«Ագրիպա Դ’Օբինե»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: :<ref> → <ref> oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 6.
Իրավաբան Ժան Դ’Օբինեի և տիկին դե Բրիի որդին է։ «Նրա մայրը մահացել է ծննդաբերության ժամանակ, նրան հավատի հանդեպ խիստ ծառայության ոգով կալվինական է դաստիարակել հայրը»<ref>''Ревич, Александр Михайлович'' О Теодоре Агриппе Д’Обинье и его времени // Теодор Агриппа Д’Обинье. Трагические поэмы. Изд. 2-е. М., «РИПОЛ КЛАССИК», 2002. — С. 9.</ref>։ Սովորել է Փարիզում, հումանիստ Մաթյե Բերոալդի մոտ ([[:fr:Mathieu Béroalde|ֆր․]])։ 1562 թվականին, երբ [[հուգենոտներ]]ը վտարվել են քաղաքից, իր դաստիարակի հետ միասին փախել է [[Ռեֆորմացիա|ռեֆորմատներով]] լեցուն [[Օռլեան]]։ 1565 թվականին սովորել է Թեոդոր դե Բեզի մոտ՝ [[Ժնև]]ի բողոքական քոլեջում։ 1568 թվականին, սավանից պարան պատրաստելով, թաքուն լքել է Բերոալդին` միանալով հուգենոտների բանակին։
Ծառայության է անցել [[Հենրի IV (Ֆրանսիա)|Հենրի IV]]-ի մոտ։ [[Բարդուղիմեոսյան գիշեր]]ից երեք օր առաջ հեռացել է [[Փարիզ]]ից։ Պալատական ծառայության է վերադարձել 1573 թվականին՝ նշանակվելով թագավորական ձիապան։
Մասնակցել է բազմաթիվ մարտերի, այդ թվում Ժարնակի, 1569 թվականին՝ Մոնկոնտուրի, 1587 թվականին՝ Կուտրայի և 1590 թվականին՝ Իվրիի ճակատամարտերին։ Ընդհանուր առմամբ կռվել է շուրջ 30 տարի․ Հենրի IV-ի թագավորության ժամանակ Ագրիպա Դ’Օբինեն ևս 30 տարի իր ձեռքն է վերցրել գրիչն ու գրել է՝ իր ժամանակաշրջանի մասին թողնելով հուշագրություններ և գեղարվեստական պոեմ։
Տող 28.
Ագրիպպաս Դ'Օբինեն հենվել է հերոսական պոեմի ժանրի վրա, որը ճանաչվել է [[Պլեադա]]յի պոետների, այդ թվում՝ [[Պիեռ Ռոնսար]]ի բանաստեղծների կողմից, բայց նրան հատուկ աշխարհայացքային լարվածություն և պաթետիկա է հաղորդել։ Բանաստեղծի աղբյուրների թվում են Ռոնսարի, [[Լուկանոս]]ի, [[Օվիդիոս]]ի, [[Դեցիմուս Յունիուս Յուվենալիս|Յուվենալի]], [[Պլատոն]]ի, [[Տորկվատո Տասսո|Տասսոյի]] «Հիմները» և «Դատողությունները», Եկեղեցու հայրերի ստեղծագործությունները:
{{քաղվածք|Դ'Օբինեն, ձգտելով ընթերցողի գիտակցության մեջ պատկերել ժանտախտի ու սովի, մահապատիժների ու արյամբ ծածկված երկրի սարսափելի պատկերը, սաստկացնում է ողբերգական ու ջղաձգական կերպարները. Ֆրանսիան տառապող մայր է, որի կուրծքը պատռում են նրա որդիները, Ֆրանսիան, որը նմանվում է հսկային, որը կորցրել է իր նախկին ուժը, որի չորացած ոտքերն այլևս չեն կարող հզոր մարմին պահել, մահ, որը հավաքում է իր սարսափելի բերքը, գետեր, որոնք փրփրում են արյունով և այլն
[[Պատկեր:Elizabeth I (Armada Portrait).jpg|200px|right|thumb|[[Եղիսաբեթ I]]-ի դիմանկարը 1588 թվականին: «Ընդհանուր պատմության» մեջ վերստեղծելով Անգլիայի թագուհու և [[Մարի Ստյուարտ|Մարիա Ստյուարտի]] վեճերը, Ագրիպա Դ’Օբինեն բացահայտում է իր միտումները. նրա համակրանքը Եղիսաբեթի հանդեպ:]]
| |||