|
=== Վաղ տարիներ ===
Նիկոլայ Էսպոլովիչ Ջումագալիև ({{lang-kk|Николай Есполұлы Жұмағалиев}}, {{ԱԾ}}), խորհրդային [[սերիական մարդասպան]]-[[Կաննիբալիզմ|մարդակեր]], սպանել է 10 մարդու: Հայտնի է նաև որպես «Մետաղյա ժանիք», դատապարտվել է 1997-ից 1980 թվականներին Ղազախստանի Հանրապետությունում 7 մարդու սպանության համար:
Բարձր դասարաններում Վիկտոր Բուտը սովորել է գերմաներեն և [[էսպերանտո]]<ref>[https://novayagazeta.ru/data/2008/49/14.html Новая Газета | № 49 от 10 Июля 2008 г. | Бут и быт] {{Wayback|url=https://novayagazeta.ru/data/2008/49/14.html |date=20100930095333 }}</ref><ref>[https://archive.is/20120804014304/www.izvestia.ru/investigation/article3115155/ Известия. Ру: За что сидит Виктор Бут]</ref>: 1984 թվականին ավարտել է Կազանի Սուվորովի անվան ռազմական դպրոցը<ref>{{cite web|url=http://www.kommersant.ru/factbook/181754|title=Справочник. БУТ Виктор Анатольевич|date=2012-04-12|publisher=[[Коммерсантъ]]|accessdate=2013-04-24|archiveurl=|archivedate=}}</ref>: 1985 թվականին Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտ ընդունվելու անհաջող փորձերից հետո զինվորական ծառայություն է անցկացրել Ռուսական Կարպատներում<ref name=autogenerated4>[https://flb.ru/info/49300.html Общество : Любимая женщина «оружейного барона»]</ref>, 1987 թվականին պահեստարան տեղափոխվելիս ընդունվել է Մոսկվայի Օտար լեզուների ռազմական ինստիտուտ<ref name="Vesti-bio">[http://www.vesti.ru/doc.html?id=309033 Вести. Ru: Бут Виктор Анатольевич]</ref>, որից հետո 1989-1991 թվականներին ռազմական տրանսպորտի ավիացիայի Վիտեբսկի գնդում ծառայել է որպես ռազմական թարգմանիչ-ռադիոյի օպերատոր, բազմիցս թռիչքային առաքելություններ է իրականացնել Անգոլայում և աֆրիկյան այլ երկրներում:1989-1990 թվականներին եղել է Մոզամբիկում սովետական ռազմական առաքելության թարգմանիչ, որտեղ Կոմսոմոլ երեկույթի հանդիպման ժամանակ հանդիպել է իր ապագա կնոջը`Ալլային<ref name=autogenerated4 />:
Ջումագալիևը սպանել և կերել է առնվազն 9 մարդու, այդ թվում կանանց, որոնք ապրում էին [[Ալմաթի]]ի շրջանում: Դատարանում նա ճանաչվել է անմեղսունակ, բանտարկվել է հոգեբուժական կլինիկայում հարկադիր բուժման մինչև 1989 թվականի փախուստը, սակայն երկու տարի անց հայտնաբերվել և շարունակել է կրել պատիժը:
=== Ձեռնարկատիրակա գործունեություն ===
== Կյանք մինչև սպանություններ ==
