«Վլադիմիր Լենին»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 122.
Ժամանակավոր կառավարությունը նախագծել էր Սահմանադրական ժողով, որը պետք է անցկացվեր 1917 թվականի նոյեմբերին, Ժողկոմխորհը որոշել էր, որ այն այնուամենայնիվ կկայանա նշված ժամկետներում{{sfnm|1a1=Shub|1y=1966|1p=314|2a1=Service|2y=2000|2p=317}}: Սակայն Սահմանադրական ընտրությունների ժամանակ բոլշևիկները ստանում են ձայների քառորդ մասը՝ պարտվելով էսէռներին{{sfnm|1a1=Shub|1y=1966|1p=315|2a1=Pipes|2y=1990|2pp=540–541|3a1=Rice|3y=1990|3p=164|4a1=Volkogonov|4y=1994|4p=173|5a1=Service|5y=2000|5p=331|6a1=Read|6y=2005|6p=192}}: Լենինը վիճարկում է ընտրությունների արդյունքները, հայտարարելով, որ դրանք ամբողջապես չեն արտահայտում ժողովրդի կամքը, և որ ընտրողները բավարար ժամանակ չեն ունեցել բոլշևիկների քաղաքական ծրագրին ծանոթանալու համար, բացի դա նրանք նշում էին,որ թեկնածուների ցուցակը հրապարակվել է մինչև այն բանը, երբ ձախ սոցիալիստական հեղափոխականները(մենշևիկները) կհեռանային [[սոցիալիստական հեղափոխություն]]ից{{sfnm|1a1=Volkogonov|1y=1994|1p=176|2a1=Service|2y=2000|2pp=331–332|3a1=White|3y=2001|3p=156|4a1=Read|4y=2005|4p=192}}: Այնուամենայնիվ Ռուսաստանի Սահմանադրական ժողովի նոր ընտրությունները որոշվեցին իրականացնել 1918 թվականին Պետրոգրադում{{sfn|Rice|1990|p=164}}: Ժողկոմխորհը հայտարարեց, որ դա հակահեղափոխական է, քանի որ և այդ քայլը նպատակ ունի խլելու իշխանությունը խորհուրդների ձեռքից, բայց էսէռները,մենշևիկները չընդունեցին այս փաստարկները{{sfn|Pipes|1990|pp=546–547}}: Բոլշևիկները ներկայանում են ժողովին այն հարցադրմամաբ, որ պետք է օրինական իշխանությունները հաստատվեն, բայց երբ ժողովը մերժում է նրանց այս հայտարարությունը, Ժողկոմխորհը սա հռչակում է հեղափոխության դեմ ուղղված քայլ և ցրում է Սահմանադրական ժողովը{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=552–553|2a1=Rice|2y=1990|2p=165|3a1=Volkogonov|3y=1994|3pp=176–177|4a1=Service|4y=2000|4pp=332, 336–337|5a1=Read|5y=2005|5p=192}}:
Լենինը մերժում էր բոլոր՝ նույնիսկ բոլշևիկների կողմից ներկայացվող առաջարկները՝ այլ սոցիալիստական կուսակցությունների հետ կոալիցիոն կառավարություն ստեղծելու վերաբերյալ{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1p=158|2a1=Shub|2y=1966|2pp=301–302|3a1=Rigby|3y=1979|3p=26|4a1=Leggett|4y=1981|4p=5|5a1=Pipes|5y=1990|5pp=508, 519|6a1=Service|6y=2000|6pp=318–319|7a1=Read|7y=2005|7pp=189–190}}: Ժողկոմխորհը մասամբ էր դեմ, չնայած այն բանին որ հայտարարեցին, որ կոալիցիա չի լինելու ամեն դեպքում 1917 թվականի դեկտեմբերին նրանք թույլ են տալիս ձախ սոցիալիստական հեղափոխականներին հինգ պաշտոն զբաղեցնել կառավարության մեջ: Բայց այս կոալիցիան տևում է ընդամենը չորս ամիս՝ մինչև 1918 