, [[ամոնիակ]]ի մոլեկուլները, մթնոլորտում` էլետրական պարպումների և Արեգակի ուլտրամանուշակագույն ճառագայթման ազդեցությամբ առաջացող ազոտական միացությունները, մթնոլորտում պարունակվող ջրի մեջ առկա անլուծելի հանքանյութերը` [[Քվարց|կվարց]], [[կավ]], [[Դաշտային սպաթներ|դաշտային սպաթ]] և այլն:

Խտացնող միջուկների առաջացման հիմնական աղբյուրը համարվում է ցամաքը: Ցամաքի վրա 1 սմ³ օդում խտացնող միջուկների քանակը տատանվում է 10⁴-10⁶ սահմաններում, իսկ օվկիանոսների և ծովերի վրա այն տատանվում է մի քանի հարյուրից մինչև 1000-ի սահմաններում<ref name="ա">Թ.Գ. Վարդանյան, Վ.Գ. Մարգարյան, Օդերևութաբանություն և կլիմայագիտություն, Երևան 2014:</ref>:

* Այտկենի միջուկներ. 5×10^-4−4 - 2×10^-5−5 սմ շառավղով մասնիկներ

* Խոշոր միջուկներ. 2×10^-5−5 - 10^-4−4 սմ շառավղով մասնիկներ

* Հսկա միջուկներ. 10^-4−4 սմ-ից ավելի շառավղով մասնիկներ