«Վերոնիկա Գամբարա»–ի խմբագրումների տարբերություն

1508 թվականին տեղի է ունեցել Վերոնիկայի նշնաադրությունընշանադրությունը իր զարմիկ, Կորեջիոյի կոմս Գիբերտո Х-ի (VII) հետ<ref>[http://www.genmarenostrum.com/pagine-lettere/letterac/da%20Correggio/correggio2.htm Da Corregio]</ref>։ 50-ամյա ամուրին արդեն ուներ երկու դուստր, իսկ այդ ժամանակ Վերոնիկան 23 տարեկան էր։ 1509 թվականին նրանք ամուսնացել են [[Ամալֆի]]ում։ Վերոնիկան խիստշատ մտերմացելմտերիմ էէր ամուսնուն։ամուսնու հետ։

Զույգն ունեցել է երկու որդի՝ Իպոլիտոն (1510-1552), որ դարձել է կոնդոտիեր, ինչպես իր հայրը, և 1534 թվականին ամուսնացել է իր զարմուհի Կյարա դա Կորեջոյի հետ<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/ippolito-da-correggio_(Dizionario_Biografico)/ CORREGGIO, Ippolito da // Dizionario Biografico degli Italiani — Volume 29 (1983)]</ref>։, Մյումյուս որդին՝ Ջիրոլամոն (1511-1572), հետագայում դարձել է կարդինալ։ Ավագ որդու կնքամայրը եղել է [[Իտալական Վերածնունդ|իտալական Վերածննդի]] նշանավոր կանանցից մեկը,մեկը՝ «Վերածննդի կնքամայր» Իզաբելա դ'Էստեն։

Նրանց հետ միասին է Վերոնիկա Գեմբարան՝

Արիոստոն Վերոնիկայի մոտ հյուրընկալվել է 1531 թվականին և նրան հիշատակել իր «Խելահեղ Ռոլանդ» ստեղծագործության մեջ։ Բեռնարդո Տասոն նրա պոեզիան գովերգել է իր «Ամադիս Գալիացի» (1560) ստեղծագործության մեջ։ Երբ Պիետրո Բեմբոն վերջապես երկար նամակագրությունից հետո նրան անձամբ է հանդիպել (1504 թվականին Բրեշիայում), նա սկսել է նրան դիմել ''Բերենիկե'', այն նույն անունով, որով կոչել էր իր «Gli Asolani» (1505) ստեղծագործության բարեգործ կերպարին։ [[Պիետրո Արետինո]]ն նրա «փառահեղ գործերը» («gloriouse fatiche») գովերգել է իր «Կուրտիզանուհին» ստեղծագործության երկրորդ հրատարակության (1534) նախաբանում։ Ի դեպ, մի անգամ նրանա բանաստեղծուհուն անվանել է «դափնեպսակով անառակ», չնայած նրա հետ եղել է բարեկամական նամակագրության մեջ<ref>[http://az.lib.ru/d/dzhiwelegow_a_k/text_0134.shtml А. К. Дживелегов. Очерки итальянского Возрождения]</ref>։

1511 թվականին պալատականների հետ ժանտախտի[[ժանտախտ]]<nowiki/>ի համաճարակի պատճառով լքել է Կորեջոն և իր մոր հոտ մեկնել [[Մանտովա]]։ 1512 թվականին հոր թաղման առիթով մայրը մեկնել է Բրեշիա և հայտնվել վենետիկցիների կողմից քաղաքի շրջապատման մեջ, սակայն փրկվել է, երբ ֆրանսիացիները Գաստոն դե Ֆուայի գլխավորությամբ վերացրել են պաշարումը։