|
== Կենսագրություն ==
Ծնվել է [[1960]] թվականի [[ապրիլի 20]]-ին, [[Արմավիր]] (նախկինում՝ Հոկտեմբերյան) քաղաքում։ 1966 թվականին ընդունվել է տեղի I միջնակարգ դպրոցը (այժմ Ռուբիկ Եղոյանի անվան)։ [[1976]] թ.-ին գերազանց առաջադիմությամբ ավարտել է դպրոցը և նույն թվականին ընդունվել էընդունվել՝ Երևանի Պոլիտեխնիկականպոլիտեխնիկական ինստիտուտի Մեխանիկականմեխանիկական ֆակուլտետը։ ՄիառժամանակՄիաժամանակ ընդունվել, սովորել և ավարտել է Պոլիտեխնիկականպոլիտեխնիկական ինստիտուտին կից Իրավագիտականիրավագիտական ֆակուլտետը։ [[1983]] թվականին ավարտել է բարձրագույն կրթությունը և ստացել էստացել՝ ինժեներ-մեխանիկի որակավորում։ Ռուբիկ Եղոյանը 5 տարի ինստիտուտում սովորելուՍովորելու ընթացում անցել է զինվորական դասընթացներ։ [[1981]]-[[1983]] թթ. ծառայել է Ստեփանակերտում, ԽՍՀՄ բանակում, և 3 ամիս ծառայելուց հետո ստանումստացել է լեյտենանտի կոչում։ [[1989]]-[[1991]] թվականներին՝ Արմավիրի հաստոցաշինական գործարանի, [[1991]] թվականից՝ «Հայկ-1» ձեռնարկության հատուկ տեխնիկական միջոցների արտադրության գծով փոխտնօրեն։
[[1988]] թ-ին. նախկին [[Հոկտեմբերյան]]ի շրջանից Ռուբիկ Եղոյանը առաջինն էր, որ կազմակերպեցկազմակերպել է ցույց [[Հոկտեմբերյան]] քաղաքի հրապարակում, նույն պահանջով այդ ցույցերինորին հաջորդեց նրա մասնակցությունը [[Երևան]]ի ցույցերին։ Նա և՛ քաղաքական գործիչ էր, և՛ զինվորական։ Արմավիր քաղաքում հիմնեցհիմնել Երկրապահ կամավորականների «Արծիվ-13» ջոկատը և իր ջոկատով մասնակցեցմասնակցել հայրենիքի պաշտպանությանը։ Նա Երկրապահ կամավորականների ջոկատի կազմակերպիչն էր։ Ջոկատների հիմքի վրա ստեղծեց [[Երկրապահ կամավորականների միություն]]ը։
[[1989]]-[[1992]] թվականներին իր ջոկատով մասնակցել է [[ՀՀ]] [[Արարատ]]ի շրջանշրջանի (Երասխ) և [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն|Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության]] [[Հադրութի շրջան|Հադրութի]], [[Մարտակերտի շրջան|Մարտակերտի]] (Մաղավուզ, Ջրաբերդ, Հակոբ Կամարի, Մարաղա, Չայլու և այլն), [[Լաչինի շրջան|Լաչինի]] (Ղոչազ) շրջանների ինքնապաշտպանական և ազատագրական մարտերին։ [[1991]] թվականին ընտրվել է Արմավիր քաղաքի խորհրդի պատգամավոր։
[[1991]] թվականին Ռուբիկը ընտրվեց Արմավիր քաղաքի խորհրդի պատգամավոր։
Զոհվել է Լենինավանի ազատագրման համար ընթացող մարտի ժամանակ։ Հետմահու պարգևատրվել է [[«Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշան (Հայաստան)|«Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշան]]ով, «[[«Մայրական երախտագիտություն Արցախի քաջորդիներին» հուշամեդալ|Մայրերի երախտագիտություն]]», [[Արիության մեդալ]]ներով, [[«Հայաստանի երկրապահ» հուշամեդալ]]ով, [[«Մարտական գործողությունների մասնակից» կրծքանշան]]ով։
1989 թ. -ի մայիս-հունիս ամսիներնամիսներին էր.Երասխի Ռուբիկըինքնապաշտպանական մարտերին մասնակցել է «Արծիվ-13 » ջոկատով մասնակցեց Երասխի ինքնապաշտպանական մարտերին, և սկսվեցսկսել է նրա մարտական ուղին։ուղին, որին Դրանհաջորդել հաջորդեցեն 1990 թ.-ի հունվար-փետրվար ամիսների Իջևանի սահմանային բախումները։ 1990 թ.-ի հոկտեմբերին Արծիվ-13 ջոկատը ՌուբիկիԵղոյանի գլխավորությամբ մասնակցեցմասնակցել է Նոյեմբերյանի ինքնապաշտպանական մարտերին։ 1991 թ.-ի ապրիլին «Արծիվ-13 » ջոկատը նորից Իջևանում էր և ինքնապաշտպանական մարտեր էր վարում։վարում Իջևանում։ 1991 թ.-ի օգոստոսին Արծիվ-13 ջոկատը, Մարտակերտից մարտեր մղելով հակառակորդի դեմ, հասավհասել է մինչև Հաթերք։Հաթերք, իսկ 1992 թ.-ի հունվար-փետրվար ամիսներին Արծիվ-13մասնակցել ջոկատը մասնակցեցէ Լաչինի ազատագրմանը։ազատագրմանը, Նաայնուհետեւ մարտեր մղեցմղել է Մաղավուզ, Մադաղիս, Ջրաբերդ, Հակոբ-Կամար, Վերին Շեն և Չայլու գյուղերի ազատագրման համար։ Ռուբիկի ջոկատումՋոկատում էին կռվում նաև նրաՌ. Եղոյանի եղբայր Հայկազ Եղոյանը և նրա հորեղբոր որդի Խաչիկ Եղոյանը։ ▼== Մարտական ուղի ==
