«Հայոց պատմություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Օսմանյան կայսրության գոյության վերջին տարիներին այնտեղ քրիստոնյա բնակչության նկատմամբ [[էթնիկ զտումներ]] սկսվեցին, որոնցում հատկապես տուժեցին հայերը։ Սպանությունների առաջին զանգվածային ալիքը [[1894]] - [[1896 թթ.]] Համիդյան կոտորածներն էին, իսկ վերջինը՝եզրափակիչը՝ [[1915]] - [[1923 թթ.]] իրագործված հայերի, ասորիների և հույների ցեղասպանությունն էր։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի ընթացքումը օսմանյան թուրքերըիշխանությունների հայերինհամար մեղադրեցինհնարավորություններ Ռուսականստեղծեց կայսրության«լուծելու» հետՀայկական դաշնակցությանհարցը՝ մեջՕսմանյան ևկայսրության դա որպես պատրվակ օգտագործեցին ողջամբողջ հայ բնակչությանը երկրի ներսում թշնամիբնակչությունը հայտարարելուբնաջնջելու համար։միջոցով: 1915 - 1923 թթ. իրադարձությունները պատմաբանների ճնշող մեծամասնության կողմից գնահատվում է որպես պետության կողմից կազմակերպված մասսայականզանգվածային սպանություն՝ [[ցեղասպանություն]]<ref>[http://www.genocidescholars.org/resolutionsstatements.html International Association of Genocide Scholars]</ref>։ Թուրքական իշխանությունները ժխտում են ցեղասպանության իրողությունը։

Զոհերի ճշգրիտ քանակըթիվը դժվար է հաշվել։ Բազմաթիվ աղբյուրներից հայտնի է, որ միայն ճամբարներումՄիջագետքում հայերի համար կազմակերպված համակենտրոնացման կայաններում զոհվել ենէ կես միլիոնից ավելիավել մարդ,մարդ՝ չհաշված այլ եղանակներով սպանված հայերին։ Զոհվածների ընդհանուր թիվը գնահատվում է մեկ ու կես միլիոն մարդ։ Հարյուր հազարավոր հայեր ստիպվածանխուսափելի էինմահվանից հետապնդումիցփրկվելու փախչելհամար ևդարձան բնակվելուփախստականներ՝ համարապաստան նորգտնելով երկիրԱրևելյան Հայաստանում և գտնել։Կովկասում։ <br />