'''Աշոտ Գ Ողորմած''' (ծն.ծննդյան թ.տարեթիվը անհայտ է՝ մոտ 905–977 թվականներ) Հայոց թագավոր 953 թ.–ից։թվականից։ Հաջորդել է հորը՝ [[Աբաս Ա Բագրատունի|Աբասին]]։ Աշոտ Գ–ի թագավորելու տարիներին Հայաստանն ապրում էր տնտեսական և մշակութային վերելք, երկրում տիրում էր համեմատաբար խաղաղ իրավիճակ։ 953 թ.–ինթթվականին փորձել է [[Դվին]]ն ազատագրել արաբներից, բայց հաջողություն չի ունեցել։ 961 թ.–ինթվականին արքունիքը [[Կարս]]ից տեղափոխել է [[Անի]], որը պարսպապատել է, կառուցել տվել պալատներ և այլ շինություններ, հռչակել Հայաստանի մայրաքաղաք։ Աշոտ Գ հաջողությամբ ետ է մղել Կովկասի լեռնականների և Աղձնիքի արաբ ամիրայի հարձակումները։ 973 թ.-ինթվականին 80 հազարանոց բանակով դուրս է եկել Տարոնով դեպի Միջագետք արշավող բյուզանդական զորքերի դեմ՝ հեռացնելով Հայաստանին սպառնացող վտանգը։ [[Հովհան Չմշկիկ]] կայսեր առաջարկով հաշտություն է կնքվել Հայաստանի և [[Բյուզանդիա]]յի միջև։ Աշոտ Գ–ի օրոք Հայաստանում ընդարձակվել են հին քաղաքները, կառուցվել նորերը։ Նրա կինը՝ [[Խոսրովանույշ]] թագուհին, 966 թ.–ինթվականին հիմնել է [[Սանահինի վանք|Սանահինի]], իսկ 976 թ.–ին՝թվականին՝ [[Հաղպատի վանք|Հաղպատի]] վանքերը, որոնք շուտով գիտա–կրթականգիտակրթական կենտրոններ են դարձել։ Աշոտ Գ երկրի գլխավոր քաղաքներում բացել տվեց դպրոցներ, հիվանդանոցներ, անկելանոցներ, նրանց պահպանման համար հատկացրեց որոշ եկամուտներ, որ բացառիկ երևույթ էր այդ ժամանակի համար։ Աշոտ Գ «բարեգործ էր», որի համար էլ անվանել են «Ողորմած»։
