«Լոխ Նեսի հրեշ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

== Լեգենդ ==

Լեգենդի համաձայն, խորհրդավոր արարածի մասին առաջինն աշխարհին պատմել են հռոմեական լեգեոներները, սուրը ձեռքներին ծանոթանալով կելտական տարածքներին։ Տեղի ժողովուրդը քարի վրա հավերժացրել էր շոտլանդական ողջ ֆաունան՝ եղնիկից մինչև մուկը։ Միակ պատկերը, որը նրանք չկարողացան հասկանալ երկարավիզ, հսկայական չափերի հասնող կենդանին էր։

 

 

Կելտական լեգենդը՝ ջրի ոգու Կելպի մասին, որի ուսումնասիրությունները հիշատակվում են [[1933]]-[[1934]] թվականներին, պատկերում է երկարավիզ ձիու տեսքով և շատ փոքր գլխով։ Հրեշը պատահական անցորդին գրավում էր իր տեսքով, կարծես առաջարկելով տեղ հասցնել և տանում էր լճի խորքը։ Առաջին գրանցված տեղեկությունները լճում ապրող արարածների մասին վերաբերվում են գեներալ Ուեյդի հարավային ափին գտնվող հին ռազմական ճանապարհի կառուցման ժամանակներին (18-րդ դար)՝ այն ժամանակ Ֆոյերսից ոչ հեռու կատարվող պայթեցման աշխատանքները վախեցրին երկու հսկայական նիրհող հրեշներին: 19-րդ դարի ընթացքում հաղորդագրություններ էին ստացվում, որտեղ նկարագրվում էին հսկայական սալամանդրեր: Ընդհանուր առմամբ, հրեշը կարծես թե երկար ժամանակով հանդարտվել էր, բայց հանկարծ 1880 թվականին ոչ մեծ մի առագաստանավ, մարդկանց հետ միասին շրջվեց և խորտակվեց: Միանգամից հիշվեց հրեշը, որին, բարեբախտաբար, տեսել էին որոշ մարդիկ:

 

BBC-ին տված հեռուստահարցազրույցի ժամանակ, որ նավարկելով լճում ոստիկան Ջոն Ֆրեյզերի հետ բառացիորեն բախվեց անհայտ արարածի հետ: Մարտին Մակկեյները վերադառնում էին Ինվերենսից լճի հյուսիսային ափի երկայնքով, երբ հանկարծ տիկին Մակկեյը տեսավ.

{{քաղվածք|Հսկայական մուգ մարմին, որը մեկ բարզրաննում, մեկ իջնում էր ջրի վրա: Երբ վախն անցավ, նա նկատեց երկու, լճի մակերևույթը ճեղքող, սև սապատ: Հանկարծակի դրանք ուժեղ ճողփյունով անհայտացան խորքում:|}}

 

 

Նույն թվականի մայիսին հաղորդագրությունների նոր հոսք առաջացավ: Պարոն Ալեքսանդր Շոուն իր որդու հետ միասին կանգնած էին բացատում՝ Ուայթֆիլդ-հաուսի մոտակայքում, երբ 500 յարդ (455 մ) հեռավորության վրա լճի մակերևույթի վրա շրջաններ տեսան, նկատելով կենդանու մեջք հիշեցնող ինչ-որ բան: Երկու ականատեսներն էլ հավատացնում էին, որ տեսել են երկար և գալարվող ինչ-որ բան, ինչից հետո ջուրրը ցայտեր առաջացնելով ալեկոծվեց, ասես նրան հսկայական պոչ է հարվածել: Այնուհետև վիթխարի արարածին նկատել է Կլեմենտների ընտանիքը Տեմպլ-Պիեռից, Դռամնադռոխիտի մոտակայքում, լճի հյուսիսային ափին, Յորքհարթ պալաատի մոտ: Թոմաս Կլեմենտըպատմում էր, որ կենդանին մոտ 40 ֆութ երկարություն ուներ, չորս լողաթևով և փոքրիկ բշտիկներով պատված երկար նեղացող պարանոցով: Մայիսի 28-ին արարածը կրկին հայտնվեց, այս անգամ Չերրի կղզու մետակայքում: Նոռա Սիմպսոնը հետևում էր նրան 45 ֆուտ հեռավորությունից 10 րոպեների ընթացքում, հետո կենդանին անցավ ջրի տաակ: Սիմպսոնի տված նկարագրությունը համընկնում էր Կլեմենտների նկարագրության հետ:

