«Հոտառություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 11.
Պրիմատների մոտ հոտառությունը միշտ երրորդային զգացությն է եղել տեսողությունից և լսողությունից և անգամ համից հետո։ Սկայն լիմուրանների և լայնաքիթ կապիկների մոտ այն օգտագործվում է առաձնյակների միջն հաղորդակցության համար։
Հոտառությունը ավելի թույլ է զարգացած մարդանման կապիկների մոտ ։Այնուամենայնիվ մարդը տարբերվում է նրանից։ Հոտառական ընկալիչների գեների մասնակցման փոխակերպումը պսեդոգեների տեղի է ունեցել մոտավորապես վեց միլիոն տարի առաջ, երբ բաժանվեցին մարդկանց նախնիների գծերը (հոմինինները) և շիմպանզեի և մարդու գծերում արտահայտվում է երկու ոտքի վրա քայլելու հակումը։
Հոտառության հետազոտությունը
Մարդու հոտառության քանակական բնութագրերը ուսումնասիրող գիտությունը կոչվում է ալֆակտոմետրիա։ Հոտերի ընկալումը անմիչականորեն չափել հնարավոր չէ։ Դրա փոխարեն օգտագործում են ուղղակի մեթոդներ, այնպիսիք ինչպիսիք են ինտենսիվության գնահատումը (որքան՞ ուժեղ է զգում հոտը), ընկալման շեմի որոշում (ինչ՞ ուժի դեպքում է հոտը սկսում ընկարել), և համեմատությունը այլ հոտորի հետ (ինչի՞ նման է տվյալ հոտը)։ Սովորաբար ընկալվում է ուղիղ կապ ընկալման շեմի և զգայության միչև։ Գոյություն ունի հոտառական վերլուծիչի գործառույթի խաղտման բավականին դեպքեր, ինչպես նաև անհատական հոտերի նկատմամբ նվազում, որը հաճախ տանում է նվազագույնի (հոտառության կորուստ)։-->
{{ՀՍՀ|հատոր=6|էջ=584}}
| |||