«Ղազախերեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ժամանակակից ղազախերենում առկա է 3 բարբառ`

 

# Արևմտյան

Ժամանակակից գրական լեզվի հիմքում ընկած է հյուսիս-արևելյան բարբառը: Ղազախերենի հիմնական առանձնահատկությունը '''շ''' հնչյունի համապատասխանությունն է '''չ'''-ին և '''ս''' հնչյունի համապատասխանությունը` '''շ'''-ին: Գրական ղազախերենը ձևավորվել է 19-րդ դարի երկրորդ կեսին` ղազախ լուսավորիչներ [[Կունանբաև]]ի և [[Ալթընսարին]]ի ջանքերով: Այբուբենը սկզբնական շրջանում արաբագիր էր, ապա` լատինագիր, 1940 թվականից ռուսագիր (դիակրիտիկ նշանների գործածությամբ): Մոտ 8-8.5 մլն մարդկանց համար համարվում է մայրենի լեզու:

== Գրականություն ==

 

Ղազախական խորհրդային գրականության (սոցիալիստական ռեալիզմի) հիմնադիրներն են բանաստեղծ-հեղափոխական [[Սակեն Սեյֆուլլին]]ը, բանաստեղծներ [[Բայմագամետ Իզտոլին]]ը, [[Իլիաս Ջանսուգուրով]]ը, [[Սաբիթ Մուքանով]]ը և այլն: 1941-1945 թթ [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ի տարիներին ղազախական գրականությունը նույնպես արտացոլեց խորհրդային պետությունների մարտական, աշխատանքային սխրանքները:

Զարգացած է հայ-ղազախական գրական կապը: Հայերեն են թարգմանվել Ալիմժանովի, Կունանբաևի, Մուքանովի և ալոց մի շարք գործեր: Ղազախերեն են թարգմանվել Խ. [[Աբովյան]]ի, [[Շիրվանզադե]]ի, Ս. [[Զորյան]]ի, Ե. [[Չարենց]]ի, Գ. [[Էմին]]ի, Հ. [[Թումանյան]]ի և ալոց ստեղծագործությունները:

 

[[an:Idioma cazaco]]