|
ՂԱՊ-ի հաղթական ավարտից հետո Ադրբեջանի իշխանությունները ստիպված որոշ ժամանակ հրաժարվեցին հակամարտության հիմնախնդիրը ռազմական ճանապարհով լուծելու քաղաքական գծից։ Արցախի տարածքի շուրջ ստեղծվել է բավարար խորության անվտանգության գոտի, ինչը թույլ է տալիս Արցախի ազգաբնակչության անվտանգությունն ապահովելուց բացի, երկրում ծավալել նաև բնականոն կենսական ու սոցիալ-տնտեսական գործունեություն։
Մեր հայրենիքն ունի դարերի պատմություն։Դարերի ընթացքում այն ծաղկել է,չնայած անթիվ դավաճանների ,որոնք ներսից են կրծում երկիրը։Սա մի փոքրիկ հարցազրույց է,որը նկարագրում է 1994 թվականի Արցախյան պատերազմի նշանավոր մարտերից մեկը ՝
_Ի՞նչը Ձեզ ստիպեց կամավոր կերպով գնալ մարտադաշտ։
_Հայրենասիրությունը,միայն հայրենասիրությունը։
_Երբ հասաք մարտադաշտ,պատկերացում ունեի՞ք թե ինչ է կատարվելու։
_Երբ հասանք մարտադաշտ սկսեցի զգալ պահի լրջությունը։Կողքիս ընկնում էին իմ զինակից ընկերները։Զգացի,որ հետ դարձի ճանապարհ չկար,ես կամավոր էի,հասկացա,որ կամ պետք էր կռվել,կամ...
_Իսկ Ձեր ջոկատի մասին ի՞նչ կասեք։
_1994 թվականի հունվարի 12_ին զորամասից դուրս եկավ մեր ջոկատը ՝《Օղակ》ջոկատը։Գնացինք դեպի Քելբաջար։Գունդը կազմված էր 150 հոգուց։Գնդի ղեկավարը փոխգնդապետ Լեռնիկ Էլբակյանն է։Նա մարտի դաշտում լքելով մարտական գունդը փախավ ՝ մենակ թողեց իր զինակիցներին։
_Ինչպե՞ս վարվեցիք այդ բարդ իրավիճակում։
_ Մեր գունդը բաժանվեց երկու մասի։Մի մասը միացավ Սևանի ջոկատի տղաներին։Մյուսներս միացանք պարոն Հովսեփի խմբին։Պարոն Հովսեփը ֆրանսիացի էր։Մարտի ժամանակ գտնվում էր հետախուզման մեջ։Նրա գաղտնի խմբավորումը պայթեցրել էր Ադրբեջանի դեսպանատունը։
Անցավ որոշ ժամանակ մեր 《Օղակ 》մարտական ջոկատը նորից վերամիավորվեց։
Հակառակորդի կողմից կռվում էին վարձու թաթարները,աղվանները,ռուսները։Բայց մենք կարողանում էինք պահպանել մեր առավելությունները։Չկաին հակառակորդի զոհերի չափ զոհեր։Մոտ 2000 գերեվարվածներ կային։Հակառակորդը չդիմակայելքվ հարձակումներին նահանջի հրաման ստացավ ու անկանոն փախավ դեպի լեռները։
Մռավի լեռնաշղթայի Օմարի բարձունքն արդեն մերն էր։
_Երբ արդեն գրավել էիք բարձունքը ինչպիսի՞ զգացողություններ ունեիք։
_Օմարի լեռնանցքի գրավումը մեր առաջին խոշոր հաղթանակն էր։Մենք կարողացանք հասնել բարձունքին։Իրոք մեծ հպարտություն էր։Մեր ջոկատում եղան դավաճանություններ,դժվարություններ,բայց մենք կարողացանք ։Դա ոչ միայն իմ այլ ամբողջ ջոկատի,ամբողջ ազգի հպարտությունն էր։
Մյուս կողմից էլ մեծ վիշտ կար։Մարտի ժամանակ զոհեր ունեինք։
_Ինչպե՞ս արձագանքեցին Ձեր ընտանիքի անդամներն ու ընկերները Ձեր կամավոր պատերազմ գնալու որոշմանը։Չէ որ Դուք ընդամենը 19 տարեկան էիք։
_Ես արդեն մարտի դաշտում էի երբ իմ հարազատները իմացան ,որ ես կամավոր եմ ներկայացել։Եթե ավելի շուտ իմանային անհնար կլիներ հասնել պատերազմի դաշտ։
Քսան տարիս լրացել է Կամշլի գյուղում։Պատերազմի ամենաթեժ պահին։
_Անցել է արդեն 25 տարի այդ ամենից։Եթե հիմա կարողանաիք ժամանակը հետ տալ,նորից կդիմեի՞ք նույն քայլին։
_Ես ամեն պահի պատրաստ եմ կռվել հայրենիքիս համար։
Ես ամեն օր եմ զինվոր։
== Գրականություն Արցախյան ազատամարտի մասին ==
| 