«Տիգրան Մեծ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հռոմի տիրապետությունն Արևելյան Միջերկրյայքում կանխելու նպատակով Տիգրան Մեծը սերտ կապեր է հաստատել [[Ասորիք]]ի (Սիրիա) հելլենիստական քաղաքների վերնախավի հետ, որը [[մ.թ.ա. 83]]թ.-ին [[Սելևկյաններ]]ի արքայական գահը հանձնել է նրան: Արքայի մտերիմներից Բագարատը դառնում է [[Անտիոք]]ի կառավարիչ:<ref>The House Of Seleucus V2 by Edwyn Robert Bevan.</ref>

Միաժամանակ հայկական զորքերը տիրում են [[Կոմմագենե]]ին և Դաշտային [[Կիլիկիա]]յին՝ փաստորեն վերջ տալով Սելևկյան տերությանը (թեև հարավային Ասորիքի մի քանի քաղաքներոմ դեռ իշխում էր սելևկյանների մանկահասակ արքա [[Սելևկոս Է Փիլոմետոր]]ը): Հելլենիստական քաղաքներն ու դրանց բնակչությունը դարձել էր Տիգրան Մեծի անմիջական քաղաքական հենարանն Անտիոքում: Մ.թ.ա. 80-70-ական թթ.-ին Տիգրանը վարել է [[Պարթևաստան]]ի հետագա թուլացման և Արևելյան Միջերկրյայքում [[Հռոմ]]ի ազդեցության վերացման ակտիվ քաղաքականություն, հակապարթևական դաշինքներ կնքել [[Պարսից ծոց]]ի [[Խարակենե]] արաբական պետության և [[Միջին Ասիա]]յի քոչվորների՝ [[սակարաուկներ]]ի հետ, խրախուսել [[Միջերկրական ծով]]ում ծովահենական շարժումը Հռոմի դեմ ([[մ.թ.ա. 81]]թ.), գրավել վերջինիս դաշնակից [[Կապադովկիա]]ն ([[մ.թ.ա. 78]]թ.):

 

=== Տիգրան Մեծի տերությունն իր հզորության գագաթնակետին ===