«Ուոլթ Դիսնեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 51.
=== Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմը և դրանից հետո։ 1941-1950 ===
[[Պատկեր:Disney_drawing_goofy.jpg|ձախից|մինի|Դիսնեյը մի խումբ աղջիկների համար [[Գուֆի]]ին նկարելիս, [[1941]] թվական]]
Շուտով [[1941]] թվականի հոկտեմբերին Դամբոյի թողարկումից հետո, Միացյալ Նահանգները սկսեց մասնակցել 2-րդ համաշխարհային պատերազմին։ Դիսնեյն ընկերության մեջ ստեղծեց Ուոլթ Դիսնեյի ուսուցողական ֆիլմերի մասը, որպեսզի արտադրեր հայրենասիրական և ուսուցողական ֆիլմեր, ինչպիսիք են ''Կարմիրի կնքման չորս մեթոդները'' և ''Ինքնաթիռի արտադրության մեթոդները'' {{sfnm|1a1=Thomas|1y=1994|1pp=184–85|2a1=Gabler|2y=2006|2pp=382–83}}: Դիսնեյը հանդիպեց նաև [[Հենրի Մորգենթաու ԿրթսերինԿրտսերին]], Ամերիկայի [[ֆինանսների քարտուղարին]] և համաձայնվեց արտադրել [[Դոնալդ բադ]] կարճ մուլտֆիլմերը, որպեսզի աջակցեր [[պատերազմական պարտատոմսերի]] ձեռքբերմանը{{sfn|Gabler|2006|pp=384–85}}։ Դիսնեյը թողարկեց նաև մի քանի քարոզչական արտադրանքներ, ինչպիսիք են կարճամետրաժներն, օրինակ ''[[Ֆյուրերի դեմքը]]'' (որն Օսկար է ստացել) և [[1943]] թվականի արտադրության ''[[Հաղթանակ օդային ուժերի միջով]]'' մուլտֆիլմը{{sfn|Finch|1999|p=77}}։
 
Հայրենասիրական ֆիլմերի բերած եկամուտը բավական էր միայն ծախսերը փակելու համար, իսկ [[Բեմբի]] մուլտֆիլմը, որն արտադրության մեջ էր [[1937]] թվականից, [[1942]] թվականի ապրիլին հաջողությամբ չներկայացվեց և կորցրեց 200.000 դոլար{{sfn|Gabler|2006|p=399}}: Երբ ''[[Պինոկիո (հեռուստասերիալ)|Պինոկիոն]]'' և ''[[Ֆանտազիա (մուլտֆիլմ, 1940)|Ֆանտազիան]]'' ցածր եկամուտ էին բերում ընկերությանը, [[1944]] թվականին վերջինս [[Ամերիկայի Բանկ]]ից վերցված 4 միլիոն դոլարի պարտք ուներ<ref name="WDFM: Fiscal Crisis" />{{efn|$4&nbsp;million in 1944 equates to ${{formatnum:{{Inflation|US|4000000|1944}}}} in {{CURRENTYEAR}}, according to calculations based on the [[United States Consumer Price Index|Consumer Price Index]] measure of inflation.{{inflation-fn|US}}}}։ [[Ամերիկայի Բանկ]]ի գործադիրների հետ հանդիպումներից մեկի ընթացքում, որի ժամանակ նախատեսվում էր քննարկել ընկերության ապագան, բանկի նախագահ և հիմնադիր [[Ամադեո Գիաննինին]],դիմելով գործադիրներին, ասաց․ «Ես մեծ ուշադրությամբ դիտում էի Դիսնեյի մուլտֆիլմերը, քանի որ գիտեյի, որ մեր կողմից նրանց գումար տալը մեծ ֆինանսական ռիսկ էր... Նրանք լավն են այս տարի, նրանք լավը կլինեն մյուս տարի և լավը կմնան դրա հաջորդ տարին... Դուք պետք է հանգստանաք և ժամանակ տաք նրանց իրենց արտադրանքը վաճառելու համար»{{sfn|Thomas|1994|pp=186–87}}: Դիսնեյի կարճամետրաժ ֆիլմերի արտադրությունը նվազեց [[1940]] թվականի վերջերին, որը համընկավ [[Ուորներ Բրադերզ մուլտֆիլմեր|Ուորներ Բրադերզի]] և [[Մետրո-Գոլդուին-Մայեր]]ի կողմից անիմացիոն շուկայում աճող մրցակցության հետ։ Ռոյ Դիսնեյը, ֆինանսական խնդիրների պատճառով, սկսեց առաջարկել ավելի շատ միախմբված անիմացիոն և կենդանի շարժմամբ արտադրանքներ{{sfn|Langer|2000}}{{efn|These included ''[[Make Mine Music]]'' (1946), ''[[Song of the South]]'' (1946), ''[[Melody Time]]'' (1948) and ''[[So Dear to My Heart]]'' (1949).{{sfn|Langer|2000}}}}։ [[1948]] թվականին Դիսնեյը նախաձեռնեց բնության թեմայով, տարածված կենդանի շարժմամբ ֆիլմերից կազմված մի ֆիլմաշար, որի մեջ էին մտնում ''[[Իրական կյանքի արկածները]]'' և ''[[Փոկերի կղզին]]'' վերջինս ստացավ Օսկար [[Կենդանի շարժմամբ լավագույն կարճամետրաժ ֆիլմ]] անվանակարգում{{sfn|Gabler|2006|pp=445–46}}։