«Փարավոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Եգիպտական միապետություններն իրենց գոյությունն սկսել են մ.թ.ա. IV հազարամյակի երկրորդ կեսից։ Եգիպտացիները թագավորին նայում էին որպես իրենց երկրի հանդեպ աստվածների բարեհաճության երաշխիք։ ՄինչեւՄինչև IV դինաստիան միապետի անունը կապվում էր [[Հորոս]] աստծո, իսկ դրանից հետո՝ արևի [[Ռա]] աստծո հետ և թագավորող անձը համարվում էր նրա որդին։ Մեկը մյուսի ետևից կառուցվեցին [[Գիզայի բուրգեր|Մեծ բուրգերըբուրգեր]]ը, որոնք ցուցադրում էին այն ժամանակների կառավարողների բացառիկ հզորությունն ու մեծությունը։ <br />

[[Եգիպտոսի նոր թագավորություն|Հնագույն թագավորության]] անկման, մ.թ.ա. XXIII-XXII դարերի կլիմայական ճգնաժամի և Եգիպտոսը I Անցումային ժամանակաշրջանի մեջ մտնելու հետ միասին թուլացան եգիպտական թագավորների հզորությունն ու հեղինակությունը, աճեց ազնվականության և պետական պաշտոնյաների ազդեցությունն ու հարստությունը։ Միջին թագավորության ժամանակաշրջանն այպես էլ թագավորներին ամբողջությամբ չվերադարձրեց կորցրածը։ Միջին թագավորության տրոհումից հետո երկրի մեծ մասը գրավելով իր տիրապետությունն սկսեց [[Հիքսոսներ|Հիքսոսների դինաստիա]]ն։<br />

Հիքսոսներին վտարելուց հետո [[Եգիպտոսի նոր թագավորություն|Նոր թագավորության]] սկզբում Եգիպտոսը հայտնվեց նոր քաղաքական իրավիճակում՝ նա այլևս գերակայող չէր հանդիսանում տարածաշրջանում, որտեղ հայտնվեցին այնպիսի հզոր հակառակորդներ, ինչպիսիք էին [[ՄիթանիՄիտաննի]], իսկ ավելի ուշ՝ հաթերի[[Նախախեթեր|հաթեր]]ի թագավորությունները։ Որպես հետևանք, փարավոնների հեղինակությունն սկսեց հենվել առավելապես նրանց ռազմական հաջողությունների վրա։ Այդպիսիք չունեցողները, ինչպես կինարմատկին Հաթշեփսութը և [[Ամենհոթեփ]] III]] խաղաղարար թագավորը, ստիպված էին իրենց հպատակներին ջանադրաբար համոզել, որ իրենք ունեն աստվածային ծագում։ Չնայած դրան, թագավորից ունեցած հանրության բարոյա-գաղափարական կախումն արդեն այն չէր և Հին թագավորությունում եղածի հետ չէր կարող համեմատվել։ Մ.թ.ա. II հազարամյակի վերջում եգիպտական հանրության ապակենտրոնացումը, տաճարների և նոմարխների ազդեցության աճը նպաստեցին, որ Նոր թագավորությունը քայքայվի։<br />

Այդ ժամանակից ի վեր փարավոնները տարածաշրջանում չունեին էական ազդեցություն։ Միայն նրանցից մի քանիսին, օրինակ՝ Փսամեթիխ I-ին հաջողվեց միավորել Եգիպտոսն ու միջամտել հարևան երկրների գործերին։ Բնակչությունն ու առանձին տնտեսություններն ավելի մեծ կախում էին ստանում թագավորից։ Փարավոնների դերը որպես ժողովրդի և աստվածների միջնորդ արդեն վերացել էր։ <br />

Մ.թ.ա. 525-485 թթ.թվականներին պաշտոնապես Եգիպտոսի փարավոններ են համարվել պարսից թագավորներ [[Աքեմենյաններ]]ը, մ.թ.ա. 332-323 թթ.՝թվականներին՝ [[Ալեքսանդր Մակեդոնացի|Աղեքսանդր Մակեդոնացի]]ն, իսկ վերջինիս մահից հետո՝ [[Պտղոմեոսներ]]ը։ը: