«Սամվել Սկևռացի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սամվել վարդապետ Սկևռացի''' ({{lang-old-hy|'''Սամուէլ վարդապետ Սկևռացի'''}}, {{ԱԾ}}), հայ մատենագիր, [[Ներսես Լամբրոնացի|Ներսես Լամբրոնացու]] աշակերտը<ref name="Աճառյան">«[[Հայոց անձնանունների բառարան]]», [[Հրաչյա Աճառյան]], Երևան, 1942, Հատոր 4, Ցուցակ 1, Էջ 385.</ref>։

Սամվել Սկևռացին եղել է [[Ներսես Լամբրոնացի|Ներսես Լամբրոնացու]] աշակերտը, ապա դարձել [[Սկևռա վանք]]ի միաբան, որի համար էլ կոչվել է Սկևռացի<ref name="Զարբանալյան">«Պատմութիւն հայերէն դպրութեանց. ի պէտս ազգային վարժարանաց», [[Գարեգին Զարբանալյան]], մաս Ա - Հին մատենագրութիւն, Վենետիկ, 1865, էջ 572-573.</ref>։ Իր ուսուցչի հրամանով շարունակել է արտագրել, և ապա [[1190]] թվականին ավարտին է հասցրել նրա «Սաղմոսաց Մեկնութիւն» աշխատությունը<ref>«Ներսէս Լամբրոնացի Արքեպիսկոպոս Տարսոնի», [[Ներսես Ակինյան]], էջ 5․</ref>, որն արդեն սկսել էր թարգմանել Սկևռայի վանական [[Գևորգ վարդապետ]]ը<ref name="Անեցի">«Պատմութիւն վարուց Ներսիս (Լամբրոնացւոյ) եպիսկոպոսին», [[Սամուել Անեցի]], ծանոթ․ [[Արշակ Տեր-Միքելյան]]ի, Վաղարշապատ, 1893, էջ 231, 233․</ref><ref name="Հին դպրութ">«Հայկական հին դպրութեան պատմութիւն (Դ-ԺԳ դար)», [[Գարեգին Զարբանալյան]], Վենետիկ, 1897, էջ 702, 709, 715․</ref>։ Սկևռայի վանքի առաջնորդ [[Ներսես արքեպիսկոպոս]]ի հրամանով ընդօրինակել է նաև «Պատմութիւն Ն․Լամբրոնացւոյ», «Պատմութիւն Ռուբենեան ազգատոհմին» և այլ աշխատություններ<ref name="Անեցի" />, որոնք [[1190]] թվականին [[Լևոն Բ]]-ն որպես նվեր ուղարկել է [[Հաղպատի վանք]]<ref>«Մայր ցուցակ ձեռագիր մատենից գրադարանի սրբոյ աթոռոյն Էջմիածնի», Թիֆլիս, 1863, էջ 148․</ref>։ Բացի սրանցից, իր ուսուցչի համար օրինակել է մի ժողովածու՝ [[1199]]-[[1202]] թվականներին<ref>«Յայտնութեան Յովհաննու հին հայ թարգմանութիւն», [[Ֆրեդերիկ Մուրատ]], Երուսաղեմ, 1905, էջ 7-14․</ref>։ Գրել է «Պատմութիւն վարուց Ն․ Լամբրոնացւոյ և Լամբրունեանց» երկը<ref name="Զարբանալյան" /><ref>«Արարատ ամսագիր», 1878, թիվ 3, էջ 89-101․</ref><ref name="Զարբանալյան" />։ Ներսես Լամբրոնացու մահից հետո (1198) շարունակել է իր ուսումը Գրիգոր վարդապետի և Բասիլ քահանայի մոտ։ Նրա դասընկերներն էին՝ Հովհաննեսը և Բարդուղիմեոսը։ Ուսման ժամանակ արտագրել է Ներսես Լամբրոնացու «Պատճառ խնդրոյ միաբանութեան» և «Պատարագամեկնիչ» երկերը։ Վերջինս նվիրում է Լամբրոնացու քրոջը՝ [[Մարիամ Հեթումյան|Մարիամին]]<ref name="Աճառյան" /><ref name="Հին դպրութ" /><ref>«Ցուցակ հայերէն ձեռագրաց կայսերական մատենադարանին ի Վիեննա», կազմող՝ [[Հակովբոս Տաշյան]], Վիեննա, 1891, էջ 1147բ․</ref><ref name="Հին դպրութ" /><ref>«Սիսուան», [[Ղևոնդ Ալիշան]], Վենետիկ-Սբ․Ղազար, 1885, էջ 70, 86, 99․</ref><ref>«Հայապատում», [[Ղևոնդ Ալիշան]], հատոր Բ-Գ, Վենետիկ, 1901, էջ 412-418․</ref><ref name="Աճառյան" />։