«Մուշի ճակատամարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
{{խմբագրում եմ|[[User:Gevorg Ghazaryan|Գևորգ]]<sup>[[User talk:Gevorg Ghazaryan|💬]]</sup>|2019-12-26 17:29:37}}
{{Տեղեկաքարտ Ճակատամարտ
|Ճակատամարտի անվանում = Մուշի ճակատամարտ
Տող 40 ⟶ 39՝
{{քաղվածք|Փութապես, առանց հապաղելու յուրաքանչյուրն այնտեղ հասավ իր զորքով` իշխան Աշոտը և իր եղբայրներ Գուրգենն ու Գրիգորն իրենց զորագնդերով, Արծրունյաց տոհմից նաև Վահանը, Վասակը, Մուշեղը, Ապուպելջը, Գուրգենը, Վասակը, Ապուջափրը, Մուշեղը, Ապումայան, Վասակը, Վահանը, Համազասպը, Գրիգորի որդի Վասակը, Ապումգդեմը, Մեհրուժանը, Գրիգորը: Բոլոր այս 16 այրերը իրենց զորքով Արծրունյաց տոհմից էին: Իսկ Բագրատունյաց տոհմից` Թոռնիկի որդին իր զորքով, Ամատունյաց տոհմից` Շապուհն իր ութ ազգականներով ու իրենց զորքով, Գնունյաց տոհմից` Հազրի որդի Գրիգորն իր վեց ազգականներով և իրենց զորքով, Ընտրունյաց տոհմից` Արտա- վազդը` 7 ազգականներով ու իրենց զորքով, նաև Վասպուրականի իշխանի նախարարներից ուրիշներ` Սմբատ Ապահունին, Գրիգոր Քաջբբերունին, Վահան Հավնունին, Դավիթ սեպուհը, Գազրիկ(յան) Ապուհարազը, Թոդորոս Վարազխը, Խոսրով Վահևունին, Խոսրով Ակեացին, Վարդան Գաբայեղենը, Սմբատ Մարացյանը, ինչ-որ Սահակ Սեպուհ, Պատրիկ Անձևացին, Գևորգ Հարմացին, Դավիթ զորապետը և շատերն ազատ տներից: Յուրաքանչյուրն իր զորքով շարժվեց այստեղ։|Թովմա Արծրունի, Պատմություն Արծրունյաց տան, դպր. Բ, գլ. Զ}}
 
Հայոց իշխան Բագարատը, տեղեկալով, որ նախարարների մեծ մասը մի քանի օրերի ընթացքում զորամասերով միանալու են ապստամբությանը, սկսում է նախապատրաստական աշխատանքները։ Այս ընթացքում արաբական բանակը կարողանում է մոտենալ և բանակ դնել Մուշի[[Մուշ]]ի մոտակայքում, որի պատճառով հայերին օգնության եկող զորամասերի հաղորդակցության ուղիները հայտնվում էին վտանգի տակ։ Ստեղծված դրության մեջ Բագարատ Բագրատունին որոշում է արաբների վրա գրոհել, երբ Վասպուրականից եկող ուժերն արդեն մարտադաշտին բավականին մոտ կլինեն։
 
Բագարատը մարտը սկսում է այրուձիու զորամասերը գրոհով, սակայն արաբ զորավարը կարողանում է զորամասերը դասավորել մարտակարգով։ Մարտի դաշտում, օգտագործելով քանակական գերազանցությունը, արաբները կարողանում են կասեցնել հայկական զորամասերի գրոհը, որից հետո Մուսան իր ամբողջ պահեստազորը տանում է հակագրոհի։
Տող 52 ⟶ 51՝
Թշնամիների կողմից չգտնվեց մեկը, որ ի զորու լիներ ընդդիմակայել նրանց։|Թովմա Արծրունի, Պատմություն Արծրունյաց տան, դպր. Բ, գլ. Զ}}
 
[[Աշոտ Ա Արծրունի|Աշոտ Արծրունին]] իր զորամասերի գրոհի միջոցով կարողանում է պարության մատնել արաբական բանակի աջ թևին։ Կենտրոնական հատվածը գտնվում էր [[Բագարատ Բագրատունի|Բագարատ Բագրատունու]] հրամանատարության ներքո, որի պատճառով Աշոտ իշխանն օգնության է շտապում հայոց աջ թևին։ Կարճատև դիմադրությունից հետո արաբական զորամասերը նահանջում են դեպի մարտադաշտի եզրի անտառը, որտեղ մարտակարգը չի հաջողվում վերականգնել։ Արաբների նահանջը շարունակվում է մինչև [[Բաղեշ]]։
 
Մուշի մոտակայքում տարածք հաղթանակից հետո Բագարատի զորամասերը պատրաստվում են պաշարում են և պատրաստվում Բաղեշի գրոհին, երբ պաշարումը դադարեցնելու խնդրանքով Բագարատին է դիմում նրա քույրը։
 
{{քաղվածք|(Հայ) իշխանները հետապնդեցին նրանց, ովքեր փախել ընկել էին (Բաղեշի) ամրոցը: Ապա պաշարեցին քաղաքը ու ամրոցը, մինչև որ այնտեղից դուրս եկավ հետիոտն ու հեծեծող մի տիկին և (խնդրեց) բավականանալ կատարած քաջությամբ, որով աստված օժտել էր Աշոտին: Համոզեց ու պաշարումից ազատ արձակեցին նրանց, որովհետև Բագարատի քույրն էր:
 
Հայոց զորքը հաջողությամբ ավարտեց պատերազմը և վերադարձավ մեծ հաղթությամբ։|Թովմա Արծրունի, Պատմություն Արծրունյաց տան, դպր. Բ, գլ. Զ}}
 
== Հետագա դեպքեր ==