1991 թվականին նա բացել է իր առաջին ընկերությունը և դարձել ավիացիոն գործակալ<ref name=autogenerated4 /><ref name=autogenerated3>[https://lenta.ru/lib/14187802/ Lenta.ru: : Бут, Виктор]</ref>: 1992 թվականին գնացել է Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն, որտեղ զբաղվել է օդային փոխադրումների կազմակերպմամբ: Թերթի հարցազրույցում նա պնդում էր, որ 1993 թվականից ապրում է Արաբական Միացյալ Էմիրություններում, բայց «երբեք Ռուսաստանից արտագաղթելու կամ քաղաքացիություն փոխելու փորձ չի կատարել»<ref>[https://www.rospres.org/specserv/3113/ Виктор Бут: «Завтра скажут, что бен Ладен — мой сотрудник»] «Известия», 02.03.2002</ref>: Նրա Շարջայի միջազգային օդանավակայանի ավիաընկերությունը զբաղվում էր ծաղիկների, կենցաղային իրերի և օրինական ռազմական ապրանքների տեղափոխմամբ, ինչպես նաև ֆրանսիական և բելգիական ռազմական խաղաղապահների տեղափոխմամբ: 1996 թվականին ռուս մարտիկներին տեղափոխել է Մալայզիա<ref name=autogenerated3 />:
Ջումագալիևը ծնվել է ղազախական և բելառուսական ընտանիքում<ref name="serialkillers">{{cite web|author=Саша.|datepublished=|url=http://www.serial-killers.ru/karts/jumagaliev.htm|title=Джумагалиев, Николай Есполович|publisher=Serial-Killers.Ru|accessdate=2010-03-29|lang=ru|archiveurl=https://www.webcitation.org/678Ex7eNY?url=http://www.serial-killers.ru/karts/jumagaliev.htm|archivedate=2012-04-23}}</ref>: Եղել է չորս երեխաներից երրորդը և ընտանիքի միակ որդին: Ավարտելով 9-րդ դասարանը՝ ընդունվել է երկաթուղային ուսումնարան: Այն ավարտելուց հետո աշխատանքի է ուղարկվել [[Գուրև]] քաղաք (1991 թվականից անվանվել է Ատիրաու): 1970 թվականին զորակոչվել է բանակ, ծառայել է Սամարղանդի և Օտարեի քիմիական պաշտպանության զորքերում: Կանանց վերաբերվել է որպես երկրորդական էակների՝ չնայած նրան, որ նրանց հետ հարաբերություններում նրա մոտ խնդիրներ չեն եղել: Սեռական կյանք վարել սկսել է 18 տարեկանից: 1977 թվականին նա սկզբին վարակվել է սիֆիլիսով, այնուհետև [[տրիխոմոնոզ]]ով:
1990-ական թվականների կեսերին առաջին ԶԼՄ-ները պնդում էին, որ Բուտի գործունեությունը ներառում էր զենքի ապօրինի առևտուրը միջազգային էմբարգոյի ենթակա երկրներում: Գնորդների թվում նշվել են այնպիսի երկրների և ահաբեկչական խմբավորումների անուններ, ինչպիսիք են Աֆղանստանը, Անգոլան, Տոգոն, Ռուանդան, Լիբերիան, Սիերա Լեոնեն Թալիբան շարժումը և Ալ-Կաիդան: Նման ենթադրությունների պատճառը օդաչուների վկայությունն էր այն բանի մասին, որ բեռը միշտ եղել է փակ արկղերի մեջ<ref name=autogenerated3 />: Ռուսական մամուլը ենթադրում էր, որ Բուտը կարող էր լինել «Ռոսոբորոնէսպորտ»-ի ոչ պաշտոնական միջնորդը և Ռուսաստանի կարևոր գաղտնի գործակալներից մեկը<ref>[https://flb.ru/info/43096.html Общество : Тайный посредник «Росвооружения» Виктор Бут. Бут<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>:
21 տարեկանում Ջումագալիևը փորձել է վարորդություն սովորել և ընդունվել է [[Ղազախստան]]ի համալսարան<ref name="serialkillers" />: Դրանցից ոչ առաջինը, ոչ երկրորդը նրա մոտ չի հաջողվել, այդ իսկ պատճառով [[ԽՍՀՄ]]-ով ճանապարհորդության է մեկնել, եղել է [[Ուրալ]]ում, [[Սիբիր]]ում, [[Մուրմանսկ]]ում, որտեղ մի շարք մասնագիտություններ է փոխել՝ նավաստուց և առաքիչից մինչև էլեկտրիկ և բուլդոզերավար, սակայն ոչ մի տեղ Ջումագալիևը երկար չի մնացել: 1977 թվականին Ջումագալիևը վերադարձել է հարազատ Ուզունագաչ և աշխատանքի է ընդունվել որպես հրշեջ:
