«Սուրբ Սրբոց (Երուսաղեմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Սուրբ Սրբոց»''', հին [[հրեա]]կան [[խորան]]ի (հետագայում՝ [[Երուսաղեմ]]իԵրուսաղեմի [[տաճար]]ի) սրբազան մասը, որտեղ [[տարի]]ն մեկ անգամ մտնելու իրավունք ուներ միայն [[քահանա]]յապետը։քահանայապետը։ Ըստ կրոնական ավանդության, մինչև հրեաների արտաքսումը «Սուրբ Սրբոց»-ում պահվում էր [[Մովսես մարգարե]]ի «Կտակարանի» կամ «[[Ուխտ]]ի» տապանը։ Փոխաբերական առումով «․ՍուրբՍուրբ Սրբոց» նշանակում է ամենանվիրական, ամենաթանկարժեք։