«Մասնակից:Գոհար Ալավերդյան/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 8.
== Վաղ տարիներ ==
Մերի
Հայր Աստորը Քուինսի (Իլինոյս) միջնակարգ դպրոցում մինչև [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին համաշխարհային պատերազմը]] ուսուցիչ էր: Հետագայում նա դառնում է փոքր ֆերմեր: Մայրը միշտ ցանկացել է դերասանուհի լինել,սակայն միայն դրամատիկ և հռետորական արվեստ է դասավանդել։
1919 թվականին Ասթորն իր լուսանկարն ուղարկում է «Motion Picture Magazine» ամսագրին՝ գեղեցկության մրցույթին մասնակցելու համար և կարողանում է դուրս գալ կիսաեզրափակիչ: Երբ Ասթորը 15 տարեկան էր, նրա ընտանիքը տեղափոխվում է [[Չիկագո]], քանի որ հայրը դարձել է գերմաներենի ուսուցիչ հանրային դպրոցներում: Այնտեղ Լյուսիլը սկսում է դրամատիկական արվեստի դասեր վերցնել և մասնակցել սիրողական թատրոնների բեմադրություններին: Հաջորդ տարի նա կրկին իր լուսանկարը ուղարկում է «Motion Picture Magazine» ամսագրին՝ այս անգամ անցնելով եզրափակիչ, որից հետո երկրորդ տեղն է զբաղեցնում գեղեցկության ազգային մրցույթում: Ասթորի դերասանական կարիերան սկսելու համար ընտանիքը տեղափոխվում է [[Նյու Յորք]], և 1920-ի սեպտեմբերից մինչև 1930-ի հունիս հայրը ղեկավարում է դստեր կարիերայի հետ կապված բոլոր գործերը:
Մանհեթենի լուսանկարիչ Չարլզ Ալբինը տեսել է Ասթորի լուսանկարը և խնդրել է անհավանական աչքերով և երկար շագանակագույն մազերով երիտասարդ աղջկան իր համար որպես մոդել հանդես գա: Ալբինի այս նկարները նկատում է «<nowiki/>[[:ru:Famous_Players-Lasky|Famous Players-Lasky]]<nowiki/>»-ից Հարի Դյուրանտը, և Լյուսիսը վեցամսյա պայմանագիր է կնքում «<nowiki/>[[Paramount Pictures]]<nowiki/>»-ի հետ: [[Paramount Pictures]]-ի գլխավոր տնօրեն Ջեսի Լասկիի, կինոարտադրող Լուելա Փարսոնսի և պրոդյուսերի միջև բանակցությունների ընթացքում Լյուսիլ Լանգհանկեի անունը որոշվում է փոխել և դարձնել Մերի Ասթոր:
== Կարիերան համր կինոյում ==
Կինոյում առաջին փորձերին Ասթորին ուղարկել է [[Լիլիան Գիշ|Լիլիան Գիշը,]] որը տպավորվել էր աղջկա արտահայտչականության վրա, թե ինչպես էր [[Ուիլյամ Շեքսպիր|Շեքսպիր]] կարդում։ Նրա դեբյուտը կայացել է ֆիլմում (1921), սակայն վերջնական մոնտաժի մեջ դրանք չեն պահպանվել։ Paramount-ը թույլ է տվել պարզեցնել Ասթորի պայմանագիրը, որից հետո նա հայտնվել է մի քանի [[Կարճամետրաժ ֆիլմ|կարճամետրաժ ֆիլմերում]], որոնք նկարահանվել են հայտնի նկարների հիման վրա: Քննադատների ուշադրությունը նա գրավել է «Աղքատ աղախին» կարճամետրաժ ֆիլմում երկու դեր խաղալով (1921)։ Նրա առաջին լիամետրաժ ֆիլմը եղել է «Ջոն Սմիթը» (1922): 1923 թվականին նա և նրա ծնողները տեղափոխվել են [[Հոլիվուդ]]։
