«Մասնակից:Maga Sargsyan/Ավազարկղ224»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 41.
 
 
Նկարիչ Չարլզ Բուրչֆիլդը, որր հիանում էր Հոպերով և որին համեմատում էին նրա հետ, Հոպերի մասին գրել է.«Նա հասնում է այնպիսի լիարժեք կենսունակության, որ Նյու Յորքի կյանքի տների և երևույթների մասին իր մեկնաբանություններում կարող եք գտնել ցանկացած մարդկային նշանակություն, ինչ ցանկանում եք»:
Նա նաև Հոպերի հաջողությունը կապեց իր «համարձակ անհատականության» հետ... Նրա շնորհիվ մենք վերականգնեցինք ամերիկյան ուժեղ անկախությունը, որը մեզ տվեց Թոմաս Էյքինսը, բայց որը ժամանակավորապես կորել էր»: Հոպերը դա ընդունեց որպես հիանալի հաճոյախոսություն, քանի որ նա Իկինսին նա համարում էր որպես ամերիկյան մեծագույն նկարիչ: Միևնույն ժամանակ, նա սովորաբար բացասաբար էր արձագանքում իր աշխատանքի համեմատությունը ժամանակակիցների աշխատանքի հետ: Օրինակ Հոպերին դուր չի եկել նկարիչ-ռեալիստ Նորման Ռոքվելի աշխատանքների համեմատությունն իր աշխատանքների հետ, քանի որ նա իրեն համարում էր ավելի նուրբ, քիչ պատկերազարդող և, իհարկե, ոչ սենտիմենտալ: Նկարիչը մերժեց նաև Գրանտ Վուդի և Թոմաս Բենթոնի հետ համեմատությունը, ասելով. «Ես երբեք չէի ցանկացել ամերիկյան ժանրի նկար ստեղծել...Կարծում եմ, որ ամերիկյան ժանրի նկարիչները Ամերիկան պատկերում էին որպես ծաղրանկար: Ես միշտ ցանկացել եմ մնալ իմ նման: Ֆրանսիացի նկարիչները չեն խոսում «ֆրանսիական բնապատկերների» մասին, կամ անգլիացի նկարիչները չեն խոսում «անգլիականի» մասին»:
 
Художник Чарльз Берчфилд, которым восхищался Хоппер и с которым его сравнивали, писал о Хоппере: «Он достигает такой полной жизненности, что в его интерпретациях домов и явлений нью-йоркской жизни вы можете найти любые человеческие смыслы, которые пожелаете»[111]. Он также связал успех Хоппера с его «смелым индивидуализмом… Благодаря ему мы снова обрели ту крепкую американскую независимость, которую дал нам Томас Икинс, но которая на время была утрачена»[112]. Хоппер расценил это как большой комплимент, поскольку считал Икинса величайшим американским художником[113]. В то же время он как правило отрицательно относился к сопоставлению своего творчества с творчеством современников. Например, Хопперу не нравилось сравнение, с точки зрения тематик работ, с художником-реалистом Норманом Роквеллом, так как он считал себя более тонким, менее иллюстративным и, конечно, не сентиментальным. Художник также отвергал сравнения с Грантом Вудом и Томасом Бентоном, заявляя: «Я никогда не хотел создавать американскую жанровую живопись… я думаю, что американские жанровые живописцы изображали Америку карикатурно. Я же всегда хотел оставаться собой. Французские художники не говорят о „французских пейзажах“, или английские — об „английских“»