«Անդրեյ Վյազեմսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆրանսիական կրթություն է ստացել,գիտեր [[լատիներեն]], տիրապետում եր գերմաներենի,անգլերենի, ֆրանսերենի. 1758թվականին զորակոչվել է բանակ սերժանտի կոչումով, 1760 թվականի հոկտեմբերից համհարզ է եղել սեփական հոր մոտ պրեմիեր-մայոր (1769), գնդապետ (1773) 1775-ից մինչև 1778 թվականնները եղել է Վոլգոդսկի վաշտի հրամանատար: Հոր կապերի շնորհիվ հունվարի 1 ին 1779 թվական տեղափոխվել է բրիգադիր և նույն թվականի մայիսի հինգին գեներալ-մայոր<ref>Русские портреты 18-19 столетий. Т.5.Вып.3. № 130</ref> 1782 թվականիցից մինչև 1786 թվականը իրականացրել է շարունակական ճամփորդություն [[Եվրոպա]]յով: Եղել է [[Շվեդիա]]ում, [[Պրուսիայի թագավորություն|Պրուսիայում]], [[Սաքսոնիա]]յում, [[Ֆրանսիա]]յում, [[Իտալիա]]յում, [[Անգլիա]]յում և այլ երկրներում,ուր փառաբանվել է իր սիրային արկածներով և շքեղ կյանքով: [[Լոնդոն]]ում նա պարահանդեսներ էր կազմակերպում,ուր հրավիրվում էին երկու հարյուր մարդ<ref>Дневник графа Бобринского // Русский Архив. 1878. Вып.10. — С. 159.</ref>.

[[Ռուսաստան]] վերադառնալուց հետո նա, որ գեներալ-պորուչիկ էր նշանակվել, 1787-ին նշանակվեց ռազմական կանտորայի նախագահ Հետո տեղափոխվեց գաղտնի խորհրդական, այնուհետև նաև գեներալգուբերնատոր նիժնի Նովգորոդում և Պեմզայում արդեն 1796 թվականի նոյեմբերի 24-ին ստացավ գեներալ լեյտենանտի կոչում: Սակայն Պավլի գահակալության առաջին տարում նա ոչ ուշ քան փետրվարին 1797 թ. թողեց այդ պաշտոնը և շնորհվեց սենատոր: Իր ծառայողական կարիերան իշխան Վյազեմսկին ավարտեց իրապես իբրև գաղտնի խորհրդական (28 հոկտեմբեր 1798) Մարդիկ,ովքեր նրա հետ ծառայողական հարաբերություններ են ունեցել, շատ հաճախ եղել են դժգոհ. իշխան Ի.Մ.Երկայնաբազուկը, ով նրա հետ վաղ ընկերական կապեր ուներ,մի անգամ Պեմզայում ամբարտավան ընդունելության արժանացավ: Իշխան երկայնաբազուկը գեներալ գուբերնատորին համարում էր «թեթևամիտ», «ամենադատարկ մարդ», «ամեն ինչ ոչ տեղին անող<ref>И. М. Долгоруков. Капище моего сердца, или Словарь всех тех лиц, с какими я был в разных отношениях в течение моей жизни.- М., 1997</ref>, և բացատրում էր դա նրանով, որ նա «փչացել էր անգլիական նախապաշարմունքների պատճառով», տալիս էր ծառայողական հրամաններ «անգլիական մտածողության սահմաններում`մոռանալով,որ ինքը ոչ թե Դեվոնշիրում, [[Դուբլին]]ում, այլ Պենզայում է»<ref> И. М. Долгоруков. Повесть о рождении моём, происхождении и всей жизни… Том 1. Спб: Наука, 2004. Стр. 426</ref>:

1786 թ . Վյազեմսկին ամուսնանում է կենսուրախ իռլանդուհու Եվգենի Իվանովնա ՕՐեյլի (առաջին ամուսնությունից Կվին, 1762—1802 թթ), որի հետ ծանոթացել էր իր արտերկրյա ճամապարհորդության ժամանակ. Վյազեմսկին տարավ նրան իր ամուսնուց Ռուսաստան և մեծ դժվարությամբ հասավ նրա ամուսնալուծությանը: Այս ամուսնությունը վիճաբանության առիթ հանդիսացավ նրա և հարազատների միջև: Հայրը չկարողացավ ներել որդուն օտարերկրացու հետ ամուսնությունը: Մայրը ապարդյուն փորձ արեց հաշտեցնել որդուն և հորը, ապա դիմեց իշխան Ա. Ա. Վյազեմսկու միջնորդությանը Հարթեցման ճանապարհին Վյազեմսկին վաճառեց ժառանգական Ուդինո կալվածքը և փոխարենը գնեց Օստաֆյեվոն.

* Իշխան Շերբատովը գրել է այս ողբերգության մասին: «Նոր տարվա նախաշեմին նա ատամի ցավով էր տառապում.Թվում էր փուչ բան է,սակայն շուտով սկսվեց նյարդային դաժան տենդ: Բոլոր միջոցները ապարդյուն էին,հունվարի ''3-ին նա արդեն չկար. Ոչ մի բառ չի կարող արտահայտել իմ հուսահատությունը''»<ref> О. И. Киянская. Генерал А. Г. Щербатов и его записки</ref>.Թաղեցին նրան հոր կողքին ` [[Նովոդեվիչե (գյուղ, Շիգոնսկի շրջան)|Նովոդեվիչյե]] գերեզմանատանը.