«Ալքուին»–ի խմբագրումների տարբերություն

781 թվականին եկեղեցական առաքելությամբ Ալքուինը մեկնում է Իտալիա և այնտեղ հանդիպում [[Կառլոս Մեծ|Կառլ Մեծ]]ին: 782 թվականին Ալքուինը տեղափոխվում է [[Աախեն]] և այնտեղ ղեկավարում է պալատական ակադեմիան: Ախենի ակադեմիան, Ալքուինի գլխավորությամբ դարձել է Եվրոպայում դասական գիտելիքների տարածման խոշոր կենտրոն։ [[Արևմտյան Եվրոպա|Արևմտյան Եվրոպայում]] մշակույթի և արվեստի ծաղկման ժամանակաշրջանում՝ [[8–րդ դար|VIII դարի]] վերջին և [[9-րդ դար|IX-րդ դարի]] կեսին, Ալքուինի կազմակերպված խմբում, որտեղ ներառված էին ԿառլԿառլոս Մեծը, բանաստեղծ Անգիլբերտը և ԿառլԿառլոս Մեծի սպասավոր [[Էյնհարդ|Էյնհարդը]], դարձավ Կարոլինգյան վերածննդի կենտրոն։ Ալքուինը կրթական բարեփոխումների և երկրպագության հարցերում Կառլոս ՄԵծի ամենամոտ խորհրդատուներից մեկն էր։ Ալքուինի ակադեմիայի իդեալը [[Անտիկ աշխարհ|անտիկ աշխարհի]] և քրիստոնեական ոգու միավորումն էր։ Երբեմն Ալքուինին անվանում էին Բեատո դե Լիբանայի աշակերտ<ref>Беат Лиебанский, Православная энциклопедия, 411—412, Воскобойников О. С., Зайцев Д. В.</ref>։ 796 թվականին Սուրբ Մարտինի [[Բազիլիկ|բազիլիկում]] Ալքուինը օծվում է աբբա, որտեղ ևս հիմնում է դպրոց<ref name="БРЭ">{{Գիրք|isbn=5-85270-329-X|հեղինակ=Лебедев С. Н., Ненарокова М. Р., Петрова П. И.|թվական=2005|անվանում=Большая Российская энциклопедия|մաս=Алкуин|էջեր=503|էջերը ինչպես կան=768|պատասխանատու=С. Л. Кравец}}</ref>։

Ալքուինի նախաձեռնությամբ Տուրում անցկացվել է Աստվածաշնչի լատիներեն թարգմանության՝ [[Վուլգաթա|Վուլգաթայի]] վերանայում։ Ալքուինի Աստվածաբանական շարադրությունների թվում է նաև ({{lang-lat|« De fide sanctae et individuae Trinitatis»}}) աշխատությունը, որը միջնադարի որոշ պատմաբաններ համարել են միջնադարյան Աստվածաբանության համար հիմնարար։ Ալքուինը համարվում է մի շարք աշխատությունների հեղինակ, որոնց թվին են պատկանում Սուրբ Մարտին, Տոտակիի, Սուրբ Ուիլբորդի և ուրիշների կյանքը։ Ալքուինը համարվում է մի շարք (մոտ 380<ref name="БРЭ"/>) լատինական ուսուցողական , [[պանեգիրիկ]], հիգեոգրաֆիական և եկեղեցական բանաստեղխությունների հեղինակ, որոնց շարքում է «Կկվի մասին» ({{lang-lat|(De cuculo)}}) ստեղծագործությունը։ Ալքուինը կազմել է նաև [[Հանելուկ|հանելուկներ]]։ Ալքուինը ունեցել է ընդարձակ նամակագրություն Կառլոս Մեծի, [[Լևոն III (Հռոմի պապ)|Լևոն III-ի]] և շատ ուրիշների հետ, ընդհանուր առմամբ՝ 232 նամակներ։նամակներ<ref name="БРЭ"/>։ Ալքուինի նամակները Կարոլինգյան հասարակության պատմության կարևոր աղբյուր են հանդիսացել։ Պալատական ակադեմիայում Ալքուինը դասավանդել է հումանիտար գիտություններ։ Կազմել է տարբեր առարկաների դասագրքերի (որոշները երկխոսության տեսքով)։ Մեծ համբավ ձեռք բերեցին «Քերականության արվեստը» ({{lang-lat|(Ars grammatica)}}) և «Ամենափոքր երիտասարդի Պիպինի փառաբանումը Ալբին Շոլաստիկի հետ» ({{lang-lat|Disputatio regalis et nobiliimi juveni Pippini cum Albino scholastico}})։ Հայտնի են նաև Ալքուինի [[Դիալեկտիկա|դիալեկայի]], հռետորության, դոգմաների և եկեղեցական դասագրքերը։ Ալքուինի և Ակադեմիայի նշանակությունը Արևմուտքում գեղարվեստական և հանրային կրթության զարգացման համար հսկայական էր։ Կարելի է ասել, որ նոր եվրոպական (ի տարբերություն հնավոճ իրերի) պոեզիայի շարունակական էվոլյուցիան սկվում է Ալքուինից։ Ալքուինի որոշ գործեր վկայում են նրա հետաքրքրությունը երաժշտության նկատմամբ, այնուամենայնիվ, հայտնին «Երաժշտության մասին» տրակտատը, ({{lang-lat|(De musica)}}), որը վաղուց վերագրվում էր Ալքուինին և պատկանում էր նրա գրչին։ Ալքուինին շնորհվել է ժամանցային հեղինակություն<ref name="БРЭ" />։