«Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Պիտակներ՝ Խմբագրում բջջային սարքով Բջջային ծրագրից խմբագրում Android app edit |
չ 185.215.54.187 (քննարկում) մասնակցի խմբագրումները հետ են շրջվել Emptyfear մասնակցի վերջին տարբերակին։ Պիտակ՝ Հետշրջում |
||
Տող 23.
=== Մանկություն ===
==== Ընտանիք և վաղ մանկություն ====
[[Պատկեր:Wolfgang-amadeus-mozart 2.jpg|200px|մինի|Անանուն հեղինակի (հնարավոր է Պիետրո Անտոնիո Լորենցոնիի) նկարը, որ պատկերում է մանկահասակ Մոցարտին: Նկարվել է Լեոպոլդ Մոցարտի պատվերով, 1763 թվականին:]]
Մոցարտը եղել է ընտանիքի 7 երեխաներից ամենակրտսերը, իսկ հինգ երեխաները մահացել են վաղ մանկության տարիքում: Նրա ավագ քույրը եղել է Մարիա Աննա Մոցարտը (1751-1829), ում ''Նաներլ'' անունով էին դիմում:
Հայրը` Լեոպոլդ Մոցարտը, եղել է Գերմանիայի [[Աուգսբուրգ]] քաղաքից<ref>{{harvnb|Solomon|1995|p=21}}</ref>: Նա եղել է փորձառու ուսուցիչ և ոչ առաջնակարգ կոմպոզիտոր: 1743 թվականին նա նշանակվել է Զալցբուրգի արքեպիսկոպոս կոմս Լեոպոլդ Անտոն ֆոն Ֆիրմյանի երաժշտական հաստատության չորրորդ ջութակահարը<ref name="Eisen">{{harvnb|Eisen}}</ref>: Չորս տարի անց նա Զալցբուրգում ամուսնանում է Աննա Մարիայի հետ: 1763 թվականին Լեոպոլդ Մոցարտը դառնում է եկեղեցական նվագախմբի ղեկավարի տեղակալը, հրատարակում է ջութակի ուսուցման ձեռնարկ, ինչը մեծ հաջողության է արժանանում<ref>Solomon (1995, 32)</ref>:
Մոցարտի երաժշտական ընդունակություններն ի հայտ են եկել շատ վաղ տարիքում, երբ լրացել էր նրա երեք տարեկանը։ Այդ տարիքում նա գտնում էր [[կլավիսին]]ի բարեհնչյուն ինտերվալներ։ Երբ Նաներլը դառնում է յոթ տարեկան, նա սկսում է դասեր առնել հորից, իսկ նրա երեքամյա եղբայրն ուշադիր հետևում էր նրան: Տարիներ անց` եղբոր մահից հետո, քույրը հիշել է. {{քաղվածք|Նա հաճախ շատ ժամանակ էր անցկացնում ստեղնաշարի մոտ, որին երբեմն հարվածում էր, և նրա ստացած բավականությունից կարելի էր եզրակացնել, որ դա նրան դուր էր գալիս: Կյանքի չորրորդ տարում հայրը մի քանի մենուետ ու փոքրիկ հատվածներ սովորեցրեց նվագել ստեղներով: Նա նվագում էր դրանք անթերի` պահպանելով ճիշտ ժամանակը: 5 տարեկան հասակում նա արդեն փոքրիկ պատառիկներ էր ստեղծում, որ նվագում էր հոր համար, ով գրի էր առնում դրանք<ref>{{harvnb|Deutsch|1965|p=455}}</ref>:{{oq|en|He often spent much time at the clavier, picking out thirds, which he was ever striking, and his pleasure showed that it sounded good.... In the fourth year of his age his father, for a game as it were, began to teach him a few minuets and pieces at the clavier.... He could play it faultlessly and with the greatest delicacy, and keeping exactly in time.... At the age of five, he was already composing little pieces, which he played to his father who wrote them down}}|}}
| |||