«Սաշա Չոռնի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 17.
==Պատերազմ և արտագաղթ==
[[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին Սաշա Չյորնին ծառայեց դաշտային հոսպիտալում՝ որպես շարքային: [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն]]ից հետո նա արտագաղթեց [[Վիլնյուս]], այնուհետև [[Գերմանիա]], որտեղ աշխատեց [[Բեռլին|բեռլինյան]] Ֆայր-բիրդ ({{lang-en|Fire-bird}}) ամսագրի համար, այնուհետև՝ [[Ֆրանսիա]], որտեղ աշխատեց ռուս-փարիզյան թերթի համար: [[1923]] թվականին հրատարակեց իր երրորդ գիրքը՝ «Ծարավ» ({{lang-ru| «Жажда»}}): [[1927]] թվականին նա [[Պրովանս]]ի Լա Ֆավիեր գյուղում ռուսական գաղութը հիմնադրեց:
 
<br/>ԱրտագաղթիՍաշա ՉյորնիԱրտագաղթի ընթացքում նա գրել է` «Ով լավ է ապրում աքսորում» ({{Lang-ru| «Кому в эмиграции жить хорошо»}}, [[1931]]-[[1932]]) բանաստեղծությունը, գրել է արձակ` «Սոսկալի պատմություններ» ({{Lang-ru| «Несерьезные рассказы»}}, [[1928]]), «Զինվորական հեքիաթներ» ({{Lang-ru| «Солдатские сказки»}}, հրատարակվել է [[1933]] թվականին): Նրա մահից հետո լույս է տեսել բանաստեղծությունների չորրորդ գիրքը՝ «Մանկական կղզի» (({{Lang-ru| «Детский остров»}}):
<br/>Նա մահացել է սրտի կաթվածից՝ [[1932]] թվականի [[հուլիսի 5]]-ին Ֆրանսիայի հարավում գտնվող [[Լե Լավանդու]] {{{Lang-fr| Le Lavandou}}) քաղաքում բռնկված հրդեհի ժամանակ: Լեգենդն ասում է, որ Չյորնիի շունը՝ Միկին, պառկեց Սաշա Չյորնիի կրծքին և մահացավ իր տիրոջ հետ:
 
<br/>[[Վլադիմիր Նաբոկով]]ը իր խոսքում ասել է․ «Նա թողեց ընդամենը մի քանի գիրք և լուռ, գեղեցիկ ստվեր»<ref>Левинг, Юрий. [http://magazines.russ.ru/slo/2001/1/lev.html ''Владимир Набоков и Саша Черный''] «Старое литературное обозрение» 2001, №1(277). Quote in Russian: "[О]т него осталось только несколько книг и тихая, прелестная тень."</ref>: [[Դմիտրի Շոստակովիչ]]ը «Չյորնիի» բանաստեղծություններից հինգին երաժշտություն է կցել՝ իր «Սատիրա» երաժշտական սինգլի համար։
 
==Արտաքին հղումներ==