1995 թվականին Աֆղանստանում Իլ-76ՏԴ ինքնաթիռի գրավման ժամանակ Բուտը մասնակցել է ռուսաստանյան ինքնաթիռի անձնակազմի ազատ արձակման բանակցություններին<ref>[http://www.rosbalt.ru/2010/09/20/773259.html Бут помогал освободить экипаж захваченного в Кандагаре самолета Ил-76]{{Недоступная ссылка|date=Июнь 2018 |bot=InternetArchiveBot }}</ref>:
== Առաջին սպանություն ==
1995—1998 թվականներին գործունեություն է իրականցրել Բելգիայում, բայց իրավապահ մարմինների կողմից հայտնաբերվելուց հետո տեղափոխել է Արաբական Միացյալ Էմիրություններ, որտեղ գտնվում էր նրա ''Air Cess Liberia'' ավիաընկերության գրասենյակը, որն ուներ աշխարհի ավելի քան 50 ինքնաթիռ:
Առաջին սպանությանը Ջումագալիևը պատրաստվել է խիստ հանգամանորեն: Նա իր համար զոհ էր ընտրել ադվենտիստների յոթերորդ օրվա եկեղեցու անդամի, նրան սպանել է 1979 թվականի հունվարին Ուգունագաչ-Մայբուլակ մայրուղուց ոչ հեռու<ref name="serialkillers"/>: Ջումագալիևի հետաքննության մեջ այդ հանցնանքն այսպես է նկարագրված.
{{քաղվածք|<blockquote>Ես միշտ սիրել եմ որսորդությունը, հաճախ եմ գնացել որսորդության, սակայն կնոջ համար առաջին անգամ էի գնում: Երբ ես դուրս եկա Ուգունագաչ-Մայբուլակ մայրուղու վրա, այնտեղ տեսա ինչ-որ երիտասարդ կնոջ: Նա մենակ էր քայլում: Իմ ներսում սկսեց ամեն ինչ «խառնվել», և ես նետվեցի նրա հետևից: Լսելով իմ քայլերը՝ նա շրջվեց, սակայն ես հասա նրա ետևից, ձեռքով բռնեցի նրա պարանոցից և տարա նրան աղբանոցի ուղղությամբ: Նա դիմադրություն ցույց տվեց, իսկ հետո ես դանակով կտրեցի նրա կոկորդը: Հետո խմեցի նրա արյունը: Այդ պահին Գործարանային ավանի կողմից ավտոբուս հայտնվեց: Ես պառկեցի գետնին և թաքնվեցի սպանվածի կողքին: Մինչև ես պառկած էի, իմ ձեռքերը ցրտահարվեցին: Երբ ավտոբուսը գնաց, ես ձեռքերս տաքացրի կնոջ մարմնով, մերկացրի նրան և սկսեցի նրան մշակել: Դիակից ճարպի շերտերով կտրեցի կրծքերը, կտրեցի սրնքամսերը, առանձնացրի հետույքը և ազդրերը: Այնուհետև այդ բոլոր մասերը դրեցի պայուսակի մեջ և գնացի տուն: Ճարպի մի մասը հալեցի, իսկ մյուս մասի վրա աղ լցրեցի և կերա որպես ճարպ: Մի անգամ միսն անցկացրի մսաղացով, նույնիսկ պելմենի պատրաստեցի: Ամբողջ միսը ես միշտ միայնակ եմ կերել և ոչ ոքի չեմ հյուրասիրել: Երկու անգամ տապակել եմ սիրտը և երիկամները: Միսը նույնպես տապակել եմ, սակայն այն կոշտ էր, և իր ճարպով պատրաստելը երկար ժամանակ էր խլում: Այդ կնոջ միսը ես կերա շուրջ մեկ ամիս: Առաջին անգամ մարդու միս ստիպողաբար կերա, իսկ հետո սովորեցի:</blockquote>|}}
