«Ֆեդերալիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆեդերալիստները դաշնային կազմակերպության կամ իրենց պետության կամ ընդհանրապես բոլոր պետությունների կողմնակիցներն են: XIX դարի առաջին կեսին դեմոկրատների և արմատականների շրջանում , լայնորեն տարածվում էր հավատը, որ կգա այնպիսի ժամանակ, «երբ ժողովուրդները, մոռանալով վեճերը, կմիավորվեն մեկ ընտանիքի մեջ». այդպիսին, ըստ Պուշկինի, Միցկևիչի համոզմունքն էր: Այդպես էին մտածում նաև շատ ուրիշներ. այդ գաղափարի համոզված կողմնակիցը Մաձինին էր։ Սակայն այս ընդհանուր տեսքով այդ համոզմունքը չի ծառայել իր հողի վրա ինչ-որ կազմակերպված խմբի ստեղծմանը, միայն որոշակի պետությունների նկատմամբ կիրառության մեջ ֆեդերալիզմը բազմիցս հանդիսացել է ուժեղ կուսակցությունների միավորող սկիզբ<ref>{{ВТ-ЭСБЕ|Федерализм}}</ref>։

 

 

Եվրոպայում «ֆեդերալիստները» («ֆեդերալներ») երբեմն կոչվում են նրանք, ովքեր պաշտպանում են ընդհանուր դաշնային կառավարություն, բաշխված իշխանություններին՝ տարածաշրջանային, ազգային և վերազգային մակարդակներում: Եվրոպական ֆեդերալիզմը ծագել է հետպատերազմյան Եվրոպայում, և այդ ուղղությամբ ամենակարևոր նախաձեռնություններից մեկը եղել է 1946 թվականին Ցյուրիխում Ուինսթոն Չերչիլի ելույթը<ref>[http://www.churchill-society-london.org.uk/astonish.html Winston Churchill’s speech in Zurich in 1946]</ref>։