«Ալյոշկայի սիրտը»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Գրական ստեղծագործություն}}
«Ալյոշկայի սիրտը» ({{lang-ru|«Алёшкино сердце»}}), ռուս խորհրդային գրող [[Միխայիլ
== Հրապարակման պատմություն ==
«Ալյոշկայի սիրտը» պատմվածքն առաջին անգամ լույս է տեսել «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում», 1925 թվականի մարտի 31-ին, թիվ 5-ում ՝ «Ալյոշկա» խորագրի ներքո: Նույն թվականին (1925) դուրս եկավ որպես առանձին հրատարակություն (Մ., Լ ., Պետական հրատարակչություն) «Ալյոշկինի սիրտ» խորագրի ներքո:
Նա մաս էր կազմում «Դոնի պատմվածքներ» հեղինակային ժողովածուներից, խմբ. «Նոր Մոսկվա», Մ. 1926 և «Երկնագույն տափաստան: Դոնի պատմվածքներ: 1923-1925» (1931): 1925-1931 թվականներին տպագրվել են աշխատության չորս վարկածներ՝ տարբեր ծավալով, կառուցվածքով և եզրափակիչ մասով: «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում» - տեքստի կրճատ տարբերակը, որտեղ ամբողջովին բացակայում է պատմությունն Ալյոշկայի ընտանիքի մահվան և հերոսի նկարագրության մասին, որը եզրափակչում դառնում է կոմերիտմիության անդամ: Պատմվածքի առանձին հատվածներ հեղինակը վերականգնել է 1925 թվականի հրատարակության մեջ: «Դոնի պատմվածքներ» ժողովածուիի (1926) ստեղծագործական աշխատանքն ավարտվում է Ալեքսեյ Պոպովի ողբերգական մահով, «Երկնագույն տափաստան» ժողովածուում: «Դոնի պատմվածքներ» (1931) տեքստի կրճատված տարբերակը արտատպվել է «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում» առանց վերջին հատվածի: Գրողի Երկերի ժողովածուի համար ընտրվել է [[1925]] թվականի առանձին հրատարակության տեքստը:
== Սյուժե ==
Տող 11.
== Իրական իրադարձություններ և նախատիպեր ==
Ստեղծագործությունն արտացոլում է իրական իրադարձություններ՝ կապված Կարգինսկայա գյուղից Կրամսկով ընտանիքի [[Ճակատագիր|ճակատագրի]] հետ: [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի մասնակից Ֆեոդոր Դմիտրիևիչ Կրամսկովը Վյոշենսկու ապստամբության ընթացքում ապստամբների բանակ զորակոչվելով և Դոնի բանակի հետ նահանջելով Կուբան, չի վերադառնում տուն: Նրա կինը՝ Մատրյոնա Միխեևնան, մահանում է տիֆից [[1921]] թվականի [[Երաշտ]]ի պատճառով առաջացած սովի ժամանակ: Նրա երեխաներից երեքը մահանում են սովից: Հարևան Մակարևնան (Մակարչիխան) ցմահ մոռացել էր Տասյայի աղջկան, իսկ Կրամսկովների որդուն քիչ էր մնում սպաներ, նրան բռնելով իր նկուղից [[գողություն]] կատարելիս: Ըստ Գ. Յ. Սիվովոլովի, Ալեքսեյ Կրամսկովը, ով եղել էր պատմվածքի գլխավոր հերոսի [[նախատիպ]]ը, ասում է, որ այդ նրա մասին է Շոլոխովը «գրել», բայց ամաչում էր խոստովանել, որ ինքը մտել է Մակարչիխայի նկուղը: Քաղաքական գործիչ Սինիցինի կերպարի համար նախատիպ է ծառայել քաղաքական գործիչ, այնուհետև թիվ 32 մթերման գրասենյակի ղեկավար Վասիլի Մենկովը, որի մոտ 1921 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1922 թվականի փետրվարը աշխատել էր [[Մ. Շոլոխով|Մ. Ա. Շոլոխով]]ը: Կրամսկովների ընտանիքի ճակատագրի մասին ապագա գրողը կարող էր իմանալ ինչպես իրենից՝ Ալեքսեյ Կրամսկովից, այնպես էլ նրա ավագ քույր Մարթայից, ով ապրում էր Շոլոխովի ծնողների տանը, մոր մահից որոշ ժամանակ անց:
== Գործող անձինք ==
| |||