Բուտը նշվել է զենքի և զինամթերքի ապօրինի մատակարարման հետ կապված ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդի (2000), Amnesty International-ի (2005 и 2006), ԱՄՆ Պետական դեպարտամենտի զեկույցներում<ref>http://www.kommersant.ru/doc.aspx?DocsID=864704 Кто такой Виктор Бут. — «Коммерсант», 7 марта 2008 года.</ref>: Միևնույն ժամանակ, 2003 թվականից ի վեր Բուտին պատկանող կամ նրա կողմից վերահսկվող ընկերությունները նյութական աջակցություն են ցուցաբերել Իրաքում ԱՄՆ զինված ուժերին<ref>[http://www.mk.ru/politics/article/2011/11/06/640016-sledyi-buta-nashli-v-livii.html Следы Бута нашли в Ливии]</ref>:
1979 թվականի հունվարի 25-ին հայտնաբերվել է կնոջ մարմինը: Քրեական գործ է հարուցվել, սակայն մարդասպանին բռնել չի հաջողվել:
2011 թվականի նոյմբերին Տրիպոլիում գտնվող Լիբիայի հետախուզության շտաբ-բնակարանի խուզարկության ընթացքում գտնվել են փաստաթղթեր, որոնք ցույց են տվել Բուտի կապերը Լիբիայի պաշտոնյաների հետ 2003 թվականին<ref>{{cite web|date=2011-11-06|url=http://www.newsru.com/world/06nov2011/bout_gaddafi.html|title=Виктор Бут пытался наладить бизнес с Каддафи|publisher=[[NEWSru]]|accessdate=2012-05-30|archiveurl=|archivedate=}}</ref>: Այդ ժամանակ Բուտը խոստովանել իր մասնակցությունը զենքի տեղափոխման «թեժ կետեր», բայց մերժել է առևտուրը որպես այդպիսին: Մանսավորապես նա նշել է<ref name="econ">[http://www.economist.com/blogs/baobab/2010/11/arms-dealing_africa «Putting the Bout in» The Economist, Nov 18th 2010]</ref>. «Ես օդային տրանսպորտով զենք եմ մատակարարել Անգոլայի, Կոնգոյի Հանրապետության, Բրազավիլի և Ռուանդայի կառավարություններին, ինչպես նաև Ռաբաննի կառավարությանը, երբ պատերազմ էր ընթանում թալիբանների հետ: Բայց ես չեմ գնել և չեմ վաճառել զենք:»
== Հետագա ճակատագիր և ձերբակալություն ==
Ջումագալիևը 1979 թվականին կատարել է ևս 5 սպանություն: Սակայն օգոստոսի 21-ին նա խմած վիճակում պատահմամբ գնդակահարել է իր հրշեջ գործընկերոջը, ինչի համար էլ ձերբակալվել է: Սերբսկու անվան համալսարանում նրան տրվել է [[շիզոֆրենիա]] ախտորոշումը<ref name="serialkillers"/>: Շուրջ մեկ տարի չանցած՝ հայտնվել է ազատության մեջ և վերադարձել Ուզունագաչ: Վերդառնալուց հետո նա կատարել է ևս 3 սպանություն:
Ջումագալիևի իններորդ սպանությունը նրա համար ճակատագրական է դարձել: Նա իր տուն էր հրավիրել ընկերներին և ընկերուհիներին: Նրանցից մեկին սպանել է և սկսել անդամահատել հարևան սենյակում, և երբ հյուրերը սենյակ են մտել, սարսափահար փախել են տնից և դիմել ոստիկանություն: Ժամանած ոստիկանները մարդակերին գտել են ծնկաչոք՝ ամբողջությամբ արյունով պատված: Ոստիկանները շփոթվել են, ինչը Ջումագալիևին թույլ է տվել թաքնվել: Նա մերկ վիճակով փախել է սարեր՝ կացինը ձեռքին: Սակայն հաջորդ օրը՝ 1980 թվականի դեկտեմբերի 19-ին, Ջումագալիևը ձերբակալվել է իր ազգականուհու մոտ:
