«Դորոթի Դին»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

Նկարչի սկզբնական ռեակցիան հուսադրող չէր. Լեյթոնը բացատրել է աղջկան, որ նա ունի սուր կոկնի արտասանություն, որն ընդունելի չէ դերասանուհիների համար{{sfn|Barrington|1906|с=268}}{{sfn|Ormond, Ormond|1975|с=134—135}}{{sfn|Banham|2001|с=153}}{{sfn|Martin|2014|с=78}}։ Ամեն դեպքում Լեյթոնն օգնել է աղջկան՝ սովորելու դերասանական վարպետություն, ձեռք բերելու ճիշտ արտասանություն և սկսելու բեմական գործունեություն{{sfn|Martin|2014|с=78}}։ Լեյթոնն աղջկա համար մտածել է ''Դորոթի Դին'' [[Գրական անուն|բեմական կեղծանունը]]{{sfn|Banham|2001|с=151}}, կազմակերպել է պարապմունքներ միսիս Դալլաս Ջինի և միսիս Չիփենդեյլի մոտ, ինչի շնորհիվ նա յուրացրել է դերասանական խաղի տեխնիկան{{sfn|Banham|2001|с=153}}{{sfn|Некролог|1900|с=13}}։ [[Լատինական Ամերիկա|Լատինամերիկացի]] արվեստաբան Պերես դ'Օրսը պնդել է, որ Լեյթոնի՝ Ադա Էլիսի վաղ նկարները արդեն նախագուշակել են ապագա թատերական դերերի մասին, որոնք ի վերջո Դորոթիին հայտնի են դարձրել{{sfn|Fernandez|2015|с=}}։ Ֆիլիպ Մարտինը գրել է, որ 1885 թվականի հունիսին գավառներում հյուրախաղերից Դինի վերադառնալու առիթով Լեյթոնը հատուկ ավարտին է հասցրել «Անխռով թափառում զգաստ մտքերի հափշտակվածության մեջ» ({{lang-en|«Serenely Wandering in a Trance of Sober Thought»}}, 1885, վայրն անհայտ է) նկարը և ներկայացրել այն Թագավորական ակադեմիայում, որպեսզի օգնի իր բնորդուհու կարիերային։ Այդ ժամանակներում լայն տարածում գտած լուսանկարների շարքում Դինը նույն գլխարկով և շրջազգեստով է, ինչ կտավում է։ Երբ մի լրագրող հայտնել է, որ կտավի համար մոդել եղել է ոմն «միսս Անդերսոն», Լեյթոնը թերթում գրել է հերքման նամակ{{sfn|Martin|2014|с=78}}։

 

== Ծանոթագրություններ ==