'''Օ''', ժամանակակից հայկական այբուբենի երեսունութերորդ տառը։ Անունն է օ։ Հայոց այբուբեն է մուծվելներմուծվել [[12-րդ դար]]ի վերջին, [[13-րդ դար]]ի սկզբին՝ [[Արիստակես Հռետոր]]ի կողմից, '''աւ''' երկբարբառի փոխարեն։ Գրատեսակներում ձևը չի փոխում։ Օ նշագրում է ժամանակակից հայերենի ետին շարքի միջին բարձրացման շրթնայնացած ձայնավոր հնչյունը (հնչույթը)։ [[1922]]-ին Օ-ն հանվել է գործածությունից, իսկ [[1940]]-ի ուղղագրության մասնակի բարեփոխությամբ վերականգնվել է։ Գրության մեջ բառասկզբում (բացառությամբ ''ով'', ''ովքեր'', ''ովևէ'', ''ովևիցե'') և բարդացման դեպքում՝ բառամիջում, պահպանվում է ուղղագրությունը։ Մնացած դեպքերում օ հնչյունը արտահայտվում է ո տառով։ Թվային արժեքից զուրկ է<ref>{{Գիրք