1981 թվականի դեկտեմբերի 3-ին տեղի է ունեցել դատը: Քանի որ Ջումագալիևի մոտ արդեն «շիզոֆրենիա» էր ախտորոշված, նրան նորից անմեղսունակ են ճանաչել և հարկադրական բուժման ուղարկել փակ տիպի հատուկ բժշկական հաստատություն, որտեղ նա անց է կացրել 8 տարի:
1980 թվականին Ջումագալիևի ոճրագործություններին զուգահեռ Քիշնևում գործում էր մոլագար Ալեքսանդր Սկրիննիկը: Նա սպանել է կանանց և մասնատել նրանց մարմինները, այնուհետև մարմնի մասերը տվել է իր ծանոթին: Հեռուստատեսությամբ ցուցադրվել է Սկրիննիկի զոհերից մեկի գլուխը: [[Քիշնև]]ում լուրեր էին տարածվում այն մասին, որ մոլագար-մարդակեր Ջումագալիևը հասել է [[Մոլդովա]]յի մայրաքաղաք: Այնուամենայնիվ այն ժամանակ Սկրիննիկը դատապարտվեց իր հանցագործությունների համար՝ դատապարտվելով մահապատժի:
== Փախուստ ==
1989 թվականի օգոստոսի 29-ին նա փախել է ուղիղ այն մեքենայից, որը նրան տանում էր սովորական հոգեբուժարան: Երկար ժամանակ նա թափառել է ԽՍՀՄ-ում: Որոշ տվյալներով նա իր սպանությունների շարքը շարունակել է [[Մոսկվա]]յում և [[Ղազախստան]]ում: Միայն 2 տարի անց է հաջողվել ձերբակալել նրան և վերադարձնել հոգեբուժարան: Նրան մի քանի անգամ բուժված են ճանաչել և բաց թողել, սակայն հարազատ գյուղում նրան բացասաբար էին վերաբերվում, այդ պատճառով էլ նա փախել է այնտեղից:
Ջումագալիևի նկատմամբ հայտարարվել էր հետախուզում: Հաջորդ մի քանի տարվա ընթացքում նրան բռնել են Մոսկվայում, Ղըրղզստանում, Ուզբեկստանում: Երկու տարի նա թաքնվել է սարերում, որոնք մեծ մասամբ գտնվում էին Ղըրղզստանի տարածքում, այնտեղ նա սնվելու համար օգտագործում էր բուժիչ բույսեր, որոնք բնակիչների հետ փոխում էր այլ սննդի հետ: Ամեն օր նրա թաքնվելը դառնում էր ավելի դժվար: Հանցագործի հետախուզումը շարունակվում էր, որոնումներին միանում էին դելտապլանիստներ և թույլ շարժիչավոր ավիացիա: Ջումագալիևը որոշել էր շեղել ուշադրությունը և դետեկտիվներին սխալ ուղու վրա դնել, որպեսզի նրանք մտածեն, թե նա գտնվում է մայրաքաղաքում: Նա դիմել է իր ծանոթին, որ նա Մոսկվայից իր նամակն ուղարկի Բիշքեքի ընկերոջը: Նամակն ավարտվում էր սարսափելի խոսքերով. «...հիմա շուտ չեմ կարող վերադառնալ: Այստեղ շատ գեղեցիկ կանայք կան: Ոչ ոք չի նկատի նրանց կորուստը»: Նրա հաշվարկն արդարացված էր, քանի որ առանց նամականիշի հաղորդագրությունն իր գործն արել է, զարմանալիորեն արագ տարածվող լուրերը և հրապարակումները տեղեկացրել են, որ Ջումագալիևը գտնվում է մայրաքաղաքում:
== Ձերբակալում և հետագա ճակատագիր ==
Ջումագալիևը որոշեց վերջ տալ իր արկածներին՝ կատարելով գողություն: Նա մտադրություն ուներ վերդառնալ Տաշքենդ և բանտարկվել աննշան արարքի համար: Նրա մտադրությունն իրականացավ, 1991 թվականի ապրիլին ոչխարների գողության համար Ջումագալիևին ձերբակալեցին Ֆերգանում:
