«Ժորժ Բատայ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 3.
== Կենսագրություն ==
Ժորժ Բատայը եղել է հարկահավաք Ժոզեֆ - Արիստիդ Բատայ (ծնված [[1851]] թ․) (հետագայում կուրացել և կաթվածահար է եղել նեյրոզիֆիլիսի հետևանքով ) և Անտուանետտե - Ագլաե Տուրնադեի(ծնված [[1865]] թ․) որդին։ Նա ծնվել է [[1897]] թվականին [[սեպտեմբերի 10]]-ին Օվերն կոչվող մարզի՝ Բիիոմ քաղաքում, 1898 թվականին նրանք ընտանիքով տեղափոխվել են Ռեիմս, որտեղ նա մկրտվել է <ref>This fact is not mentioned in the biography by [[Michel Surya]], but see the Chronology in Georges Bataille, ''Romans et récits'', Pléiade, 2004, p. xciv.</ref>։ Սկզբնական շրջանում դպրոց է հաճախել Ռեիմսում այնուհետև Էպեռնայում։ Չնայած նրան, որ նա դաստիարակվել է առանց կրոնական սովորույթների նա [[1914]] թվականին ընդունեց կաթոլիկությունը և մոտ 9 տարի դարձավ բարեպաշտ Կաթոլիկ։ Նա մտածեց ձեռնադրվել Քահանա և կարճ ժամանակով հաճախել Կաթոլիկ ճեմարան։ Այնուամենայնիվ, նա այդտեղից դուրս եկավ, ըստ երևվույթին մասամբ զբաղվելու այնպիսի գործով, որտեղ նա կարող էր ի վերջո աջակցել իր մորը: Ի վերջո նա 1920 - ական թվականների սկզբին հրաժարվեց քրիստոնեությունից <ref>[[Michel Surya]], ''Georges Bataille: an intellectual biography'', 2002; Georges Bataille, ''Choix de lettres'' (Paris: NRF), 1997.</ref>։ Բաթալին Փարիզում հաճախել է Ազգային կանոնադրության դպրոց, որն ավարտել է 1922 թ․ Փետրվարին։ Թեպետ նրան հաճախ անվանում էին արխիվագետ և գրադարանավար՝ Ֆրանսիայի ազգային գրադարանում ([[Bibliothèque Nationale]]) աշխատելու համար, այնտեղ նրա աշխատանքը կապված էր մեդալների հավաքածուների հետ (նա նաև հրատարակել է գիտական հոդվածներ դրամագիտություն վերաբերյալ)։ Նրա թեզերը կանոնադրության դպրոցում քննադատական հրատարակություն էր միջնադարյան ձեռագրից (Ասպետի շքանշան, [[L’Ordre de chevalerie]] ), որը նա անմիջապես պատրաստեց՝ դասակարգելով այն ութ ձեռագրերը,որոնցից նա վերաստեղծեց բանաստեղծություն։ Ավարտելուց հետո նա տեղափոխվեց Իսպանյաի առաջադեմ ուսումնարան,որը գտնվում էր [[Մադրիդ]]<nowiki/>ում։ Երիտասարդ տարիքում, նրա հետ ընկերացել և մեծ ազդեցություն էր թողել Ռուս [[էկզիստենցիալիստ]] [[Լև Շեստով]]<nowiki/>ը:
Մի շարք ամսագրերի և գրական խմբերի ղեկավար Բատայը մեծածավալ և զանազան աշխատանքների հեղինակ է՝ ընթերցանությունների բանաստեղծությունների և շարադրությունների անթիվ թեմաների վերաբերյալ (տնտեսության, պոեզիայի, փիլիսոփայության, արվեստի, էռոտիզմի խորհրդամոլության մասին)։ Նա երբեմն հրատարակում էր կեղծանուններով, քանի որ նրա որոշ հրատարակումներ արգելվում էին։ Նա իր կյանքի ընթացքում համեմատաբար արհամարվել է ժամանակակիցների կողմից․ նրանցից է [[Ժան Պոլ Սարտր|Ժան-Պոլ Սարթր]]<nowiki/>ը՝ ով խորհրդամոլության ջատագով էր, բայց նրա մահից հետո նրա աշխատանքները նշանակալի ազդեցություն ունեցան այնպիսի հեղինակների