«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Զ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 43.
Երբ անկանոն նահանջող թուրքական զորքերը հայտնվեցին [[Էրզրում|Էրզրումում]], նրա բնակիչները, սպասելով ռուսների անհապաղ ժամանմանը, արդեն սկսեցին պատրաստվել նրանց հնազանդությամբ դիմավորելու։ Սակայն Գեյմանը հնարավոր չհամարեց գիշերը թշնամուն հետապնդել բոլորովին անծանոթ տեղանքում։ Միայն հոկտեմբերի 24-ից հետո (նոյեմբերի 6-ին), երբ թուրքերն արդեն մի փոքր ուշքի էին եկել, նա մոտեցավ Էրզրումին և պարետին առաջարկել հանձնվել։ Առաջարկը մերժվեց, և ամրոցում հավաքված թուրք զինվորները, արդեն որոշակիորեն կարգի բերված և բերդերով տեղաբաշխված, պատրաստվեցին հակահարված տալու: Հոկտեմբերի 27-ին (նոյեմբերի 9-ին) Գեյմանը հանձնվելու նոր առաջարկ արեց, և երբ այն նույնպես մերժվեց, հաջորդ գիշեր փորձեց գրոհել, բայց հետ մղվեց։ Այս անհաջողությունը ռուսական զորքերին ստիպեց կա՛մ ձմռանը մնալ ամրոցի առջև, ամենաանբարենպաստ պայմաններում, կա՛մ էլ նահանջել, այսինքն՝ կորցնել արդեն ձեռք բերվածը։ Կանգ առան առաջին տարբերակի վրա։ Դեպի [[Ալաշկերտ]] նահանջեց միայն [[Երևանյան ջոկատ|Էրիվանի ջոկատը]], իսկ մյուս զորքերը, բացի մեկ հետևակային բրիգադից՝ Դևե-Բոյնու վրա թողած 3 մարտկոցով, դասավորվեցին Պասսինի բաց հարթավայրում:
Այս ընթացքում [[Իվան Լազարև|Լազարևի]] ջոկատը, որը մոտեցել է Կարսին, հոկտեմբերի 13-ին (25) սկսեց պաշարման աշխատանքները, իսկ նոյեմբերի 6-ին (18) բերդը գրավվեց ռուսական զորքերի կողմից: Այդ կարևոր իրադարձությունից հետո գործողությունների գլխավոր նպատակը մնաց Էրզրումը, որտեղ թաքնվում էին թշնամու բանակի մնացորդներ, ինչպես նաև՝ այստեղ հավաքվել էին միջոցներ՝ նոր զորքեր ձևավորելու համար։ Բայց այստեղ թուրքերի դաշնակիցներին սպասվում էին ցրտերն ու լեռնային ճանապարհներով ամեն տեսակի պաշարներ տեղափոխելու ծայրահեղ դժվարությունները։ Ամրոցի առջև կանգնած զորքերում հիվանդություններն ու մահացության դեպքերը սարսափելի չափերի հասան: 1878 թվականի հունվարի 21-ին (փետրվարի 2-ին) կնքվեց զինադադար, ըստ որի Էրզրումը փետրվարի 11-ին (23-ին) հանձնվեց ռուսական զորքերին ։
== Արդահանի և Քոբուլեթիի ջոկատների գործողություններ ==
| |||