Նա իրեն ներկայացրել էր որպես չինացի և գտնվում էր կալանավայրի ընդհանուր խցում: Հարցաքննությունների ընթացքում նա պատրաստակամորեն խոստովանել է գողությունը, բայց չի կարողացել բացատրել, թե ինչպես է հայտնվել Խորհրդային Միության տարածքում: Այս հանգամանքների կապակցությամբ հարցում էր ուղարկվել Մոսկվա: Գնդապետ Յուրի Դուբյագինը, որը նախկինում ներգրավված էր Ջումագալիևի ձերբակալմանգործում, մայրաքաղաք էր ժամանել Ֆերգանից: Այսպիսով, մարդակերը ենթարկվել է նրան և վերադարձել Ղազախստանի հոգեբուժարան, որտեղ էլ դեռ գտնվում է, բայց նա երազում է, որ դատարանը կընդունի ապաքինման ապացույցները և ազատ կարձակի իրեն:
Հետագայում Ջւմագալիևի արարքները ունեցան իրենց զարգացումը: Ինչ-որ չափով, նա ճանաչվեց բուժված և ազատ արձակվեց: Դրանից անմիջապես հետո մոտակայքում հայտնաբերվեց մասնատված մարմիններ:
Վերջին տարիներին Ջումագալիևը պահվում էր Ալմա Աթայի մոտակայքում գտնվող Ակտաս ավանում: Այնտեղ նա զբաղվում էր փոքր տեխնիկաների վերանորոգմամբ: Մի անգամ Ջումագալիևը նույնիսկ մահապատժի մասին դիմում է ներկայացրել, սակայն մասնագետների գնահատմամբ դա միայն եղել է նրա վիճակի վատթարացման հետևանքով: Բժիշկները նրա մասին ասում էին. <Պահվածքը կանոնավոր է, համբերատար է և հանգիստ:Նա պատրաստակամորեն աշխատում է բաժնում ՝ օգնելով անձնակազմին: Ուրիշների համար նա վտանգ չի ներկայացնում: Նա կարող է հեշտությամբ լինել հասարակության մեջ և կարող է բուժվել սովորական հիվանդանոցում»:
Նրա ազատ աևձակման հարցը դեռևս բաց է: Սերիական մարդասպաններ ուսումնասիրող մասնագետները կտրականապես համաձայն չեն կլինիկայի բժիշկների այս հայտարարությունների հետ:
2014 թվականի սեպտեմբերին Ջումագալիևին մեղադրանք է առաջադրվել 1990 թվականին տասներորդ` Ակտյուուբինսկում տեղի ունեցած սպանության համար<ref>[http://mgorod.kz/nitem/lyudoed-dzhumagaliev-okazalsya-vinoven-eshhe-v-odnom-ubijstve/ Новости Актобе — Людоед Джумагалиев оказался виновен ещё в одном убийстве<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>:
2016 թվականի հունվարին [[WhatsApp]]-ում և [[Facebook]]-ում լուրեր էին հայտնվել նրա հնարավոր փախուստի մասին<ref>[http://tengrinews.kz/events/informatsiya-pobege-lyudoeda-psihdispansera-almatinskoy-286860/ Информация о побеге людоеда из психдиспансера в Алматинской области оказалась ложной]</ref><ref>[http://tengrinews.kz/kazakhstan_news/byi-lyudoed-djumagaliev-sbejal-byi-tak-stoyali-vrachi-286876/ Если бы людоед Джумагалиев сбежал, мы бы тут так не стояли — врачи психбольницы в Алматинской области]</ref>: Սակայն այս տվյալները չեն հաստատվել: Ոստիկաններն ուսումնասիրել են կեղծ հաղորդման հեղինակին. պարզվել է, որ նա Ալմաթիի շրջանի Ուզինագաշ գյուղի 21-ամյա բնակիչ է: Աղջիկը ձերբակալվել է և տվել խոստովանություն<ref>{{Cite web|accessdate = 2016-01-08|title = Слух о побеге людоеда Джумагалиева распространила 21-летняя жительница Алматинской области. Преступность. Tengrinews.kz|url = http://tengrinews.kz/crime/sluh-pobege-lyudoeda-djumagalieva-rasprostranila-21-letnyaya-286959/|publisher = Tengrinews.kz}}</ref>:
