«Տաշիր-Ձորագետի թագավորություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Քրիստոնյաների բանակը հակառակորդի կենտրոնին հասցրած ծանր հեծելազորի և նրան կրկնած ծանր հետևակի ճակատային, ինչպես նաև թեթև հետևակի թևային համակցված հուժկու հարվածներով ջախջախեց հակառակորդի բանակին ու մատնեց փախուստի:|Գուգարաց պաշտպանական ճակատամարտի նկարագրությունը}}Վերջինս իր նախկինների պես փորձում էր գերակայության հասնել տարածաշրջանի քրիստոնեական տերությունների նկատմամբ՝ դառնալով գերիշխան։ Վերահաս վտանգը կանխելու նպատակով էական քայլեր է ձեռնարկում արշավանքի առաջին թիրախակետը համարվող Լոռու թագավորության գահակալ [[Դավիթ Անհողին|Դավիթ Անհողինը]], որը [[Հովհաննես-Սմբատ|Հովհաննես-Սմբատ Բագրատունուց]] պահանջում է [[Բագրատունյաց Հայաստան#%D4%B2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF|Անիի ոստանիկ զորքերի]] օժանդակությունը մարտադաշտում։ Հակառակ պարագայում Դավիթ Անհողինը սպառնում է անձնատուր լինել՝ Հայաստանի հյուսիսային սահմանը հանձնելով քոչվոր զավթիչներին (այդ պարագայում անմիջական սպառնալիք էր ստեղծվում նաև [[Անիի թագավորություն|Անիի թագավորության]] համար): Տեսնելով որկրամոլ արքայի անտարբերությունն այդ կապակցությամբ՝ Դավիթ Կյուրիկյանը ընդհուպ մինչև սպառնում է Շադդադյաններին զինակցել և պաշարել [[Շիրակ (գավառ)|Շիրակը]]։ Հովհաննես-Սմբատը համոզվելով, որ այլևս կորցնելիք չունեցող Դավիթ Անհողինը վճռականորեն է նախատրամադրված, սահմանապահ Տաշիր-Ձորագետին ոչ միայն օգնական զորք է տրամադրում, այլև նաև ստիպում է նույնն անելու նաև [[Սյունիքի թագավորություն|Սյունիքի թագավոր]] [[Սմբատ Ա Սյունի|Սմբատ Ա Սյունուն]], որի տիրապետության տակ գտնվող [[Ծղուկ]] և [[Բաղք]] գավառներին ևս սպառնում էր Աբուլ-Ասվարի ավերածությունների վտանգը: Ճկուն [[Դիվանագիտություն|դիվանագիտական միջոցառումների]] արդյունքում [[Լոռու թագավորություն|Լոռու թագավորության]] թիկունքում կռվելու պատրաստակամություն է հայտնում նաև աբխազաց Բագրատ Դ արքան։ Իսլամադավան թշնամու դեմ պայքարին կրոնական ու համաժողովրդական բնույթ հաղորդելու նպատակով` Դավիթ արքան դիպումդիմում է [[Հովսեփ (Աղվանից կաթողիկոս)|Աղվանից Հովսեփ կաթողիկոսին]], որի գործուն ջանքերով պայքարին է միանում [[Աղվանք|Հայոց Աղվանքից]] [[Աղվանքի կաթողիկոսություն|ամբողջ հոգևոր դասը]] և աշխարհազորի վերածված բազմահազարանոց ժողովուրդ: Զորաշարժին հաջորդած ճակատամարտում քանակապես գերակշռող Հերի, [[Ռավվադյաններ|Ռավվադյանների]] և [[Շադդադյաններ|Շադդադյանների]] բանակը խայտառակծանր պարտություն է կրում, իսկ քրիստոնյաների զորքերը ազատագրում է զավթված հողերը և մեծ ռազմավարով վերադառնում հայրենիք։