«Հոտառություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 5.
Ողնաշարավորների մոտ հոտառական օրգանը հանդիսանում է հոտառական էպիթելը, որը տեղակայված է քթի խոռոչում, քթային վերին ռունգում:
Այն նյութերը, որոնք գոլորշիացման փուլից են անցել մասնագիտացված ընկալիչների հոտառության էպիթելի բջիջների մակերեսին, առաջացնում են նրանց մոտ գրգռվածություն: Նյարդային ազդակները հոտառության նյարդերով հասնում են հոտառական ընկալիչներին, իսկ այնուհետև ենթակեղևային կենտրոններ և վերջապես գլխուղեղի հոտառության կենտրոն՝ (քունքային բիլթ) և այնտեղ վեր են լուծվում: Հոտառության էպիթելը, նյարդերը և գլխուղեղի հոտառության կենտրոնները ձևավորում են հոտառական վերլուծիչը:
Հոտառության առաջացում շատ կարևոր նշանակություն ունեցավ կաթնասունների էվոլուցիայում։ Կաթնասունների հոտառություն։
Պրիմատների մոտ հոտառությունը միշտ երրորդային զգացությն է եղել տեսողությունից և լսողությունից և անգամ համից հետո։ Սկայն լիմուրանների և լայնաքիթ կապիկների մոտ այն օգտագործվում է առաձնյակների միջն հաղորդակցության համար։
Հոտառությունը ավելի թույլ է զարգացած մարդանման կապիկների մոտ ։Այնուամենայնիվ մարդը տարբերվում է նրանից։ Հոտառական ընկալիչների գեների մասնակցման փոխակերպումը պսեդոգեների տեղի է ունեցել մոտավորապես վեց միլիոն տարի առաջ, երբ բաժանվեցին մարդկանց նախնիների գծերը (հոմինինները) և շիմպանզեի և մարդու գծերում արտահայտվում է երկու ոտքի վրա քայլելու հակումը։-->
{{ՀՍՀ|հատոր=6|էջ=584}}
| |||