Ռուբիկ Եղոյանը՝ իր ջոկատով մասնակցել է, ինչպես Հայաստանի այնպես էլ Արցախի սահմանամերձ բնակավայրերի պաշտպանական ու ազատագրական մարտերին, պայքարել ու վտանգել սեփական կյանքը, փրկել ու պաշտպանել խաղաղ բնակիչներին։ Ռուբիկն Արցախ էր մեկնել իր Արծիվ 13 ջոկատով, որը կազմված էր Արմավիրի կամավորականներից։
▲1989 թ.-ի մայիս-հունիս ամսիներն էր. Ռուբիկը Արծիվ-13 ջոկատով մասնակցեց Երասխի ինքնապաշտպանական մարտերին, և սկսվեց նրա մարտական ուղին։ Դրան հաջորդեց 1990 թ.-ի հունվար-փետրվար ամիսների Իջևանի սահմանային բախումները։ 1990 թ.-ի հոկտեմբերին Արծիվ-13 ջոկատը Ռուբիկի գլխավորությամբ մասնակցեց Նոյեմբերյանի ինքնապաշտպանական մարտերին։ 1991 թ.-ի ապրիլին Արծիվ-13 ջոկատը նորից Իջևանում էր և ինքնապաշտպանական մարտեր էր վարում։ 1991 թ.-ի օգոստոսին Արծիվ-13 ջոկատը, Մարտակերտից մարտեր մղելով հակառակորդի դեմ, հասավ մինչև Հաթերք։ 1992 թ.-ի հունվար-փետրվար ամիսներին Արծիվ-13 ջոկատը մասնակցեց Լաչինի ազատագրմանը։ Նա մարտեր մղեց Մաղավուզ, Մադաղիս, Ջրաբերդ, Հակոբ-Կամար, Վերին Շեն և Չայլու գյուղերի ազատագրման համար։ Ռուբիկի ջոկատում էին կռվում նաև նրա եղբայր Հայկազ Եղոյանը և նրա հորեղբոր որդի Խաչիկ Եղոյանը։
Հաջորդը, որ պիտի ազատագրվեր, Մարտակերտի շրջանի Լենինավան գյուղն էր։
1992 թ.-ի հունիսի 29-ին Ռուբիկ Եղոյանը, համալրելով իր ջոկատը՝ Ջրաբերդի կամավորականների, Զեյթուն և Արաբո ջոկատների հետ միասին, թվով 79 հոգի, պետք է ազատագրեին՝ազատագրեին Մարտակերտի շրջանի Լենինավան (Հասանդայա) գյուղը։ Հունիսի 29-ի լուսաբացին, անցնելով ջրատարի վրայով, խաղողի այգիներում հակառակորդի հետ սկսում են մարտնչել։ Թվաքանակով շատ թշնամին, աննընդհատ համալրում ստանալով, շրջափակման մեջ է վերցնում հայ կամավորականներին։ Մարտը տևում է մոտ 2 ժամ, հայ կամավորները, հասկանալով, որ ընկել են շրջափակման մեջ, որոշում են կռվել մինչև վերջին փամփուշտը։ Հայկական ուժերին մի քանի անգամ գերազանցող ադրբեջանական Գյանջայի գումարտակը սեղմում էր շրջափակման օղակը, սակայն հայ կամավորները ոչ մի քայլ չնահանջեցին և հերոսաբար անմահացան։ Հերոսի մահով ընկավ նաև «Արծիվ-13» ջոկատի հրամանատար Ռուբիկ Եղոյանը։ Նա թաղված է հարազատ քաղաքի քաղաքային գերեզմանատանը։ Հետմահու պարգևատրվել է [[«Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշան (Հայաստան)|«Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշան]]ով, «[[«Մայրական երախտագիտություն Արցախի քաջորդիներին» հուշամեդալ|Մայրերի երախտագիտություն]]», [[Արիության մեդալ]]ներով, [[«Հայաստանի երկրապահ» հուշամեդալ]]ով, [[«Մարտական գործողությունների մասնակից» կրծքանշան]]ով։▼== Հերոսական մահը ==
▲1992 թ.-ի հունիսի 29-ին Ռուբիկ Եղոյանը, համալրելով իր ջոկատը՝ Ջրաբերդի կամավորականների, Զեյթուն և Արաբո ջոկատների հետ միասին, թվով 79 հոգի, պետք է ազատագրեին՝ Մարտակերտի շրջանի Լենինավան (Հասանդայա) գյուղը։ Հունիսի 29-ի լուսաբացին, անցնելով ջրատարի վրայով, խաղողի այգիներում հակառակորդի հետ սկսում են մարտնչել։ Թվաքանակով շատ թշնամին, աննընդհատ համալրում ստանալով, շրջափակման մեջ է վերցնում հայ կամավորականներին։ Մարտը տևում է մոտ 2 ժամ, հայ կամավորները, հասկանալով, որ ընկել են շրջափակման մեջ, որոշում են կռվել մինչև վերջին փամփուշտը։ Հայկական ուժերին մի քանի անգամ գերազանցող ադրբեջանական Գյանջայի գումարտակը սեղմում էր շրջափակման օղակը, սակայն հայ կամավորները ոչ մի քայլ չնահանջեցին և հերոսաբար անմահացան։ Հերոսի մահով ընկավ նաև «Արծիվ-13» ջոկատի հրամանատար Ռուբիկ Եղոյանը։ Նա թաղված է հարազատ քաղաքի քաղաքային գերեզմանատանը։
== Ֆոտոարխիվ ==
|
