«Սաշա Չոռնի»–ի խմբագրումների տարբերություն

<br/>[[1906]]–[[1907]] թվականների ընթացքում Սաշա Չյորնին բնակվել է [[Գերմանիա]]յում և սովորել է [[Հայդելբերգի համալսարան]]ում: [[1908]] թվականին նա վերադարձել է Սանկտ Պետերբուրգ և գրել է «Սատիրիկոն» ({{lang-en|Satirikon}}) հանրաճանաչ ամսագրի համար՝ համատարած համբավ ձեռք բերելով: «Երբ ինչ-որ մեկը ստանում էր ամսագրի նոր համարը, առաջինը, ինչ նա փնտրում էր, Սաշա Չյորնիի բանաստեղծություններն էին: Չկար ոչ մի ուսանող, բժիշկ կամ փաստաբան, որ չիմանար Չյորնիի բանաստեղծությունները անգիր»<ref>Степанова, Розалия. [http://magazines.russ.ru/slovo/2006/52/st20.html ''Обманчивый псевдоним Саши Черного''] «Слово\Word» 2006, №52. Quote in Russian: "Получив свежий журнал, читатель, прежде всего, искал в нём стихи Саши Чёрного. Не было такой курсистки, такого студента, врача, адвоката, которые не знали бы их наизусть".</ref> , - գրել է [[Կոռնեյ Չուկովսկի]]ն, ով նաև «Սատիրիկոն»-ի հոդվածագիրներից էր: Նրա ստեղծագործությունների երկրպագուներից էր [[Վլադիմիր Մայակովսկի]]ն, որը նրա բանաստեղծություններից շատերն անգիր գիտեր և հաճախ էր դրանք արտասանում: [[1910]] թվականին Սաշա Չյորնին հրատարակեց իր «Սատիրա» ({{lang-ru| «Сатиры»}}) գիրքը, որին [[1911]] թվականին հաջորդեց «Սատիրա և Լիրիկա» ({{lang-ru| «Сатиры и Лирика»}}) գիրքը։ Նա հրատարակել է նաև մանկական գրքեր՝ «Տուկ-Տուկ» ([[1913]] թվական) և Live ABC ([[1914]] թվական):▼