«Ստետոսկոպ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1816]] թվականին ստեղծել է [[Ռենե Թեոֆիլ Հիացինտ Լաեննեկ]]ը [[Փարիզ]]ի Նեկեր հոսպիտալում։ Այն իրենից ներկայացնում էր բարակ սնամեջ գլանաձև փայտե խողովակ՝ ականջին դնելու համար նախատեսված ներհրումով, կազմությամբ նման էր լսողական ապարատին, մոնոֆոնիկ էր։ Առաջին ճկուն ստետոսկոպի մասին ոչ այնքան պարզ նկարագիր նշվում է [[1829]] թվականին։ [[1840]] թվականին Golding Bird-ը նկարագրել է իր ճկուն խողովակով ստետոսկոպը, որը սակայն ունեցել է մեկ ականջակալ։ [[1851]] թվականին իռլանդացի բժիշկ Arthur Leared-ը ստեղծեց ստետոսկոպ, որն ուներ երկու ականջակալներ, իսկ [[1852]] թվականին George Cammann-ը այն կատարելագործեց՝ կոմերցիոն արտադրության համար, ինչը դարձավ չափանիշ նույնիսկ այսօր ստետոսկոպերի արտադրության մեջ։

 

 

=== Ակուստիկ ===

Ակուստիկ (լսողական) ստետոսկոպին ծանոթ են մարդկանց մեծամասնությունը։ Նրա աշխատանքի մեխանիզմը կայանում է կրծքային մակերեսից օդակիր սնամեջ խողովակներով լսողի ականջներին ձայնի փոխանցման մեջ։ Ստետոսկոպի կրծքային հատվածը ունի երկու կողմ. «դիաֆրագմա» և «զանգ»։ Ակուստիկ ստետոսկոպերը օգտագործվում են բոլորից հաճախ։