«Հեթում Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Հեթում Բ''' (4 մայիս 1265 - [[1307|17 նոյեմբեր 1307]]), Հայոց թագավոր [[Կիլիկյան Հայաստան|Կիլիկիա]]յում, [[1289]] թվականից։ [[Հեթումյաններ]]ի արքայատոհմից։ Հաջորդել է հորը՝ [[Լևոն Գ]]-ին։ Հեթումի լատինամոլ վարքագծի համար [[Եգիպտոս]]ի Աշրաֆ սուլթանը չեղյալ է հայտարարել 1285 թվականին [[Կիլիկյան Հայաստան]]ի հետ կնքած 10–ամյա հաշտության պայմանագիրը և [[1292]] թվականին պաշարել ու գրավել է կաթողանիստ [[Հռոմկլա]] քաղաքը։ Սուլթանության զորքերի հետագա առաջխաղացումը կանխվել է հայկական որոշ բերդերի զիջման գնով։ [[1294]] թվականին Հեթումը, գահը զիջելով իր եղբայր [[Թորոս]]ին, մտել է վանք։ Հայ ավագանու պահանջով [[1295]] թվականից կրկին գահակալելով՝ Հեթումը փորձել է վերանորոգել դաշինքը մոնղոլների և [[Բյուզանդիա]]յի հետ։ Դժգոհելով Հեթումի քաղաքականությունից, 1296 թվականին նրա եղբայր Սմբատը գրավել է գահը և Հեթումին բանտարկել [[Բարձրբերդ]]ում։ 1298 թվականին [[Սմբատ Ա Հեթումյան|Սմբատ]]ից գահը խլել է մյուս եղբայրը՝ [[Կոստանդին Բ|Կոստանդին]]ը։ Օգտվելով [[Կիլիկյան Հայաստան]]ում տիրող գահակալական կռիվներից, 1298 թվականի գարնանը [[Եգիպտոս]]ի սուլթանության ու հարևան ամիրայությունների զորքերը նվաճել են երկրի հարավ–արևելյան շրջանները՝ մի շարք բերդաքաղաքներով։ [[1299]] թվականին հայ իշխանները դարձյալ գահ հրավիրեցին Հեթումին։ Նույն թվականին նա մոնղոլների դաշնակցությամբ ետ գրավեց հիշյալ բերդաքաղաքները։ [[1301]] թվականին Հեթումը Հայոց թագավոր օծելով մանկահասակ եղբորորդուն՝ [[Լևոն Դ]]-ին, դարձավ նրա խնամակալը։ [[1307]] թվականին թաթար զորավար Փիլարղուն Հեթումին և [[Լևոն Դ]]-ին բանակցության պատրվակով հրավիրելով [[Անարզաբա]]՝ կոտորեց նրանց։