25 751
edits
No edit summary |
|||
Սովորույթը լայն տարածում ուներ միջնադարյան [[Եվրոպա]]յում։
Այսպես, արյան վրեժը լավ հայտնի էր [[Հին Ռուսիա]]յում։ Դրա մասին հիշատակվում է Ռուսական Օրենսգրքում (XI֊XII դար), որտեղ, մասնավորապես, նշվում էր, թե ով իրավունք ունի վրեժխնդիր լինել ազգականի սպանության համար։ Սպանության առկայության դեպքում վրեժ են լուծել եղբայրը եղբոր, որդին՝ հոր, հայրը՝ որդու, եղբորորդին՝ հորեղբոր համար։ Մյուս դեպքերում, ինչպես նաև այն դեպքում, երբ վրիժառուն չի գտնվել, մարդասպանը պարտավորվել է վճարել վիրա՝ [[տուգանք]] իշխանի օգտին<ref>[http://lib.pushkinskijdom.ru/Default.aspx?tabid=4946 Русская Правда (Краткая редакция)] / Подготовка текста, перевод и комментарии [[Свердлов, Михаил Борисович|М. Б. Свердлова]] // Библиотека литературы Древней Руси. [Электронное издание] / [[Пушкинский Дом|Институт русской литературы (Пушкинский Дом)]] [[РАН]]. Т. 4: XII век.</ref>։
Արյան վրեժը տարածված էր նաև միջնադարյան [[Իտալիա]]յում, սկանդինավյան երկրներում, գերմանական ժողովուրդների շրջանում և այդ մշակույթների ներկայացուցիչներով բնակեցված երկրներում։ Որոշ երկրներում ([[Կորսիկա]], [[Ալբանիա]], [[Սերբիա]], [[Սարդինիա]], [[Ճապոնիա]]) արյան վրեժը պահպանվել է ընդհուպ մինչև
Այսօր արյան վրեժի սկզբունքը կիրառվում է [[Մերձավոր Արևելք]]ի երկրներում, որոշ կովկասյան ժողովուրդների մոտ, [[Ալբանիա]]յում, ինչպես
== Արյան վրեժը գրականությունում ==
|
edits