«Այկա (ֆիլմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Նոր էջ «{{Տեղեկաքարտ Ֆիլմ}} '''Այկա,''' ({{lang-en|Ayka}}, միջազգային անվանումը «Իմ փոքրիկ» ( {{lang-en|My Little One}})) 2018 թվա...»:
 
No edit summary
Տող 11.
== Սյուժե ==
Երիտասարդ ղրղզստանցի աղջիկ Այկան ապրում և ապօրինի աշխատում էր [[Մոսկվա]]յում։ Որդու անմիջապես ծնունդից հետո փախուստի է դիմում ծննդատ պատուհանից՝ թողնելով այնտեղ նորածին երեխային և հաղթահարելով վատառողջությունը, աշխատում է գումար գտնել, պարտքը մարելու համար, որը վերցրել էր կարեգործության բիզնես ստեղծելու համար և դրա հետ մեկ տեղ ոչ մի տհաճ գործից չի խուսափում։ Չնայած նրա բոլոր ջանքերին, ամեն բան անարդյունք էր։ Արտադրամասի պլանով, որտեղ փետրում են հավերի մարմինները, աշխատակցուհիներին չեն վճարում և նա հեռանում է։ Աշխատում էր նաև բուֆետում, սակայն երկար ժամանակ հոսպիտալացված լինելու պատճառով, նրա փոխարեն աշխատանքի են ընդունում մի այլ աղջկա։ Ավտոլվացման կետում, որտեղ աղջիկը ցանկանում է աշխատանքի տեղավորվել, մեքենայասերներց մեկը նրան առաջարկում է որոշ ժամանակ մատուցողուհի աշխատել, սակայն արյունահոսության և մարմնի ընդհանուր թուլության պատճառով մնում է մի կնոջ մոտ, ով զբաղվում է գաղտնի աբորտներով։ Այդ կինը ցուցաբերում է իր օգնությունը։ Ուշանալով հարցազրույցից ևս մեկ անգամ զրկվում է աշխատանքից, դե իսկ թուլության պատճառով դռանապան աշխատել չէր կարող։
 
Վերջապես նա աշխատանք է գտնում անասնաբուժական հիվանդանոցում: Աշխատանքի փնտրտուկներին զուգընթաց երևում է աղջկա և նրա հայրենակիցների կյանքի նեղ և հակահիգիենիկ պայմանները ապօրինի հյուրանոցում, որտեղ ամեն վարկիան նրանք ապրում են ստուգումների և տեղահանության վախով։ Պարտքատերերը գտնում են Այկային և պահանջում են անմիջապես մարել պարտքը, հակառակ դեպքում նրանք կկտրեն նրա քրոջ մատները, ով մնացել էր Ղրղստանում։ Մի անգամ պարտքատերերի հետ հանդիպման ժամանակ պատմում է, որ վերջերս է երեխա ունեցել և պարզաբանում է, որ հղիացել է բռնաբարության արդյունքում։ Նրանք առաջարկում են վերցնել երեխային ծննդատնից և հանձնել իրենց։ Նրա մեջ միաժամանակ արթնանում են մայրական բնազդները, սկսում է փնտրել երեխային, որոշ ժամանակ անց գտնում է նրան ծննդատանը և վերցնում փոքրիկին իր մոտ։ Ֆիլմը ավարտվում է այն տեսարանով, որտեղ Այկան կրծքով կերակրում է փոքրիկին։
 
Տող 72 ⟶ 71՝
* [http://www.cineuropa.org/f.aspx?t=film&l=en&did=352410 «Айка»] на сайте ''Cineuropa''
* {{cite web|url=https://meduza.io/feature/2018/05/19/ayka-gumanitarnaya-katastrofa-v-sobyaninskoy-moskve|title=«Айка»: гуманитарная катастрофа в собянинской Москве. <small>В Каннах показали фильм Сергея Дворцевого о киргизской мигрантке</small>|author=[[Долин, Антон Владимирович|Антон Долин]]|date=19 мая 2018|work=|publisher=meduza.io|accessdate=2018-05-21|lang=}}
 
 
Լաուրից Տուկսեն ({{lang-da|Laurits Tuxen}}, {{ԱԾ}}) դանիացի նկարիչ և քանդակագործ, Ռուսաստանի թագավոր [[Ալեքսանդր III]] պալատական նկարիչը, Կոպենհագենի Գեղարվեստի ակադեմիայի պրոֆեսոր։
 
== Жизнь и творчество ==
Նկարչության ուսումը ստացել է [[Դանիայի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիա]]յում, որտեղ սովորել է դանիական արվեստի դասականներից մեկի՝ [[Պեդեր Սևերին Կրոյեր]]ի հետ։ Ակադեմիայում ուսման ժամանակ նկարիչը իրեն դրսևորել է որպես շնորալի աշակերտ։
1870 թվականին բնակվելով Սկագենում (հետագայում նա սերտորեն կապված է եղել Սկագենցի նկարիչների հետ), այնուհետև (1880-1890 թվականներին)շատ է ճանապարհորդել [[Եվրոպա]]յում։ Այդ ճանապարհորդությունների ընթացքում նկարիչը նկարել է տարբեր թագավորական դեմքերի դիմանկարներ, ինչպիսիք օրինակ Դանիայի թագավոր [[Քրիստիան IX]]-ը, [[Մեծ Բրիտանիա]]յի [[Վիկտորիա թագուհի|Վիկտորիա թագուհ]]ուն և ռուսական թագավորական ընտանիքից։
 
В 1880-х годах был первым руководителем ''Свободной художественной школы'' в Копенгагене, созданной группой художников, возмущённых закосневшим академизмом, преподаваемым в Королевской академии художеств. В 1901 году, после смерти своей первой жены Урсулы, вторично женился на норвежке Фредерике Трешоу и поселился с ней в Скагене, на севере Ютландии, в местной колонии художников. Вернувшись в Копенгаген, тем не менее летние месяцы проводил в Скагене, где запечатлевал на холсте местные пейзажи, цветы в саду, писал портреты членов своей семьи и друзей. Писал также полотна, посвящённые исторической тематике в живописи.
1880-ական թվականներին եղել է Կոպեհագենի Ազատ գեղարվեստի դպրոցի առաջին ղեկավար, այդ դպրոցը ստեղծել են նկարիչների մի խումբ , ովքեր զայրացած են Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայի խիստ դասավանդումից։ 1901 թվականին իր կնոջ Ուրսլիի մահից հետո, երկրորդ անգամ ամուսնացել է նորվեգացի Ֆրեդերիկ Տրեշոյի հետ և բնակվել է նրա հետ Յոըտլանդիայի հյուսիսում գտնվող Սկագեն քաղաքում, տեղի նկարիչների գաղութում։ Վերադառնալով Կոպենհագեն, նկարիչը ամառային օրերը անց է կացրել Սկագենում, որտեղ նրան գրավել է տեղի բնապատկերները, այգու ծաղիկները, նկարել է իր ընկերների և ընտանիքի անդամների դիմանկարները։ Նկարել է նաև պատմական թեմաներով կտավներ գեղանկարչության մեջ։
Թաղված է Կոպենհագենի արևմտյան գերեզմանոցում։