== Հանցագործի անհատականությունը==
[[Յուրի Անտոնյան]]ը գրում է
{{քաղվածք|«Սեռական «սերիական» սպանություններն ունեն ընդհանուր բնութագրեր, որոնք միշտ կապված են մեղավորի ինտիմ կյանքի, նրա տրավմատիկ սեռական փորձառությունների, նրա սեռական անբավարարություննռրի, անլիարժեքության հետ, ինչն էլ թույլ է տալիս նման սպանությունները համարել սեռական: Այդպիսի մարդասպանի կյանքում լուրջ անհաջողություններ են տեղի ունենում սեռական կյանքում: Ճնշող մեծամասնության դեպքում դրանք իրական աղետ են, այսինքն այդ մարդիկ չեն կայանում որպես տղամարդ: Այսպես, Չիկատիլոն իմպոտենտ էր, Գոլովկինը (սպանել է 12 տղայի և պատանու) և Երշովը (կացնով մասնատել է 4 կնոջ) կույս էին, մարդասպան-մարդակեր Ջումագալիևը խուսափում էր սեռական հարաբերություններից և այլն: Մի խոսքով, գրեթե բոլոր սերիական սեռական մարդասպանները սեռական կյանքում եղել են անհաջողակ կամ իրենց զգացել են այդպիսին:»|}}
== Մասսայական մշակույթում ==
* Օրենքից դուրս (1997)
* Անկեղծ ճանաչում. Մարակերներ.
* «Հետաքննությունն անցկացվել է ... Լեոնիդ Կանևսկու հետ». Սատանա.
* «Հետաքննությունն անցկացվել է ... Լեոնիդ Կանևսկու հետ». Գլուխը գրպանում (մոլդովացի մոլագար Ալեքսանդր Սկրիննիկի և Ջումագալիևի մասին)
* Խորհրդային դետեկտիվի լեգենդները (6-րդ ֆիլմ՝ Կանիբալ)
== Գրականություն ==
* {{книга|автор=[[Антонян, Юрий Миранович|Антонян Ю. М.]], Верещагин В. А., Потапов С. А., [[Шостакович, Борис Владимирович|Шостакович Б. В.]] |заглавие=Серийные сексуальные убийства. Учебное пособие |оригинал= |ссылка=https://web.archive.org/web/20170213165253/http://jur-psychology.in.ua/download/books/serijnie-sexualnie-ubijstva.pdf |викитека= |ответственный=Под ред. [[Антонян, Юрий Миранович|Ю. М. Антоняна]] |издание= |место=М. |издательство=[[МЮИ МВД России]], Издательство «Щит-М» |год=1997 |том= |страницы= |столбцы= |страниц=202 |серия= |isbn= |тираж= |ref=Антонян, Верещагин, Потапов, Шостакович}} {{Wayback|url=http://jur-psychology.in.ua/download/books/serijnie-sexualnie-ubijstva.pdf |date=20170213165253 }}
* {{книга |автор=[[Антонян, Юрий Миранович|Антонян Ю. М.]] |заглавие=Насильственная преступность в России |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный=Отв. ред.: [[Ананиан, Леда Леонидовна|Л. Л. Ананиан]]; Гл. ред.: [[Кондрашков, Николай Николаевич|Н. Н. Кондрашков]] |издание= |место=М. |издательство=[[ИНИОН РАН]] |год=2001 |том= |страницы= |столбцы= |страниц=104 |серия=Актуальные вопросы борьбы с преступностью в России и за рубежом |isbn= |тираж= |ref=Антонян}}
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
| 