1933 թվականի նոյեմբերի 12-ին ոմն Խյու Գրեյը Ֆոյերսի մոտակայքի բլուրներից նկարահանել է հրեշի առաջին հայտնի լուսանկարը՝ չափազանց ցածր որակի լղոզված պատկեր ինչ-որ S-անման կազմվածքով արարածի: Գրեյը հաստատեց արարածի արտաքին տեսքի մասին տեղեկությունները, իսկ Կոդակից մասնագետները, ստւոգելով նեգատիվները, հայտարարեցին, որ դրանք իրական են: Սակայն գիտնականները պատկերը չափազանց սկեպտիկ համարեցին, Գլազգոի համալսարանից պրոֆեսոր Գրեմ Գերին հայտարարեց, որ լուսանկարը չի ապացուցում՝ արդյոք կենդանի՞ է այդ արարածը: Մեկ այլ էքսպերտ, կենդանաբան Ջ. Ռ. Նորմանը Բրիտանական թանգարանից, ենթադրեց, որ Գրեյի լուսանկարին պատկերված է «կետ է, ինչ-որ շնաձուկ, կամ էլ ընդհանրապես նավի բեկորներ»: Դեկտեմբերի 12-ին շոտլանդական կինոստուդիայց մի խումբ լրագրողների հաջողվվեցց նկարահանել, թե ինչպես էր կենդանին շարժվում ծանծաղուտով Ինվերֆերիգեյգի մոտակայքում: Ավելի շուտ, դեկտեմբերի 6-ին Գրեյի լուսանկարը հայտնվեց «Daily Sketch» թերթի առաջին էջին: Ի պատասխան այդ գործողության, «Daily Sketch»-ի հետ մրցակցող «Daily Mail»-ը իր կողմից ուղարկեց Թագավորական երկրաբանական և Կենդանաբանական համայնքի անդամի, որը իրեն ներկայացնում էր «որպես մեծ գազան որսացող» Մարմադյուկ Մոնտեգյու Ուեթորլ, որպեսզի նա գտնի գազանին: Ուեթորլը և նրա լուսանկարիչ՝ Գուստավ Պաուլին տակն ու վրա արեցին լճի ափերը և 1933 թվականի դեկտեմբերի 18-ին հարավային ափին Դորես փոքր գյուղի մոտ գտան մի շարք տարօրինակ հետքեր: Վտանգելով իր վարկանիշը, Ուեթրոլը հավատաց դրանց իսկությանը: Ոտնահետքը գաղտնաբար ուղարկվեցին Լոնդոն՝ Բնական պատմության թանգարան, էքսպերտիզայի:

 

1934 թվականի օգոստոսին Ռիչարդ Սինգը, իր ընտանիքի հետ հանգստանում էր Ֆորտ Օգաստեսում՝ լճի արևմտյան հատվածու, երբ տեսավ ջրից դուրս ցցված բլրիկ, 3 ֆուտ երկարությամբ և 1 ֆուտով բարձր ջրի մմակարդակից, ինչից հետո օբյեկտը սկսեց շարժվել դեպի հյուսիս: Գիտնականի խոսքերով, նրանք փորձում էին հասնել արարածին, հետևելով նրան մեքենայով համարյա երկու միլ, չափելով, որ այն շարժվում է ժամում 15 միլ: ВВС-ի նկարահանման խմբին տված հարրցազրույցում Սինգը նշում է, որ տեղի բնակիչները, որոնց նրանք հանդիպել էին ավտոմեքենային կամրջին, և որոնց նրանք ցույց տվեցին այդ «բանը», վերաբերվեցին դրան, ինչպես ինչ-որ սովորական երևույթի:

 

1955 թվականի հուլիսին բանկիր Էրշեր Փիթեր Մաքնաբը լուսանկարեց Յորքհարթ ամրոցի մոտ ինչ-որ բան, որը ուներ երկարավուն, մուգ գույնի արարածի տեսք, և լողալով ճեղքում էր լճի մակերևույթը:

 

 

=== Վիրաբույժի լուսանկարը ===

 

Իհարկե այդ ամենը հետագայում բացահայտվեց։