«Հայերը Չինաստանում»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
Ըստ պատմական աղբյուրների հայերը [[Չինաստան]]ում առաջին անգամ հիշատակվում են [[2-րդ դար]]ում: Դրանք եղել են մետաքս և այլ ապրանքներ արտահանող վաճառականներ: Հայկական փոքր գաղութներ հիմնվել են մոնղոլական արշավանքներից հետո ([[13-րդ դար]]), երբ Հայաստանից գերեվարված հայերի մի մասը բնակեցվել է Չինաստանի հյուսիսում: Այնուհետև հայերը թափանցել են Չինաստանի խորքը և բնակվել ծովային շրջաններում: Չինաստանի Կանտոն ([[Գուանչժոու]] ) քաղաքում մինչև [[1307]] թվականը կառուցվել է եկեղեցի` հարակից շինություններով: [[17-րդ դար]]ում Կանտոնում բնակվում էր 30 հայ ընտանիք: [[18-րդ դար]]ում ոչ մեծ առևտրավաններ են եղել [[Շանհայ]]ում: [[19-րդ դար]]ում հայերի հոսք եղավ [[Հնդկաստան]]ից ու հարևան երկրներից: Նրանք բնակվեցին [[Մուկդեն]]ում, [[Խարբին]]ում, [[Չանչուն]]ում, [[Շանհայ]]ում: Չինաստանի հարավում բնակվում էին գլխավորապես նորջուղաեցիներ, արևելքում` ղարաբաղցիներ ու զանգեզուրցիներ: Ամենահայաշատ քաղաքը Խարբինն էր: Խարբինի համայնքը ուներ եկեղեցի, ներքին սահմանադրություն: Այստեղ [[1930]]-ին հիմնվեց
|