«Գևորգ Լիանոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 30.
 
== Կենսագրություն ==
Գևորգ Մարտինի Լիանոսյանը ծնվել է [[Թիֆլիսի նահանգ]]ի [[Սիղնաղ]] քաղաքում [[1835]] թ-ին։թվականին։
 
Հանդիսացել է գործող պետական խորհրդական, «կոմերցիայի գործիչ», մոսկովյան 1-ին դասի վաճառական։ [[1870]]-[[1874]] թթ.թվականներին եղել է Մոսկվայի կոմերցիան դատարանի ատենակալ<ref name="arthall">[http://www.armenianarthall.com/index2.php?newsid=139 Клан Лианосян-Лианозовых]</ref>։ Գևորգ Լիանոսյանը հայտնի է եղել նաև որպես որսի մեծ սիրահար<ref name="ourbaku"/>
 
== Խավիարի արտադրություն ==
Տող 51.
 
== Լիանոզովո ավան ==
[[Պատկեր:Stepan and Gevorg Lianozyans with family members.jpg|մինի|right|200px|Գևորգ Լիանոսյանը ու Ստեփան Գևորգի Լիանոսյանը ընտանիքի անդամների հետ՝ այգում]]1880-ական թթ-ինթվականներին նա, որսի գալով Ալտուֆյեվո գյուղ, հիացել է տեղի բնությունով ու [[1888]] թ-ինթվականին ձեռք է բերել գյուղը բարոն Ն. Կորֆից<ref name="kovcheg">[http://www.noev-kovcheg.ru/mag/2012-20/3536.html Лианозовы. Короли серого и черного золота]</ref>։ Ալտուֆյևոյի ու Սավելևյան երկաթգծի կայանի միջնամասում հատելով անտառի մի մասը<ref name="ourbaku"/>՝ կառուցում է այստեղ առանձնատուն, որի մոտակայքում սկսում է կառուցել ամառանոցային ավան, որը դարձել է Մոսկվայի ներկայիս շրջան Լիանոզովոյի հիմքը։ Գաղափարը ծնվել է այն մտքի հիման վրա, որ դեռևս 19-րդ դարում տարածում էր ստացել Հյուսիսային ու Սավյոլովսկի երկաթգծային ուղիները։ Կանխատեսելով գործընթացը՝ Գևորգ Լիանոսյանը սկսել է իրականացնել ամառանոցային ավանի շինարարությունը։
 
Շինարարությունը այստեղ սկսվել է 1903 թ-ին։թվականին։ Կառուցվել է մոդերն ոճի մոտ100 երկհարկանի տուն՝ գեղեցիկ պատժգամփներով ու մուտքով, որոնք բնակեցվել են Մոսկվայի մեծահարուստ գործարարների կողմից։ Այստեղ շուտով անկացվել է հեռախոսային գիծ ու ճանապարհ, ինչպես նաև երկաթգծային կայան<ref name="hayazg">[http://ru.hayazg.info/%D0%9B%D0%B8%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B7%D0%BE%D0%B2_%D0%93%D0%B5%D0%BE%D1%80%D0%B3%D0%B8%D0%B9_%D0%9C%D0%B0%D1%80%D1%82%D1%8B%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87 Лианозов Георгий Мартынович]</ref>, իսկ կայանի մոտ կառուցվել է սայլերի համար կանգառ<ref name="ourbaku"/>։ Ավանի փողոցները ունեին հետևյալ անվանումները՝ Արխանգելյան, Վլադիմիրյան, Կոստրոմյան, Պսկովյան, Նովգորոդյան<ref name="hayazg"/>։
 
Լիանոսյանի ազգանունը պահպանվում է նույնիսկ հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո։ Այսօր Լիանոզովո անվանումն է կրում թաղամասը, համանուն կայանը, էլեկտրոմեխանիկական գործարանը, երշիկի գործարանը, կաթի կոմբինատը ու մշակույթի ու հանգստի այգին։
 
== Բարեգործական գործունեություն ==
[[1882]] թ-իցթվականից իր եղբայր [[Ստեփան Մարտինի Լիանոսյան|Ստեփան Լիանոսյան]]ի հետ հանդիսացել է «Утоли мои печали» համայնքի պատվավոր անդամ<ref name="kovcheg"/>։ Եղել է Մոսկվայի պատվավոր քաղաքացի։ Աջակցել է Ալեքսանդրովյան ողորմության քույրերի համայնքին։ Հանդիսացել է նաև Կասպարովյան հայկական որբանոցի ավագ անդամ<ref name="arthall"/>։
 
[[Պատկեր:Church-built-by-Gevorg-Lianozyan.jpg|մինի|200px|right]]Նա նաև հանդիսացել է Մոկովյան բանտային կոմիտեի անդամ ու իրականացնում էր աջակցությունը բանտարկյալներին<ref name="ourbaku"/>։ Ի. Սիտինի հետ նա անդամակցում էր Անչափահասների աջակցության մոսկովյան ընկերակցությանը, որը զբաղվում էր կալանավայրերից դուրս եկած անչափահասների աջակցության ու հետագա խնամքով<ref name="kovcheg"/>։
 
Սանկտ-Պետերբուրգում մի անգամ որսի ժամանակ խոստացել է կառուցել եկեղեցի, եթե նրան հաջողվի որսալ 10 գայլ ու 3 աղվես։ Հաջողությամբ ավարտելով որսը Լիանոսյանը[ 1895] թ-ինթվականին Կրասնոյի-Սելո ավանում իր նվիրատվությամբ կառուցել է Սբ. Նիկոլայ Հրաշագործի անվան եկեղեցին, որը կրկնօրինակում էր Ալեքսանդրո-ՆեվսկիՆևսկի եկեղեցին։ Բացման արարողությանը ներկա էին մեծ իշխան ու իշխանուհի Մարիա Պավլովնան։ Երեք շաբաթ անց եկեղեցի է այցելել [[Նիկոլայ II]]-ը<ref name="kovcheg"/>։
 
== Ընտանիք ==
Տող 72.
 
== Կյանքի վերջին տարիները ու մահ ==
Գևորգ Լիանոսյանը կյանքի մեծամասնությունը ապրել է [[Մոսկվա]]յում, որտեղ և մահացել է 1906 թ-ին՝թվականին՝ թողնելով մեծահարուստ կառողությունը իր երեք որդիներին։
 
Լիանոսյանը թաղվել է Մոսկվայի Վագանկովյան գերեզմանատան դիմաց գտնվող [[Մոսկվայի հայկական գերեզմանոց|հայկական գերեզմանատանը]]՝ Պրոսնենսկի շրջանում։ Գերեզմանատեղին չի պահպանվել<ref name="ourbaku"/>։