թվականի մարտը, որբ ձախ սոցիալիստների և բոլշևիկների տեսակետները Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտի հետ կապված սկսում են չհամընկնել{{sfnm|1a1=Rigby|1y=1979|1pp=166–167|2a1=Leggett|2y=1981|2pp=20–21|3a1=Pipes|3y=1990|3pp=533–534, 537|4a1=Volkogonov|4y=1994|4p=171|5a1=Service|5y=2000|5pp=322–323|6a1=White|6y=2001|6p=159|7a1=Read|7y=2005|7p=191}}: Իրենց 7-րդ համագումարի ժամանակ, որը տեղի ունեցավ 1918 թվականի մարտին, բոլշևիկները պաշտոնապես «
[[File:Kremlin birds eye view-1.jpg|thumb|left|Մոսկվայի Կրեմլը, որտեղ
Չնայած վերջնական իշխանությունը մնացել էր երկրի կառավարությանը, որը Ժողկոմխորհի տեսքով էր հանդես գալիս, իսկ Գործադիր կոմիտեն ընտրվել էր [[Համառուսաստանյան խորհուրդների համագումար]]ի ժամանակ, Կումունիստական կուսակցությունը ''դե ֆակտո'' հաստատել էր իր իշխանությունը Ռուսաստանում և իր անդամները մեծ ճանաչում էին ձեռք բերել{{sfnm|1a1=Rigby|1y=1979|1pp=160–164|2a1=Volkogonov|2y=1994|2pp=374–375|3a1=Service|3y=2000|3p=377}}: Մինչև 1918 թվականը, Ժողկոմխորհը սկսում է գործել միակողմանիորեն՝ պահանջելով ավելի լայն իրավասություններ, Համառուսաստանյան խորհուրդների համագումարիև Գործադիր կոմիտեի հետ միասին դառնալով մարգինալ կազմակերպություններ{{sfnm|1a1=Sandle|1y=1999|1p=74|2a1=Rigby|2y=1979|2pp=168–169}}, այսպիսով խորհուրդները դադարում են Ռուսաստանի կառավարման մեջ դեր ունենալուց{{sfn|Fischer|1964|p=432}}: 1918-1919 թվականների ընթացքում կառավարությունը խորհուրդներից հեռացնում է մենշևիկներին և սոցիալիստ հեղափոխականներին {{sfnm|1a1=Leggett|1y=1981|1p=316|2a1=Lee|2y=2003|2pp=98–99}}: Ռուսաստանը, այսպիսով վերածվում է միակուսակցական պետության{{sfnm|1a1=Rigby|1y=1979|1pp=160–161|2a1=Leggett|2y=1981|2p=21|3a1=Lee|3y=2003|3p=99}}:
Տող 130.
Կուսակցության ներսում ստեղծվում են Քաղաքական բյուրո (Պալիտբյուրո) և Կազմակերպական բյուրո (կազմբյուրո), որոնք համալրացնում էին Կենտրոնական կոմիտեի աշխատանքները, այս կառույցների կայացրած որոշումները ընդունվում էին Ժողկոմխորհի և բանվորների և զինվորների խորհրդի կողմից{{sfnm|1a1=Service|1y=2000|1p=388|2a1=Lee|2y=2003|2p=98}}։ Լենինը կառավարման կառույցի մեջ ամենաազդեցիկ գործիչն էր․ նա Ժողկոմխորհի նախագահն էր, իմ մասնակությունն ուներ բանվորների և զինվորների խորհրդի մեջ , բացի դա նա իր ազդեցությունը ուներ Կենտրոնական Կոմիտեում և Կոմունիստական կուսակցության քաղբյուրոյում{{sfn|Service|2000|p=388}}։ Միակ անհատը, ով իր ազդեցիկությամբ գոնե մի փոքր մոտ էր Լնեինին, Յակով Սվերդլովն էր, ով, սակայն, մահացավ 1919 թվականի մարտին՝ գրիպի համաճարակից{{sfnm|1a1=Rigby|1y=1979|1pp=168, 170|2a1=Service|2y=2000|2p=388}}։ 1917 թվականի նոյեմբերին Լենինը և իր կինը տեղափոխվում են Սմոլինիի ինստիտուտի