«Գարեգին Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

1979 թվականին [[Գերմանիա]]յից տեղափոխվել է [[Ռուսաստանի Խորհրդային Ֆեդերատիվ Սոցիալիստական Հանրապետություն|Խորհրդային Ռուսաստան]] և իր ուսումը շարունակել [[Ռուս Ուղղափառ եկեղեցի|Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցու]] Մոսկվայի հոգևոր ակադեմիայի ասպիրանտուրայում։ 1980 թվականին վերադարձել է [[Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին]] և նշանակվել [[Արարատյան հայրապետական թեմ]]ի Առաջնորդական փոխանորդի օգնական<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1980/1980(2-3).pdf Հոգևոր պաշտոնյաների նոր նշանակումներ, «Էջմիածին», 2-3(1970), էջ 15]</ref>, իսկ 1983 թվականի ապրիլին՝ փոխանորդ։ 1983 թվականի հոկտեմբերի 23-ին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս [[Վազգեն Ա Բուխարեստցի|Վազգեն Ա]]-ի կողմից արժանացել է [[եպիսկոպոս]]ական ձեռնադրության<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1983/1983(9-10).pdf Եպիսկոպոսական ձեռնադրություն, «Էջմիածին», 9-10(1983), էջ 79-83]</ref>։ Գարեգին եպիսկոպոսը 1992 թվականին ստացել է արքության պատիվ։ Վազգեն Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի վախճանից հետո 1995 թվականի կաթողիկոսական ընտրությունների ժամանակ համարվում էր Հայոց Հայրապետական աթոռի ամենահավանական թեկնածուն, սակայն ընտրության երկրորդ փուլում Գարեգին արքեպիսկոպոսը հանում է իր թեկնածությունը՝ հօգուտ [[Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն|Մեծի Տանն Կիլիկիո]] [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Բ]] Կաթողիկոսի։ 1998 թվականի նոյեմբերի 30-ին [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Ա]] Ամենայն հայոց Կաթողիկոսի կողմից նշանակվել է Կաթողիկոսական ընդհանուր փոխանորդ<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1998/1998(10-11).pdf Հայրապետական տնօրինութիւն, «Էջմիածին», 10-11(1998), էջ 3]</ref>, իսկ վերջինիս մահից հետո՝ 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին տեղի ունեցած Ազգային-եկեղեցական ժողովի կողմից ընտրվել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս և նոյեմբերի 4-ին արժանացել կաթողիկոսական ձեռնադրության և օծման։

 

== Գործունեություն ==