«Վարդանակերտի ճակատամարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 2.
{{Տեղեկաքարտ Ճակատամարտ
|Ճակատամարտի անվանում = Վարդանակերտի ճակատամարտ
|Հակամարտություն = Հայ-արաբական պատերազմներ
|Պատկեր =
|Վերնագիր =
|Թվական = [[702]]
|Վայր =[[Այրարատ]] նահանգ, [[Մասյացոտն]] գավառ, [[Արաքս]] գետի ափին, [[Արարատ]] լեռան հյուսիսային ստորոտին{{Տեղորոշման քարտեզ
| Մեծ Հայք
Տող 17.
| float=center
| caption=Վարդանակերտի ճակատամարտի տեղադրությունը}}
|Արդյունք = Հայկական բանակի
|Հակառակորդ1 = [[Արաբական խալիֆայություն]]
|Հակառակորդ2 =
|Հրամանատար1 =
|Հրամանատար2 = [[Սմբատ Զ Բագրատունի]]<br />Աշոտ Բագրատունի<br />[[Սմբատ Արծրունի]]<br />[[Վարդ Ռշտունի]]
|Ուժեր1 = 8.000, այդ թվում՝ 5․000 հեծյալ
Տող 29.
'''Վարդանակերտի ճակատամարտ''', արաբական զորքի կրած ամենածանր պարտություններից մեկն է։ Հայերը, ցանկանալով ապստամբություն բարձրացնել, դիմում են [[Բյուզանդիա]]յի օգնությանը։ Սակայն ճանապարհին նրանց հետաապնդում էր արաբական պատժիչ զորքը։ 702 թվականին, Վարդանակերտ ավանում, հայերը բանակ դրեցին։ Ցուրտ ձմռան գիշեր էր, երբ հայերը հարձակվեցին արաբական զորքի վրա, որը ցրտից կորցրել էր իր մարտունակությունը։ Սարսափահար արաբական զորքը ցանկացավ սառցակալած [[Արաքս]] գետի վրայով փախուստի դիմել, բայց սառույցը կոտրվեց՝ խեղդելով արաբական զորքին, ինչն էլ ավելի կատարյա դարձրեց կոտորածի տեսարանը։ Միայն 300 հոգի փրկվեցին՝ Սյունյաց Շուշանիկ իշխանուհու բարեհոգության շնորհիվ։
== Նախապատմություն ==
Թեոդորոս Ռշտունուն հաջորդել են [[Համազասպ Դ Մամիկոնյան|Համազասպ]] և [[Գրիգոր Ա Մամիկոնյան|Գրիգոր Մամիկոնյանները]], որոնց կառավարման տարիներին Հայաստանն ապրել է ինքնավար և խաղաղ ստեղծագործական կյանքով։ Հայոց իշխան [[Աշոտ Բ Բագրատունի|Աշոտ Բագրատունին]] (իշխել է [[685]]-[[689]]) զոհվել է արաբ-բյուզանդական նվաճողների դեմ մարտում։ Նրան հաջորդել են նախ [[Ներսեհ Կամսարական]]ը ([[689]]-[[693]]), ապա՝ [[Սմբատ Զ Բագրատունի|Սմբատ Բյուրատյան Բագրատունին]] ([[693]]-[[726]])։ [[695]] թվականին ներխուժելով Հայաստան՝ արաբական զորքերը Սմբատ Բագրատունուն հարկադրել են ճանաչել խալիֆայության գերիշխանությունը։ [[701]] թվականին արաբները վերջնականապես նվաճել են [[Հայաստան]]ը, [[Վիրք]]ը և [[Աղվանք]]ը՝ դրանցից կազմելով Արմինիա վարչամիավորը՝ արաբ ոստիկանի գլխավորությամբ։ Սա վարել է հայ նախարարներին պետական և քաղաքական կյանքից արտամղելու բռնի քաղաքականություն։ Հայ ազնվականները, չհամակերպվելով, համառ պայքարել են Հայաստանի ինքնիշխանության և իրենց ավանդական իրավունքների վերականգնման համար։
[[Կատեգորիա:Ճակատամարտեր Հայաստանում]]
| |||