«Բարձրաքաշ Սուրբ Գրիգորի վանք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սբ. Հարություն մատուռի հարավային կողմում եղել է ձիթհան, որից պահպանվել են պատերի ստորին մասը ` խոշոր որձաքարերով[[որձաքար]]երով, և [[2]] մ տրամագծով բազալտե[[բազալտ]]ե մամլաքարը` եզրագծով գոտևորող [[1266]] թվակիր շինարարական արձանագրությամբ: Վերջինիս համաձայն ձիթհանը կառուցվել է Մարծպանի[[Մարծպան]]ի որդիներ Վահրամի և Մամիկոնի պարոնության ժամանակ` Գորգ վարդապետի[[վարդապետ]]ի կողմից<ref>{{Cite book|title=Դսեղի միջնադարյան ձիթհանը և նրա շինարարական արձանագրությունը:|last=Կարախանյան|first=Գ.|publisher=“ՊԲՀ"|year=|isbn=|location=|pages=.N4, էջ 253-254}}</ref>:

[[1245]] թ. Մարզպանի որդի Ասլանբեկ Մամիկոնյանը կառուցել է երկու մատուռ և վանքին[[վանք]]ին նվիրել ոսկով և մարգարիտներով[[մարգարիտ]]ներով զարդարված Ավետարան։[[Ավետարան]]։

Ձորում պահպանվել են [[Սմբատ ՄամիկոնյանիՄամիկոնյան]]ի որդի Համլիկի[[Համլիկ]]ի ու նրա կնոջ՝ Մամքանի[[Մամքան]]ի կառուցած Սաղուձորի վանքապատկան [[կամուրջ]]ի մնացորդները։

Վանքի բոլոր շինությունները կառուցված են տուֆից[[տուֆ]]ից, ֆելզիտից[[ֆելզիտ]]ից և բազալտից։[[բազալտ]]ից։ Սպիտակ երանգի համար անվանվել է նաև [[Ճերմակ վանք։վանք]]։ Միջնադարում Բարձրաքաշ [[Սուրբ Գրիգոր վանքըվանք]]ը Հայաստանի հոգևոր և կրթական օջախներից մեկն էր։ Այստեղ կրթություն էին ստանում Մամիկոնյանների իշխանական տոհմի ներկայացուցիչները, իսկ հոգևորականները զբաղվում էին գիտական աշխատանքով։