«Համակարգային կարմիր գայլախտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 36.
ՀԿԳ-ի հայտնաբերման ախտանշաններ են հանդիսանում․
 
# Ցան այտոսկրերի վրա (գայլախտային թիթեռ)-սենսիտիվությունը = 57%, սպեցիֆիկությունը = 96%<ref name=":0">{{Cite journal|last=Edworthy|first=S. M.|last2=Zatarain|first2=E.|last3=McShane|first3=D. J.|last4=Bloch|first4=D. A.|date=1988-10|title=Analysis of the 1982 ARA lupus criteria data set by recursive partitioning methodology: new insights into the relative merit of individual criteria|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3060613|journal=The Journal of Rheumatology|volume=15|issue=10|pages=1493–1498|issn=0315-162X|pmid=3060613}}</ref>
# Ցան այտոսկրերի վրա (գայլախտային թիթեռ)
# Դիսկոիդային ցան (էրիթեմա)-սենսիտիվությունը = 18%, սպեցիֆիկությունը = 99%<ref name=":0" />
# Խոցեր բերանի խոռոչում (էնանթեմա)-սենսիտիվությունը = 27%, սպեցիֆիկությունը = 96%<ref name=":0" />
# Լուսազգայունություն-սենսիտիվությունը = 43%, սպեցիֆիկությունը = 96%<ref name=":0" />
# Արթրիտներ (չքայքայող (ոչ էրոզիվ)) և հոդացավեր-սենսիտիվությունը = 86%, սպեցիֆիկությունը = 37%<ref name=":0" />
# Արթրիտ (չքայքայվող) և հոդացավեր
# Երիկամների ախտահարում-սենսիտիվությունը = 51%, սպեցիֆիկությունը = 94%<ref name=":0" />
# Սերոզիտներ (պլևրիտ կամ պերիկարդիտ)-սենսիտիվությունը = 56%, սպեցիֆիկությունը = 86%<ref name=":0" />
# Պլևրիտ կամ պերիկարդիտ
# Նյարդաբանական դրսևորումներ՝ [[ԿՆՀ]] վնասում՝ ցնցումներ, [[փսիխոզ]]-սենսիտիվությունը = 20%, սպեցիֆիկությունը = 98%<ref name=":0" />
# Հեմատոլոգիական խանգարումներ՝ հեմոլիտիկ անեմիա, լեյկոպենիա, լիմֆոպենիա, թրոմբոցիտոպենիա-սենսիտիվությունը = 59%, սպեցիֆիկությունը = 89%<ref name=":0" />
# Հեմատոլոգիական խանգարումներ
# Իմունաբանական պարամետրեր․ դրական հակա-երկպարույր ԴՆԹ (anti-dsDNA), հակա-Սմիթ (anti-Smith) հակամարմիններ-սենսիտիվությունը = 85%, սպեցիֆիկությունը = 93%<ref name=":0" հակամարմիններ։/>
#Հակակորիզային հակամարմիններ (ANA)-սենսիտիվությունը = 99%, սպեցիֆիկությունը = 49%<ref name=":0" />
 
4 ախտանշանների առկայության դեպքում հիվանդության առաջացումից ցանկացած ժամանակ անց ախտորոշում են համակարգային կարմիր գայլախտ։
Տող 58 ⟶ 59՝
* Զարկերակային թերապիա գլյուկոկորտիկոիդների և/կամ ցիտոստատիկ իմունոդեպրեսանտների (հակամետաբոլիտներ, ալկիլացնող միջոցներ, ֆոլաթթվի հակազդիչներ) բարձր դեղաչափերով,
* [[Ոչ ստերոիդային հակաբորբոքային դեղամիջոցներ]],
* ԱխտանշայինԱխտանշանային (սիմպտոմատիկ) բուժում։
 
Պրոցեսի չափավոր ակտիվության դեպքում նշանակվում են [[ոչ ստերոիդային հակաբորբոքային դեղամիջոցներ]]՝ քլորխինոլային ածանցյալների հետ զուգակցմամբ։ Սրացումների ժամանակ բուժման հիմնական միջոցը գլյուկոկորտիկոիդների օգտագործումն է։ Առավելագույն դեղաչափերով բուժումը շարունակվում է այնքան ժամանակ, մինչև նկատվի կլինիկականինիկական արդյունք։ Այնուհետև դեղաչափն աստիճանաբար իջեցվումնվազեցվում է, նշանակվում է պահպանողական դեղաչափ երկարաժամկետ օգտագործման համար։ Գլյուկոկորտիկոիդները նշանակում են կալիումի պատրաստուկների, վիտամինների, հակաբորբոքայինների հետ։ Անհրաժեշտության դեպքում օգտագործում են հակահիստամինային, սրտային, քնաբեր միջոցներ։
 
Վերոհիշյալ բուժմիջոցների կիրառումից արդյունքի չհասնելու դեպքում տրվում են ցիտոստատիկ իմունոդեպրեսանտներ։ Գայլախտային նեֆրիտի ժամանակ ցուցված է նաև գլյուկոկորտիկոիդների, ցիտոստատիկների և հակամակարդիչ դեղորայքների զուգորդումը։
 
Ապրելու հավանականությունըԱպրելիությունը հիվանդությունն ախտորոշելուց հետո 10 տարի անց 80% է, 20 տարի անց՝ 60%։ Մահվան հիմնական պատճառներն են՝ լյուպուս-նեֆրիտ, նեյրո-լյուպուս, միջընթաց վարակներ։ Կան 25-30 տարի ապրելու դեպքեր։
 
== Ծանոթագրություններ ==