Տարբեր ստուդիաներում մի քանի գլխավոր դերերում հայտնվելուց հետո Paramount-ը նրա հետ մեկ տարվա պայմանագիր է կնքում՝ բարձրացնելով հոնորարը շաբաթական մինչև 500 դոլարի։ Այնուհետև նա կրկին նկարահանվում է մի քանի ֆիլմերում, որից հետո [[Ջոն Բերիմոր|Ջոն Բերիմորը]] տեսնում է նրա լուսանկարն ամսագրում և ցանկանում է, որ Ասթորը հայտնվի իր նոր ֆիլմում: Նա ժամանակավորապես միացել Է «<nowiki/>[[Warner Bros.|Warner Bros]]<nowiki/>»-ին և նկարահանվում է «Գեղեցիկ Բրամմել» ֆիլմում» (1924): Ջոն Բերիմորը հետևում է երիտասարդ դերասանուհուն, սակայն նրանց շփումը խիստ սահմանափակված էր աղջկա ծնողների կողմից, ովքեր միայնակ չէին թողնում նրանց, Ի վերջո, Մերին տասնյոթ տարեկան էր և անչափահաս: Այնուամենայնիվ, զույգին երբեմն հաջողվում էր առանձնանալլ, երբ Բերիմորը Մերիին համոզում էր, որ դերասանական վարպետության իր դասերը առանձնանալ են պահանջում։ Նրանց գաղտնի հարաբերությունները ավարտվում են Մերիի ծնողների մշտական վերահսկողության պատճառով, ինչպես նաև այն պատճառով, որ Բերիմորը ծանոթանում է Դոլորես Կոստելլոյի հետ, որը Ասթորի կոլեգան էր, ում հետ էլ նա հետագայում ամուսնանում է: 1925 թվականին Ասթորի ծնողները հոլիվուդյան բլուրներում մավրիտանական ոճով առանձնատուն են գնում: Այս տանը Լանգհանկեներն ապրում են իրենց դստեր հոնորարների հաշվին՝ նրան փաստացի կալանքի տակ պահելով։ Առանձնատունը բազմաթիվ վերակառուցումներ է կրել, սակայն մինչ օրս պահպանվել է։ Նախքան Լանգհանկեների ընտանիքը գնելը այն վարձակալել է Չարլի Չապլինը:
Родители Астор не были теософами, хотя и были очень дружны с Мэри Хотченер и её мужем Гарри, которые были членами этого движения. Хотченер договорилась о пособии в $ 5 в неделю для Астор (в то время как сама получала $ 2500 в неделю), а также право работать своей компаньонкой для её матери. В следующем году Астор, которой было 19 лет, устала от постоянного физического и психологического насилия своего отца, а также от его контроля над её финансами. И, как потом сама рассказывала в своих воспоминаниях, открыла окно своей спальни на втором этаже и сбежала в один из голливудских отелей. Хотченер поспособствовала её скорому возвращению домой, убедив Отто Лангханке дать дочери, чек на сумму $ 500 и полную свободу приходить и уходить когда ей заблагорассудится. Тем не менее Астор не получила полного контроля над своими доходами, пока ей не исполнилось 26 лет, после чего родители подали на неё в суд, заявив, что дочь отказывалась платить за их дом, который они приобрели с её помощью, а также помогать им в их повседневных расходах. В результате суд постановил, что актриса должна выплачивать родителям по $ 100 ежемесячно, а их особняк должен быть продан. В начале 1930-х годов Отто Лангханке выставил на торги особняк Moorcrest, в надежде выручить за него более чем $ 80 000, которые ему предлагали в начале, но в результате особняк был продан за $ 25 000.
Տող 76 ⟶ 77՝
{{cquote|Դերասանի կյանքի հինգ փուլ կա. 1. Ո՞վ է Մերի Ասթորը. 2. Մերի Ասթորի ընկալում. 3. Մերի Ասթորը որպես անհատականություն. 4. Տվեք մեզ երիտասարդ Մերի Ասթորին. 5. Ինչպիսի՞ն է Մերի Ասթորը: |}}
== Ֆիլմագրություն ==
{{main|Մերի Ասթորի ֆիլմագրություն}}
Տող 124 ⟶ 125՝
== Արտաքին հղումներ ==
<br />
|