մոտ գտնվող երկսենյականոց բնակարան, որտեղից էլ անցնում են Ֆինլանդիայի [[Հալիա քաղաք Ֆինալանդիա|Հալիա]] քաղաք{{sfnm|1a1=Service|1y=2000|1p=325–326, 333|2a1=Read|2y=2005|2p=211–212}}։ 1918 թվականի հունվարին Լենինը փրկվում է Պետրոգրադում իր դեմ կատարված մահափորձից, [[Ֆրից Պլատտեն]]ը, ով այդ ժամանակ մեքենայի մեջ ուղեկցում էր Լենինին վիրավորվում է արձակված գնդակից{{sfnm|1a1=Shub|1y=1966|1p=361|2a1=Pipes|2y=1990|2p=548|3a1=Volkogonov|3y=1994|3p=229|4a1=Service|4y=2000|4pp=335–336|5a1=Read|5y=2005|5p=198}}։
1918 թվականի մարտին գիտակցելով, որ գերմանական կողմը կարող է վտանգ ներկայացնել Պետրոգրադի համար, Ժողկոմխորհը տեղափոխվում է Մոսկվա, որը այդ ժամանակ դարձել էր ժամանակավոր մայրաքաղաքը{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1p=156|2a1=Shub|2y=1966|2p=350|3a1=Pipes|3y=1990|3p=594|4a1=Volkogonov|4y=1994|4p=185|5a1=Service|5y=2000|5p=344|6a1=Read|6y=2005|6p=212}}։ Այստեղ Լենինը, Տրոցկին և այլ բոլշևիկներ հաստատվում են Կրեմլում, որտեղ Լենինը բնակվում է իր կնոջ և քրոջ՝ Մարիայի հետ, իսկ առաջին հարկի սենյակներից մեկը հատկացնում են Ժողկոմխորհին՝ հանդիպումների անցկացման համար{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1pp=320–321|2a1=Shub|2y=1966|2p=377|3a1=Pipes|3y=1990|3pp=94–595|4a1=Volkogonov|4y=1994|4pp=187–188|5a1=Service|5y=2000|5pp=346–347|6a1=Read|6y=2005|6p=212}}։ Լենինը միանգամից էլ չի սիրում Մոսկվան{{sfn|Service|2000|p=345}}, բայց քաղաքը իր կյանքի հետագա տարիներին շատ հազվադեպ էր լքում{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1p=466|2a1=Service|2y=2000|2p=348}}։ Նա կարողանում է ողջ մնալ նաև իր նկատմամբ իրականացված երկրորդ մահափորձից հետո։ 1918 թվականի օգոստոսին Մոսկվայում նա հարնության առջև ելույթ ունենալիս ծանր վիրավորվում է{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1p=280|2a1=Shub|2y=1966|2pp=361–362|3a1=Pipes|3y=1990|3pp=806–807|4a1=Volkogonov|4y=1994|4pp=219–221|5a1=Service|5y=2000|5pp=367–368|6a1=White|6y=2001|6p=155}}։ Սոցիալիստ հեղափոխական [[Ֆաննի Կապլան]]ը ձերբակալվում է, որպես հիմնական կասկածյալ{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1pp=282–283|2a1=Shub|2y=1966|2pp=362–363|3a1=Pipes|3y=1990|3pp=807, 809|4a1=Volkogonov|4y=1994|4pp=222–228|5a1=White|5y=2001|5p=155}}։ Այս միջադեպը երկար ժամանակ քննարկվում էր ռուսական թերթերում՝ ավելի մեծացնելով Լենինի նկատմամաբ ժողովրդի համակրանքը{{sfn|Volkogonov|1994|pp=222, 231}}։ Որպես հետևանք 1918 թվականի սեպտեմբերին Լենինը տեղափոխվում է Գորկիի իր առանձնատունը, որը կառավարության կողմից հատկացվել էր հատուկ իրեն{{sfn|Service|2000|p=369}}
===Սոցիալական, իրավական և տնտեսական ռեֆորմներ (1917-1918)===
| |||