«Էթիկա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ →Առաքինություն: փոխարինվեց: բարձրունք → բարձունք oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 33.
=== Առաքինություն ===
[[Պատկեր:Socrates_BM_GR1973.03-27.16.jpg|մինի|[[Սոկրատես]]]]
Առաքինի էթիկան բնորոշում է բարոյական էակի բնավորությունը և տեսակը որպես բարոյական վարվելակերպի պատճառ և հաճախ է օգտագործվում [[Սոկրատես]]ի, [[Արիստոտել]]ի և այլ [[Անտիկ հունական փիլիսոփայություն|հույն փիլիսոփաների]] տեսակետը նկարագրելու համար: [[Սոկրատես]]ը (մթա. 469–399) առաջին հույն փիլիսոփաներից էր, որը խթանեց, որպեսզի թե՛ գիտնակաները և թե՛ հասարակ մարդիկ սկսեն ավելի շատ ուշադրություն դարձնել մարդկային էությանը ոչ թե շրջակա միջավայրին: Ըստ այս տեսակետի՝ մարդու կյանքի մասին ինֆորմացիան համարվում էր առաջնային, իսկ մնացած երկրորդային էր: [[Ինքնաճանաչում]]ը համարվու էր կարևոր բաղադրիչ հաջողության հասնելու համար և միանշանակ անհրաժեշտ բարիք էր: Մարդը ով ինքնաճանաչ է կգործի իր հնարավորթությունների սահմանի շրջանակներում
[[Արիստոտել]]ը (մթա. 384–323) առաջադրել է բարոյական համակարգ, որը կարող ենք նկարագրել «առաքինի» բառով: Ըստ Արիստոտելի տեսակետի, երբ մարդը գործում է ըստ առժանվույն, ապա նա կանի միայն լավ գործեր և գոհ կմնա: Դժբախտությունը և գերհոգնածությունը սխալներ անելու հետևանք են, որոնք հանգեցնում են անիրականացված նպատակների և խղճուկ կյանքի: Հետևաբար մարդկանց համար պարտադիր բնույթ է կրում ապրել ըստ առժանվույն, որը հնարավոր է միայն առաքինությունը կիրառելով կյանքում, որն էլ կօգնի մեզ զգալ բավարարված և ամբողջական: Երջանիկ լինելը համարվում էր վերջնական նմապատակակետ: Մնացած բաները, օրինակ՝ քաղաքակիրթ կյանքը կամ հարստությունը, արժեվորվեցին և օգտակար համարվեցին, երբ ընդգրկվեցին առաքինության մեջ: Առաքինի լինելը ամենաճիշտ ուղին է երջանիկ լինելու համար:
|