|
| կայք =
}}
'''Օզնի''' կամ '''Հինիա''' ({{lang-ka|ოზნი}}), հայաբնակ [[գյուղ]] [[Վրաստան]]ի [[Քվեմո Քարթլիի մարզ]]ի [[Ծալկայի մունիցիպալիտետ|Ծալկայի շրջան]]ում, [[Ծալկա]]յից 30 [[կմ]] [[արևմուտք]]: Գտնվում է ծովի մակարդակից 1600 մ բարձրության վրա: ՕԶՆԻ - Օզնի գյուղը գտնվում է Վերին Ծալկայի հարթության արևմտյան մասում։ Գյուղը տարածվում է սարահարթի արևելյան լանջի ստորոտում։ Հյուսիսից սահմանակից է Ղզլքիլիսա գյուղին, հարավ-արւելքից՝արևելքից՝ Հոլանգ գյուղին, արևելքից՝ Ղուշչի և հարավ-արևմուտքից՝ Բուռնաշեթ գյուղերին։ Գյուղից արևելք տարածվում է հարթությունըհարթվայր, որը սկսվում է Խրամ գետի աջակողմյան վտակներով։ 1830թ․հուլիսին1830թ․ հուլիսին օզնեցիները իրենց գյուղատեղ էին ընտրել այժմյան հունական Գունիա-Կալա գյուղը։ Երկու տարի այնտեղ մնալուց հետո, Գունիա-Կալացիների հետ փոխում են իրենց տեղը և 1832թ․ հիմնում Օզնի գյուղը այժմյան տեղում։ Երկար ժամանակ գյուղը հանդես էր գալիս տեղացիների մոտ երկու անվամբ՝ Օզնի և Հունիա (Հինիա)։ Ըստ երևույթին Հունիան Գունիա անվան փոխառմանփոխառված ձևն է։ Գյուղը Էրզրումի վիլաեթումվիլայեթում կոչվելիսկոչվել է եղել Օզնի, ԳունիանԳունիա-Հունիան ևս եղել է առանձին գյուղ։ Օզնին խճուղային ճանապարհով կապ է պահպանում շրջանի մյուս գյուղերի հետ։ Օզնիից դեպի հանդամասեր են ձգվում սայլային ուղիները։սայլուղիները։ Դրանցից մեկը գնում է դեպի արևմուտք մինչւմինչև Շավանաբադ հանդամասը, որտեղից խոտ և օրան են տեղափոխում, մյուսը դեպի Ուչ Թափա հանդամասը, որտեղից խոտ են տեղափոխում, երրորդը՝ դեպի Խաբաբա հանդը և այլն։ Գյուղի մեջ երկու աղբյուր կա՝ Բլքենց և Չոփոզզին։ Գյուղից փոքր ինչ արևմուտք, Խարաբա հանդամասում, սարահարթի լանջի ստորոիցստորոտից բխում են շատ հորդառատ, սառնորակ աղբյուրներ, որոնց ջրերը տեղում միանալով միմյանց հետ, առաջացնում են Օզնի ջուր գետը։ Այդ գետի ջրերով ջրաղացներ են աշխատում։ Խաբաբայի աղբյուրներից մեկի ջրերը ջրմուղով գալիս է Ղուշչի գյուղ և Ծալկա։ Գյուղի արևմտյան մասում, սարահարթի բարձունքի վրա, բազմել է միջնադարի մի փոքրիկ մատուռ որը կոչվում է«Այոռ», որը ուղտատեղիուխտատեղի է։ Նրա շուրջը հին գերեզմանոցն է, իսկ քիչ հարավ հին գյուղի ավերակները։ Գյուղի արևմտյան մասում սարահարթն է, որտեղ մի քանի փոքրիկ լճեր կան, որն կոչվում է«Սարի Կել»Սարահարթի, սարահարթի արևմտյան ծայրակետին նշանավոր Շկոլին աղբյուրն է ։ Օզնի ջուր գետում ապրում է լեռնային կարմրախայտը, իսկ ափերին բուրում է անուշահոտ դաղձը։ Օզնիում սկզբում եղել է իննը տուն։ Հետագայում այստեղ բնակություն հաստատեցին Ստամբոլյանները, Բադասյանները, Նուխրիկյանները, Ալմոյանները, Տոնականյանները, Աբելյանները, Ղուբասարյանները, Ղազարյանները, Հանեսյանները, Բլիքյանները, Ավագյանները, Յայլյանները, Աստոյանները, Հովհանիսսյանները, Սողոյանները, Մանուկյանները, Ոսկանյանները, Օհանյանները և Նազարեթյանները։ Օզնեցի այժմյան Բաղդասարյանները եղել են Ղզլքիլիսայից, որոնք իրենց տեղը փոխել են Ղուլիկյանների հետ, որոնք Օզնեցիօզնեցի են եղել։ Հայերի հետ Օզնիում ապրում էին նաև հայ բոշաներ» 1934-1937 թվականներն նրանք գաղթեցին Գորիի, հարևան գյուղ (Կիզիլ-Քիլիսա) և քարելի շրջանները։ Գյուղում կա միջնակարգ դպրոց և բուժկետ։ 1923թ․շրջանում1923թ ․շրջանում առաջինը Օզնիում կազմակերպվեց կոլխոզ, որի անունն էր «Առաջին քայլ»։ Հետագայում կոլխոզի անունը փոխեցին։ 1975թ․ Օզնիի կոլխոզը մտավ Ղուշչիի սովխոզի կազմի մեջ և դարձավ նրա բաժանմունքը: 1832թ․ Օզնիում կար 9 տուն – 85բնակչով85 բնակչով, 1885թ․՝ 35տուն35 տուն - 356 բնակչով, դարի սկզբին՝ 50 տուն - 453 բնակչով, 2020 թ.ներկայումս՝ 210 տուն - 978 բնակչով։ «Հեղ. Լ.Բադասյան և Մ․ Գինոսյան»
== Բնակչությունը ==
|
