|
https://ru.wikipedia.org/wiki/Собор_Святого_Януария?fbclid=IwAR1LPgc8JJuXS_z9Em-SdgjevjDP_XY-RgTT8Sihns5-wi65oaKyoK-J42U
{{Տեղեկաքարտ Կրոնական կառույց}}
'''Սուրբ ՅաունվարիաՋենարոյի տաճար''' ({{lang-it|Duomo di San Gennaro}}), ժամանակակից պաշտոնական անունն է '''Սուրբ Մարիամի Վերափոխման տաճարտաճարի''' ներկայիս պաշտոնական անունն է ({{lang-it|Duomo di Santa Maria Assunta}})- Նեապոլի, տաճար, օծվել[[Իտալիա]]յի է[[Նեապոլ]] իքաղաքում, պատիվորն Սուրբօծվել Յաունվարիաէ քաղաքի հովանավոր սրբիՍուրբ Ջենարոյի պատվին: Գտնվում է [[Վիա Դուոմո]] քաղաքի պատմական կենտրոնում, Դուոմո փողոցի վրա:
== Պատմական ակնարկ ==
[[Եկեղեցի]]ն հիմնադրվել է 13-րդ դարի երկրորդ կեսին [[Կառլ I (Երուսաղեմի արքա)|Կառլ I Անժուացու]] կողմից ՝ երկու հնագույն [[բազիլիկ]]ների հիմքերի վրա: Շինարարությունը շարունակվել է նրա որդու ՝որդու՝ [[Կառլ II]] արքայի օրոք և ավարտվել է 14-րդ դարի սկզբին ՝թոռան՝ նրաՌոբերտի թոռօրոք: ՝Եկեղեցու Ռոբերտով:նկուղը Գաղտնիքիկառուցել ստեղծողըէ լոմբարդլոմբարդացի [[ԹոմմասոԹոմմազո Մալվիտոն]] էր:Վարտարապետ [[Էնրիկո Ալվինոյի]] ղեկավարությամբ 19-րդ դարի վերջին վերանորոգվածճակատամասը վերանորոգվել է ճարտարապետ Էնրիկո Ալվինոյի ղեկավարությամբ, ֆասադըորում պարունակում է 15-րդ դարի պորտալ:հատված՝ Տինո դա Կամաինոյի քանդակներով: Եկեղեցու օրգանը կառուցելտեղադրել է Ֆիլիպո ԿիմինոնՉիմինոն 1767 թվականին, իսկ վերջին վերակառուցումըվերակառուցումն իրականացվել է (1974) ՝թվականին Ջ․ ՌաֆատտիիՌուֆատտիի կողմից:
== Ինտերիեր ==
==Ինտերիերը==
[[Կաթոլիկ]] եկեղեցիների մեծ մասի նման, Սուրբ ՅաունվարիաՋենարոյի մայր [[տաճար]]ըտաճարը պարունակում է շինարարության տարբեր ժամանակների բազմաթիվ [[մատուռ]]ներ:, որոնք կառուցվել են տարբեր ժամանակներում։
=== Սուրբ Ջենարոյի մատուռ Յաունվարիա===
Մայր տաճարի հիմնական գրավչությունը Սուրբ ՅաունվարիայիՋենարոյի մատուռն է (շինարարությունը սկսվել է 1608-ին, օծվել է 1646-ին, ձևավորումն ավարտվել է 17-րդ դարի հենց վերջին): Մատուռը հարուստ է զարդարված [[որմնանկարԴոմենիկինո]]ներով ՝ Դոմենիցինոյիյի, Լանֆրանկոյի, [[Խոսե դե ՌիբերայիՌիբերա]]յի և այլոց կողմից,[[որմնանկար]]ներով և բազմաթիվ քանդակներ, որոնցից առանձնանում է Սուրբ ՅաունվարիայիՋենարոյի կիսանդրին{{iw|бюст, святогоորի Януария||it|Busto reliquiario di san Gennaro}}հեղինակերը երեք ֆրանսիացի [[վարպետ]]ներիներ կողմիցեն (1305;, բազմիցս «բարելավվել է», վերջին անգամ ՝անգամ՝ 1713-ին)։ Այն պատրաստված է ոսկուց և արծաթից:, զարդարված փարթամէ շքեղ հագուստով և զարդերով: Մայր տաճարի հիմնական մասունքն[[մասունք]]ը՝ էՍուրբ Ջենարոյի արյունով անոթը, որը հայտնի է միջնադարից[[միջնադար]]ից ի վեր (առաջին անգամ հիշատակվում է 1389-ի ժամանակագրություններում), պահվում է տաճարի խորանարդինկուղում։ մեջՏարեկան `Սուրբերեք Յաունվարիայիանգամ, արյունիերբ անոթով:մասունքը Երբցուցադրվում մասունքներըէ հավատացյալներին ցուցադրվում են տարեկան երեք անգամ (մայիսի առաջին շաբաթ օրը, սեպտեմբերի 19-ին և դեկտեմբերի 16-ին) <ref>{{Cite web|url=http://www.vokrugsveta.ru/vs/article/6194/|title=Кровь за Неаполь {{!