վրա ինչպիսիք են՝ [[Միշել Ֆուկո]]<nowiki/>ն, Ֆիլիպ Սոլլերը և [[Ժակ Դերիդա]]<nowiki/>ն, նրանցից բոլորն էլ կապված են եղել [[Tel Quel]] ամսագրի հետ։ Նրա ազդեցությունը առավել բացահայտ զգացվում է [[Ժան-Լուկ Նանս]]<nowiki/>ի ֆենոմենոլոգիական աշխատությունում, բայց նշանակալի է նաև [[Ժան Բադրիլարդ]]<nowiki/>ի աշխատանքում, հոգեվերլուծական տեսությունները [[Ժակ Լական]]<nowiki/>ի և Ջուլիա Քրիստևայի և Մայքլ Տաուսիգի ժամանակակից մարդաբանական աշխատանքներում<ref>Amine Benabdallah, [https://www.academia.edu/17883271/Georges_Bataille_et_le_fascisme_Vers_une_approche_psychanalytique_du_concept_dHomo_Sacer "Georges Bataille et le fascisme: Vers une approche psychanalytique du concept d'Homo Sacer"].</ref>։
Սկզբնապես հետաքրքված լինելով սյուրռեալիզմով Բատայը վեճի էր բռնկվել սյուռեալիզմի հիմնադիր՝ [[Անդրե Բրետոն]]<nowiki/>ի հետ,չնայած Բատայը և [[սյուրռեալիստ]]<nowiki/>ները Երկրորդ աշխարահամրտից հետո զգուշորեն վերսկսեցին ջերմ հարաբաերությունները։ Բատայը սոցիոլոգիայի չափազանց ազդեցիկ քոլեջի անդամ էր, որն իր մեջ ներառում էր մի քանի տարբեր ռենեգանտ սյուրռեալիստներ։ Նրա վրա մեծապես ազդել են՝ [[Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել|Հեգել]]<nowiki/>ը, Ֆրեյդը, Մարքսը, Մարսել Մաուսը, Մարկիս դե Սադը, [[Ալեքսանդր Կոջև]]<nowiki/>ը և [[Ֆրիդրիխ Նիցշե]]<nowiki/>ն <ref>In an 'Autobiographical Note', Bataille describes his encounter with Nietzsche's writings in 1923 as "decisive" (Georges Bataille, ''My Mother, Madame Edwarda, The Dead Man'', trans. A. Wainhouse, London, 1989, p. 218 as quoted in Michael Weston, ''Philosophy, Literature and the Human Good'', Routledge, p. 19).</ref>, որոնցից վերջինին նա պաշտպանել է նշանավոր էսսեներում ընդդեմ նացիստների կողմից յուրացմանը <ref name=Bataille>Bataille, Georges. "[http://i.a.m.free.fr/acephale/nietzsheetlesfascistes.html Nietzsche and Fascists]", ''[[Acéphale]]'', January 1937'</ref>։
Հրապուրված լինելով մարդկային զոհաբերությամբ, նա ստեղծեց գաղտնի կազմակերպություն, որն անվանեց` [[Acéphale]] (Անգլուխ), որի խորհրդանիշը անգլուխ մարդ էր։ Ըստ լեգենդի՝ Բատայը և Acéphale - ի մնացաց անդամները համաձայնվել են լինել զոհաբերված,որպես երդում․ նրանցից ոչ-ոք չհամաձայնեց դահիճ լինել։ Դահիճի համար հատուցում առաջարկվեց, սակայն Acéphale - ի լուծարումից ոչ-ոք չգտնվեց պատերազմից առաջ։ Խմբակը հրատարակեց նաև Նիցշեի փիլիսոփայության անանուն ակնարկը, որը փորձում էր ենթադրել, թե ինչն է Դերիդան անվանել <<[[հակաիշխանություն]]>>։ Այս նախագծերի գործակիցներն էին ՝ Անդրե Մասոն, [[Պիեռ Կլոսովսկի|Պիեռ Կլոզովսկի]], [[Ռոջեր Կիլոոիս]], [[Ժյուլ Մոններոտ]], Ժան Ռոլին և [[Ժան Ուոլ]]:
Բատայը դուրս եկավ տարատեսակ ազդեցություններից և դատողության մի քանի եղանակներ օգտագործեց իր գործը ստեղծելու համար։ Նրա [[Story of the Eye]] պատմվածքը լույս է տեսել [[Լորդ Աուխ]]<nowiki/>ի կեղծանվամբ, որն սկզբնական շրջանում հասկացվեց ինչպես մաքուր պոռնոգրաֆիյա, մինչդեռ ստեղծագործության թարգմանությունը աստիճանաբար աճում էր՝ ցույց տալով փիլիսոփայական և հուզական նույն զգալի խորությունը, որը բնորոշ էր ուրիշ հեղինակներին, ովքեր դասակարգված էին << Օրինազանցության գրականության >> շրջանակներում։
Վեպի պատկերազարդումը կառուցված է փոխաբերությունների շարքում, որոնք իրենց հերթին որոնք հանդես են եկել նրա աշխատություններում և պատկանում են փիլիսոփայական կառուցվածքին դրանք են՝ աչքը, ձուն, արևը, երկիրը ։
Մյուս նշանավոր վեպերը ներառում են հետմահու հրատարակված՝ «[[My mother]]»
(որն հետագայում դարձավ Քրիստոֆ Հոնորեի [[«Ma Mère»]] ֆիլմի հիմքը) << [[The Impossible and Blue of Noon]] >>, որն իր ազգապղծությամբ նեկրոֆիլով էր <ref name=kendall>{{cite book|last1=Kendall|first1=Stuart|title=Georges Bataille|date=2007|publisher=Reaktion Books|location=London|isbn=1861893272|page=206|edition=1. publ.|url=https://books.google.com/books?isbn=1861893272|accessdate=27 August 2014}}</ref>, քաղաքականությունը և ինքնակենսագրական երանգը ժամանակակից պատմական իրականության մեջ գաղտնի դիրքորոշում է։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Բատայը ստեղծեց [[Summa Atheologica]]-ն (վերնագիրը համապատասխանում էր Թոմաս Աքվինասի << Summa Theologica >> -ին), որը իր մեջ ներառում էր հետևյալ գործերը՝ << Ներքին փորձ >>,
<< Մեղավորը >>, << Նիցշե >>։ Պատերազմից հետո նա գրեց << Անիծյալ բաժին>>, որն իր խոսքերով ներկայացնում էր երեսուն տարվա աշխատանք։
<< Ինքնիշխանության >> եզակի գաղափարը հետագայում կդառնա կարևոր քննարկման թեմա Դերիդաի,Ջորջիո Ագամբենի, Ժան-Լուկ Նանսիի և այլոց համար։ Բատայը ստեղծել է նաև ազդեցիկ ամսագիր Critique-ը (թարգմանաբար՝ քննադատություն)։
Բատայը առաջին անգամ ամուսնացել է [[1928|1928թ]]․ դերասանուհի [[Սիլվիա Մակլես]]<nowiki/>ի հետ։ [[1934]] թվականին նրանք բաժանվեցին և ավելի ուշ Սիլվիան ամուսնացավ հոգեվերլուծաբան Ժակ Լակաի հետ։ Բատայը սիրավեպ է նաև ունեցել Կոլետ Պենոի հետ ով [[1938]] թվականին մահացավ։ [[1946]] թվականին Բատայը ամուսնացավ Դայան դե Բեոհառնայիսի հետ,որից էլ դուստր ունեցավ։
[[1955]] թվականին Բատայի մոտ ախտորոշվեց աթերոսկլեռոզ, չնայած նրան չէին տեղեկացրել իր հիվանդության իրական բնույթի մասին <ref>[[Michel Surya|Surya, Michel]]. ''Georges Bataille: An Intellectual Biography'', 2002, p. 474.</ref>։ Նա յոթ տարի անց մահացավ [[1962]] թվականի
հուլիսի 9-ին։
Բատայը [[Աթեիզմ|աթեիստ]] էր <ref>{{cite book|title=Georges Bataille|year=2007|publisher=Reaktion Books|author=Stuart Kendall|quote="An atheist in a deeply Catholic country, he rejected Surrealism, Marxism and Existentialism in turn."}}</ref>։
== Ստեղծագործություններ ==
| |||