}} Публикации {{!}} Вокруг Света|publisher=www.vokrugsveta.ru|accessdate=2019-08-02}}</ref>, արյունըարյունն անբացատրելիորեն եռում է ՝է՝ գրավելով ամբողջ նավըանոթը<ref>Если «чудо крови» св. Януария не случается, неаполитанцы считают это предвестием беды. Так, в 1527 году в город пришла [[чума]], от которой погибло 40 тысяч горожан, а в 1979 году — произошло [[землетрясение]], которое унесло три тысячи жизней.</ref>:
=== Սուրբ Վերականգնման ԲազիլիկՌեստիտուցիայի և Սուրբ ՀովհաննեսՀովհաննեսի մկրտության մկրտությունբազիլիկ===
Մայր տաճարիՏաճարի ամենահին հատվածը (զոհասեղանի ձախ կողմում) այսպես կոչված Սուրբ ՌեստիտուտայիՌեստիտուցիայի բազիլիկաբազիլիկն է, որից բացվում է մուտք դեպի շենքի ամենահին մասիմասը` մուտքը `Սուրբ Հովհաննեսի մկրտությունը {{нп2|Крестильня святого Ионна|крестильню святого Иоанна|it|Battistero di San Giovanni in Fonte}}:մկրտարանը։
'''Սուրբ ՎերականգնմանՌեստիտուցիայի ներկայիս բազիլիկըբազիլիկն իրենից ներկայացնում''' է սուրբ վերականգնման խիստ վերակառուցված սկզբնական բազիլիկ է {{нп2|Базилика святой Реституты|базилику святой Реституты|it|Basilica di Santa Restituta}} - 13-րդ դարում տաճարի հիմնական նրբանցքը հայտնվեց շքամուտքի և պատշգամբի տեղում, 17-րդ դարի վերջին (Արկանգելո Գուգլիելմելիի վերակառուցումը) փոխարինվեցին դամբարանները: Հատակի մակարդակը, նոր առաստաղը գրավեց ORD որդանոյի մոնումենտալ որմնանկարը `[[Джордано, Лука|Джордано]] «Прибытие святой Реституты на [[Искья|Искью]]»:Ձախ մատուռներից մեկում մինչ օրս պահվում են Սուրբ Վերականգնության մասունքները, մյուսում ({{lang-it2|S. Maria del Principio}})` Լելլո Օրվիեցկի «Մադոննան եւ երեխան գահին, խաչի խճանկարը »` 1322 թվական:
Համաձայն [[Liber Pontificalis|Liber pontificalis]]- ի ՝ մկրտության եկեղեցին (մուտքը դեպի բազիլիկի խորանի աջ կողմը) կառուցվել է որպես 343 թվականին կայսր Կոնստանտին I Մեծի օրոք կայսրության Սուրբ Վերականգնման սկզբնական բազիլիկի մի մաս: Այսպիսով, այն ամենահինն է ողջ Արևմուտքում, քանի որ այն կառուցվել է առնվազն մեկ սերունդ ավելի շուտ, քան Սբ Հովհաննեսի (Հռոմում) լատեական մկրտության եկեղեցին: Խճանկարներում և գմբեթում գոյատևած խճանկարները (Ավանդական օրենսդրություն, «Սամարացի կինը և ամուսնությունը Կանայում», «Ձկների հրաշալի բռանը», «Հրեշտակի հայտնվելը առեղծված կրող կանանց մոտ», ավետարանականների, չբացահայտված սուրբ նահատակների կամ առաքյալների խորհրդանշական պատկերները) սկսվում են 4-րդ դարից:
|
